Nine Inch Nails, Rage Against The Machine, Serj Tankian, Sonic Youth, Massive Attack oraz wiele innych grup dołączyły do “The Soud Strike” - bojkotu stanu Arizona przez muzyków przeciwko nowej polityce emigracyjnej rządu stanowego. Pod koniec kwietnia gubernator stanu Arizona, Jan Brewer podpisała najbardziej restrykcyjną ustawę imigracyjną w USA. Decyzję skrytykował Barack Obama jako najbardziej "chybiony" pomysł na regulowanie spraw związanych z imigracją.

W niedziele 11 kwietnia w katowickim Mega Clubie oraz dzień później w gdańskim Parlamencie wystąpi szwedzka formacja Dark Funeral. Polska wizyta Szwedów związana jest z promocja najnowszego krążka zespołu "Angelus Exuro Pro Eternus". Trasa koncertowa "A Declaration Of Hate European Tour 2010", obejmująca 30 koncertów w całej Europie rozpoczęła się 18 marca. Wsparcia udzielą im na scenie muzycy holenderskiego Carach Angren, ich rodacy - grupa Zonaria oraz włoska formacja Nefarium. Bilety w przedsprzedaży nabywać można w cenie 60 złotych za pośrednictwem sieci Eventim, natomiast w dniu koncertu kosztować będą 70 złotych.

Szwedzi z Dark Funeral zawitają do Polski na dwa koncerty w ramach A Declaration Of Hate European Tour 2010. 11 kwietnia wystąpią w Katowicach, a dzień później w gdańskim Parlamencie. Black metalowcy przyjadą do naszego kraju promować swoje ostatnie wydawnictwo "Angelus Exuro Pro Eternus" z listopada ubiegłego roku. Wsparcia udzielą im na scenie muzycy holenderskiego Carach Angren, ich rodacy - grupa Zonaria oraz włoska formacja Nefarium. Bilety w cenie 60 złotych dostępne są w klubach, natomiast o 5 złotych więcej trzeba będzie zapłacić kupując je za pośrednictwem sieci Eventim.

 Tak nam było dobrze razem,
A Ty musiałeś odejść.
Teraz stoję nad Twym grobem
I myślę sobie,
Ile dałabym, abyś do żywych wrócił.
Kwiaty w wieńcach zwiędły dawno temu,
Ale Ty ich nie widzisz.
Nie możesz zobaczyć też łez moich
I łez Twoich dzieci,
Które tyle nadziei mają,
Że jeszcze Cię kiedyś zobaczą.
To wszystko dzieje się dla mnie
Jakby w spowolnionym tempie.
Boli mnie stanie tutaj.
Męczy mnie słuchanie ludzi,
Którzy mówią, że tak współczują.
Oni przecież nie mają pojęcia,
Co straciłam, ile mi dałeś.
A te dwa najpiękniejsze skarby od Ciebie
Łkają cicho, patrzą na Twoje zdjęcie
I myślą, jak to teraz będzie?
Czy w ogóle damy radę żyć?
Ja…
One…
Mamy życie. A czym ono jest dla mnie,
Jeśli nie mam powietrza i zimną krew w żyłach?
Tknąłeś we mnie chęć do życia,
A teraz ją odbierasz.
Ale to nic.
Ja pragnę do Ciebie dołączyć.


Minął już tydzień od Twojego pogrzebu
I jeden dzień od mojego.
Nie odszukałam Cię w świecie zmarłych.
Pozostało mi tylko czekać, aż może Ty…
Może mnie znajdziesz.
Popełniłam błąd. Osierociłam dzieci.
Poczekam.
Może to one znajdą mnie pierwsze?
Tyle pytań i mało ludzi, którzy potrafią odpowiedzieć.
Za życia pomyliłam się
I teraz drogo muszę zapłacić
Za miłość moją do trupa.
Gdzie się podziałeś?
Czemu Cię nie ma?
Na próżno pytam…
Na próżno myślę.
To nie jest mi potrzebne,
Ponieważ już nic nie czuję.
Nie kocham Cię już.

Rezonance - szwedzkie trio elektroniczne powstałe około 1999 roku. Chociaż jego członkowie Josephine, Tobias i Sebastian znali się już od czasów studenckich długo zgodnie nie chcieli słyszeć o wspólnym graniu. Każdy z nich wychowany na zupełnie innych muzycznych standardach ponad 6 lat rozpatrywał wszelkie "za i przeciw" by w końcu pod koniec lat 90 odważyć się na małą muzyczną przygodę z pierwszym w swym życiu zespołem. Tak po krótce przedstawia się geneza powstania Rezonance.

Trivium jest jednym z czarnych koni wystawionych przez Roadrunner Records. Płyta "Ascendancy", która jest drugim krążkiem w historii zespołu, a pierwszym z katalogu wspomnianej wytwórni, pokazuje na co stać tych młodych (średnia wieku w zespole to około 20 lat) muzyków, których niektórzy już zdążyli okrzyknąć nadzieją ciężkiego grania.

Chociaż członkowie Trivium na każdym kroku podkreślają, że najważniejszymi inspiracjami dla nich są zespoły pokroju Metalliki, Megadeth czy Slayera, to jednak na "Ascendancy" prędzej można natknąć się na dźwięki pokrewne bardziej współczesnym grupom, takim jak Killswitch Engage czy Machine Head. Generalny pomysł na piosenki nie jest bardzo skomplikowany. Większość utworów oparto na podobnym szkielecie: ciężki i szybki riff na początek, wściekły wrzask wpadający growl przy zwrotkach, a w refrenie dla odmiany jakaś chwytliwa melodia i trochę czystego, wysokiego śpiewu. Do tego sprawna współpraca dwóch gitar, które czasami grają unisono. Pomysł jest na tyle nośny, że z powodzeniem sprawdza się w wielu utworach z "Rain", singlowym "Pull Harder on the Strings of Your Martyr", "Like Light to the Flies" oraz tytułowym "Ascendancy" na czele. W "Dying in Your Arms" melodia i czysty wokal wychodzą na pierwszy plan, czyniąc ten utwór jednym z bardziej chwytliwych, wręcz przebojowych fragmentów płyty. Natomiast im bliżej końca, tym więcej ciekawych rzeczy zdaje się dziać w samych utworach. W "Departure" ciężkie brzmienie skontrastowane zostało z akustycznymi wstawkami, a zamykające krążek nagranie "Declaration" ma postać kilkuczęściowej, thrashowej mini-suity.

"Ascendancy" to dobry album obiecującego zespołu. Nie jest to może przełom, a raczej oznaka tego, że Amerykanom znudziło się już łączenie metalu z hip-hopem na przestrojonych w dół gitarach i młodzi ludzie zza Oceanu coraz częściej szukają inspiracji w heavy i thrash metalu.