Jest godzina 14:00. Siędzę przed monitorem i wpatruję się w malutkie literki. Staram się coś napisać, wyczarować choć jedno mądre zdanie...nic nie przychodzi mi do głowy. Ta pustka boli mnie, tnie jak nóż, nie pozwala mi oddychać. Tęsknię za sobą. Kiedyś byłam kimś innym. Byłam dzielna, nie miałam wątpliwości, kroczyłam w wybranym przeze mnie kierunku, nie czułam wstydu, krótko mówiąc...chciałam żyć. Teraz czuję się samotna...samatna wśród tysiąca otaczających mnie ludzi. Ta samotnośc boli mnie, tnie jak nóż, nie pozwala oddychać.
