W całej Europie przez wieki powszechna była wiara w mroczne istoty wstające z grobu, by prześladować żywych. Przykłady działalności krwiożerczych upiorów notowano m.in. na rozległych obszarach od Polski po Grecję, z Transylwanią na czele. Od czasów Goethego wampiry wkroczyły do literatury pięknej, by stać się ulubionymi postaciami dziewiętnastowiecznych powieści grozy. Bartłomiej Grzegorz Sala, historyk, etnolog i krajoznawca, czerpiąc z ludowych opowieści, dawnych kronik i dokumentów, gotyckich romansów i klasycznych produkcji filmowych, stworzył poczet dwudziestu ośmiu wampirów grasujących u stóp Alp, Rudaw, Sudetów, Karpat i Gór Dynarskich.
Ciężki jest los wampira we współczesnym świecie. Jak być rozumianym przez mieszkańców małego miasteczka? Czy można ot tak zapomnieć o największej miłości życia? Co zrobić, aby nie zwariować z nudów i nie popaść w obłęd? Z takimi problemami muszą się zmagać: Viago, Vlad, Deacon i Petyr – bohaterowie nowozelandzkiej komedii “Co robimy w ukryciu”.
Pragnienie bycia wiecznie młodym z pewnością towarzyszy nie jednemu z nas. I nie ma w tym nic złego, dopóki ta potrzeba nie prowadzi do zbrodniczej obsesji. Taka właśnie żądza opętała Elżbietę Batory, która dla zatrzymania swojej młodości i urody dopuściła się kilkuset mordów.
Muzyka gotycka w Polsce prawdopodobnie przez długi czas byłaby w cieniu, gdyby nie działalność i aktywność dziennikarska tragicznie zmarłego Tomasza Beksińskiego. To właśnie on spopularyzował rocka i nurt gothic w kraju nad Wisłą oraz przyczynił się do wzrostu znaczenia subkultury gotów.
Dark zostało zapowiedziane niemal rok temu jako mroczna skradanka z elementami RPG. Gra ze względu na akcję i swą dość specyficzną stylistykę przypomina trochę Vampire the Masquerade Bloodlines. Podobnie jak tam główny bohater budzi się nagle jako wampir i nie pamięta swojej przeszłości. Realmforge Studios, które w 2009 roku zadebiutowało świetną przygodówką Ceville, nie ma zbyt wielkiego doświadczenia w grach RPG, lecz po produkcjach, jakie zrealizowali na przestrzeni ostatnich 4 lat, widać że mają szansę zrobić coś ciekawego.
Spragnieni? 17 maja do sklepów trafił piąty sezon serialu "Czysta krew". Serial jest emotiwany na antenie stacji HBO, a za dystrybucję na DVD w Polsce odpowiada Galapagos Films. W czwartym sezonie "Czystej krwi” bohaterowie stawiali czoła potężnej czarownicy chcącej zniszczyć wszystkie wampiry. Starcie z wiedźmą nie okazało się jednak końcem kłopotów mieszkańców Bon Temps. Seria zakończyła się sceną, w której Tara (Rutina Wesley) poświęciła swoje życie w obronie Sookie.
Wydawnictwo Zysk i S-ka oraz Kino Malta zapraszają 2 listopada do Poznania na spotkanie z Izabelą Degórską, autorką powieści grozy "Pamięć krwi". Po spotkaniu na gości czekać będzie wiele dodatkowych atrakcji: konkurs picia krwi, poczęstunek oraz dwugodzinny pokaz. Polskie wampiry wychodzą na żer. Główna bohaterka książki, Milena, zmęczona pracą dziennikarka, wpada na trop morderstw, do jakich dochodzi w podziemiach Szczecina. Równocześnie dowiaduje się o dziwnym zachowaniu swojego byłego chłopaka, Darka. Spotkanie z nim kończy się w łóżku, a pobudka przynosi odkrycie dziwnych obrażeń na ciele. Od tego momentu jej świat ulega zmianie...
Jeżeli ktoś na słowo 'Wampir' dostaje już alergii, tego artykułu czytać nie powinien. Mimo wszystko proponuję dać jeszcze szanse właśnie Izabeli Degórskiej. Niedawny wysyp książek o wampirach, zainicjowany popularnością filmowego "Zmierzchu", o wiele bardziej zmobilizował polskich wydawców niż autorów. Z dnia na dzień pojawiła się znaczna ilość lepszych lub gorszych, popularnych na zachodzie powieści czy kalek seriali, jednak polska literatura wampiryczna do obecnej chwili w zasadzie nie istniała.
Choć spuścizna literacka Sheridana Le Fanu jest bardzo bogata, dziś ten irlandzki pisarz pamiętany jest jako autor zaledwie jednego czytelniczego „bestsellera” – opowieści wampirycznej „Carmilla”. Nieprzemijająca popularność noweli opiera się na patencie, który w każdej epoce i pod każdą szerokością geograficzną zapewniał książkom poczytność – na wyeksponowaniu śmiałej intrygi miłosnej, rozgrywającej się w świecie arystokracji i zamożnych ziemian. I choć książce Le Fanu daleko do przeładowanych pornograficzną treścią obrazków z życia wyższych sfer (znanych choćby z twórczości u markiza de Sade), to nie da się odmówić jej pewnej dozy pikanterii i perwersji.
Kilka dni temu miała miejsce w Polsce premiera pierwszego tomu cyklu powieściowego „Księga Wszystkich Dusz” zatytułowanego „Czarownica”. "Księga Wszystkich Dusz" jest międzynarodowym fenomenem wydawniczym wydanym już w ponad 30 krajach. Była ona najpopularniejszą książką targów we Frankfurcie w 2009 roku, a na początku roku bieżącego debiutowała na drugim miejscu listy bestsellerów „The New York Times”, wyprzedzając nawet prozę Stiega Larssona. Osiągnęła też pierwsze miejsce w sprzedaży sieci księgarskiej Barnes & Noble oraz zdobyła tytuł książki miesiąca w sieci Amazon. Nic więc dziwnego, że w końcu nakładem wydawnictwa Amber pojawiła się także na naszym rynku.
„Pamiętniki wampirów” jest cyklem powieści amerykańskiej pisarki L. J. Smith publikowanym od 1991 roku. Trudno go nie porównywać do sagi „Zmierzch”, która to miała nieco więcej szczęścia niż „Pamiętniki wampirów”. Książka powstała na popularności „Pamiętników”, jednak "Zmierzch" szybciej doczekał się ekranizacji. Dopiero po wyemitowaniu filmu producenci zdecydowali się na ekranizacje „Pamiętników”. Powstał jednak serial, który mimo dużej oglądalności w USA nie uzyskał takiej popularność jak wspomniany „Zmierzch”. Szkoda, ponieważ zarówno „Pamiętniki wampirów”, jak i serial na nich oparty, są o wiele lepsze od swojej konkurencji.
Od połowy października na rynku dostępna jest książka „Świadectwo Judasza”. Autorem jej jest Niemiec, Rainer M. Schröder i jest to jego pierwsza powieść przetłumaczona na nasz język. Autor dość popularny w Niemczech, jest laureatem wielu nagród literackich. Schroeder pisze głównie nowele historyczne, których akcja dzieje się w różnych epokach. Upodobał sobie szczególnie średniowiecze, do którego „Świadectwo Judasza” także dość często nawiązuje. Inspiracją do napisania książki „Świadectwo Judasza” była głośna sprawa odnalezienia autentyku Ewangelii Judasza, zwanego też Codex Tchacos (od nazwisko ostatniego właściciela), a bardziej popularnie "anty-Biblią" lub też "Biblią Szatana".
W 1988 roku ukazała się książka
zatytułowana "Królowa Potępionych", autorstwa Anne Rice,
będąca kontynuacją "Wampira Lestata", innego dzieła
rzeczonej pisarki. Swoją drogą z tego miejsca, chciałbym gorąco
podziękować pani Rice, za przedłużenie żywota wampirycznej
historii, historii w którą sam wierzę, choć nigdy "potępionego"
nie spotkałem. Pozostaje mieć nadzieję, ale nie o tym. Nie od dziś
zdarzały się przypadki ekranowych adaptacji bestsellerów, i nie od
dziś fani książek takowe adaptacje krytykują. Na moje szczęście
kiedy spotkałem się z obrazem Michael'a Rymer'a, będącym właśnie
ekranizacją "Queen of the Damned", książki Anne nie
czytałem, mogąc w spokoju napatrzeć się na gotową wizję
reżysera. I co tu dużo mówić – film zrobił na mnie wrażenie.
Russel Bayne (Jeremy London) zostaje ukąszony przez wilkołaka. Z przerażeniem obserwuje dziwną transformację swojego ciała. Na dodatek los rzuca go w sam środek wojny między wilkołakami, wampirami i ludźmi. Przywódca jednego z wampirzych klanów, Von Griem, próbuje wykorzystać niezwykłą moc starożytnej bogini Lilith, aby z jej pomocą zniszczyć świat ludzi. Russel będzie próbował pokrzyżować te plany, mając za sprzymierzeńca łowcę wampirów Jacoba Van Helsinga (Rhett Giles).
Po raz pierwszy ukazało sie w naszym kraju czasopismo dla fanów mroku a w zasadzie dla tych młodszych fanow bo do nich to właśnie adresowany jest magazyn „Back to Black - Czarne jest czarne” Egmontu. Przygotowano z myślą o nastolatkach, indywidualistach, które nie znalazły dla siebie odpowiedniego tytułu wśród wielu różowych magazynów przygotowanych w nurcie pop-kultury.
Cofnijmy się w czasie o około dwa tysiące lat na tereny obecnej Rumunii, która dzieliła się wówczas na Besarabię (obecnie stanowiącą głównie Mołdawię), Siedmiogród („Siebenburgen”, obecna Transylwania) i Wołoszczyznę (Valahia, Południowa Rumunia). Wołoszczyzna w ówczesnych czasach zamieszkiwana była przeważnie przez Daków. W 106 roku naszej ery cesarz Trajan utworzył rzymską prowincję Dacia (jak Rumuni nazwali ówcześnie szczytowe osiągniecie swojej myśli technicznej).
Zapomnij o bólu i zanurz się w moich ustach,
popatrz jak wschodzi słońce następnego dnia.
Poniosą nas moje skrzydła,
tam gdzie nikt już nie zada ci cierpienia.
Pozwól mi zasmakować twej słodkiej krwi,
Nie obawiaj się,
Chwyć mą dłoń,
Wsłuchaj się w blask mych oczu,
Nie obawiaj się,
Oddaj mi się cały,
Zaufaj mi,
Pozwól mi posmakować twej gładkiej skóry,
Nie opuszczę cię, nie teraz,
Nie zginiesz, lecz narodzisz się na nowo,
Zapomnij o bólu i zanurz się w mym ciele,
popatrz jak specjalnie dla ciebie, wstaje słonce następnego
dnia…
Po raz ostatni.
Niech twe serce mrocznym się stanie,
Niech twa matka od dziś noc będzie,
A szkarłat krwi, niech popłynie niczym czerwona wstęgą po twych
ustach.
Pij, pij,
Zaśnij i obudź się na nowo.
Jako
Bestia,
czarny kot,
dziecko nocy...
Zakład Narodowy im. Ossolińskich to zacne wydawnictwo. Dzięki jego staraniom do rąk polskich czytelników trafiały, trafiają i zapewne jeszcze przez wiele lat trafiać będą doskonale opracowane dzieła uznanych twórców literackiego Olimpu, jak również utwory nieco mniej popularnych pisarzy. Wśród niezliczonych pozycji książkowych, które ukazały się nakładem Zakładu Ossolińskich znalazło się także miejsce dla antologii, która winna stać się bliska sercu każdego wielbiciela wampirów. Chodzi oczywiście o "Pokój Na Wieży. Opowieści Wampiryczne".
Lestat siedział na fotelu złożywszy dłonie na wysokości ust i wpatrując się w leżącą Tajrę. W końcu Tajra otworzyła oczy. Kręciło jej się w głowie i trochę pociemniało w oczach. Próbowała usiąść ale była zbyt słaba.Minęło parę dni. Tajra już była w stanie chodzić po mieszkaniu choć jeszcze była osłabiona. Zawroty głowy ustały a także ciemności w oczach. Ale za to Tajra czuła pewne mdłości i nudności. Nie czuła ich przez zamianą. Może dlatego, że między tym co się stało a zamianą minęło wtedy zaledwie 4 godziny.