Primus - amerykański zespół rockowy założony przez Lesa Claypoola w 1984 roku w El Sobrante w Kalifornii. Charakteryzuje się specyficznym poczuciem humoru i nowatorskim stylem grania. Znakiem rozpoznawczym muzyki Primusa jest wirtuozerskie brzmienie gitary basowej (głównie technika klang), która gra tu rolę gitary prowadzącej. Zespół wsławił się nagraniem czołówki do popularnej kreskówki dla dorosłych - South Park.
Primus zadebiutował nietypowo: koncertową płytą "Suck On This", o dość surowym brzmieniu. Całość rozpoczyna się punkowym wręcz fragmentem utworu "YYZ" kanadyjskiej grupy Rush, potem mamy do czynienia z autorskimi kompozycjami Primusa. Kompozycjami które cechuje energia oraz wigor wykonania. Utwory noszą znamiona luźnej, improwizowanej struktury z elementami dźwiękowego szaleństwa. Rozbudowana kompozycja Tommy the Cat zawiera solo na bas i perkusje.Kolejnym wydawnictwem "Frizzle Fry" Primus ugruntował swoja pozycję alternatywnego zespołu, kładącego nacisk na połamane kompozycje, rozbudowane pod względem formalnym, urozmaicone, przełamujące proste konstrukcje typu refren-zwrotka. Gitara basowa wiodąca pierwszoplanową rolę uzupełniona o sekcję rytmiczną. Gitara elektryczna oraz wokal są drugoplanowe. Les Claypool nigdy nie wypierał się tego, że nie umie śpiewać - w wywiadach żartem odpowiadał iż stara się śpiewać przez nos. Partie wokalne pełnią jedynie służebną rolę wobec tekstów grupy pełnych postaci, budzące skojarzenia z twórczością Toma Waitsa.
"Frizzle Fry" jest płytą nagraną w jednym podejściu, zawierająca wiele cech luzu i wykonania na żywo zaprezentowanego na poprzedniej płycie "Suck On This". Muzycy często pozwalają sobie na improwizowane partie. Utwór "Spegetti Western" cechuje się pierwszoplanową partią perkusji i dźwiękowym, gitarowym szaleństwem oraz "Harold Of The Rocks" - osadzona w tradycji bluesowej opowieść. Nowatorskie brzmienie basu w utworze "The Toys Go Winding Down". Utwór pierwszy - "To Defy The Laws Of Tradition" - pełni funkcję klamry spinającej wydawnictwo w całość, jako że kompozycja to powraca na końcu w formie dźwiękowej kody "To Defy". Primus korzysta z takiego zabiegu również później.
Kolejna płyta - "Sailing The Seas Of Cheese" - jest już staranniej wyprodukowana, partie instrumentalne są ujęte w ryzy. Niektóre z utworów mogą być dość trudne w odbiorze, wymagające od słuchacza skupienia. Potwierdzeniem notowań grupy w tym okresie jest gościnny udział Toma Waitsa w utworze "Tommy The Cat", pozbawionego solowych improwizacji z czasów "Suck On This". Rozbudowany pod względem formalnym "Fish On", utwór oparty na powolnym rytmie, wzbogacony o intrygujące basowe solo. Po raz kolejny - pierwszy utwór powraca w formie instrumentalnej na samym końcu.
"Sailing The Seas Of Cheese" okazała się sukcesem, nakład przekroczył 400 000 egzemplarzy. Wkrótce Primus wydaje EP "Miscellenaous Derbis" zawierającą przeróbki innych artystów takich jak Peter Gabriala, The Residents czy Pink Floyd. Na tym wydawnictwie Claypool zastosował szcześciostrunową, bezprogową gitarę basową uzyskując jędrne, głębokie brzmienie.
Kolejna płyta - "Pork Soda" - to eksploracja dość niskich, przytłaczających brzmień basu ("My Name Is Mud, Bob") zdecydowanie dominującemu nad całością. Grupa urozmaiciła wykonanie o kontrabas ("Mr. Krinkle") a utwór "The Air Is Getting Slippery" oparła o brzmienie banjo. "Pork Chop's Littre Ditty" tradycyjnie już występuje na początku i na końcu płyty. "Pork Soda" zamyka pierwszą część twórczości grupy - rozimprowizowaną i mało przewidywalną.
"Tales From The Punchbowl" oraz "Brown Album" to płyty gdzie kompozycje uległy uproszczeniu. Pierwsza płyta zawiera kompozycje co najmniej bardziej konwencjonalne oraz kilka utworów dość niespodziewanie charakteryzującymi się elementami muzyki country. Wydawnictwo to za sprawą utworu "Wynona's Big Brown Beaver" przysporzyło Primusowi kłopotów w związku z pretensjami aktorki Winony Ryder jakoby ona miała być główną bohaterką teksu piosenki. Biorąc pod uwagę fakt iż słowo "beaver" w slangu oznacza pewną intymna część kobiecego ciała, to rzeczywiście całość może być odebrana w nieco dwuznaczny sposób. Grupa ostatecznie zrezygnowała z wykonywania tej piosenki na żywo. Po wydaniu "Tales…" z Primus odchodzi dotychczasowy perkusista Tim Alexander (udzielał się w grupie Laundry) a na jego miejsce zatrudniono Briana Manta.
Zmieniony skład wydał płytę "Brown Album". Całość nagrano na archaicznym, analogowym sprzęcie, dzięki czemu uzyskano brzmienie pozbawione sterylności nagrań cyfrowych.
Następne wydawnictwo to EP "Rhinoplasty" po raz kolejny zawierająca przeróbki m.in. Petera Gabriela, XTC, The Police czy Stanleya Clarka. Całość uzupełniona o utwory Primusa w wersji koncertowej - wykonanie "Tommy The Cat" rozszerzonej o "The Awakenings", pochodzącego z solowej płyty Claypoola "Highball With The Devil".
W składzie z nowym perkusistą Brianem zespół wydaje "Antipop", z udziałem wielu gości, m.in. z Fredem Durstem z Limp Bizkit. Primus zmienił swoje dotychczasowe brzmienie, bez zatracenia alternatywnych, nieco psychodelicznych melodii - gitara elektryczna pełni co najmniej równorzędną rolę z basem, brzmienie zwraca się bardziej w kierunku mocnej muzyki metalowej. Primus urozmaicił wykonanie o rozbudowane partie instrumentalne oraz ponownie zwrócił się ku kompozycjom skomplikowanym formalnie. Otwierający całość "Electric Uncle Sam", nagrany z Tomem Morello, znanego z Rage Against The Machine - to wyrazisty, potężny riff. "Eclectic Electric" to powrót do nieuporządkowanych, dźwiękowych szaleństw, przecięty w połowie agresywną partią gitary i basu. Kolejny w zestawie "Greet The Sacred Cow" jest nasycony orientalnym klimatem. "Mama Didn't Raise No Fool" to znowu ciężki riff wzbogacony o przesterowane dźwięki gitary Toma Morello a'la Rage Against The Machine. Nagrany wspólnie ze Stewardem Copelandem z The Police "Dirty Drowning Man", to utwór o osobliwej melodii zawierający pod koniec wokalizy. Po raz trzeci Tom Morello pojawia się w "Power Mad" - eklektyczna kompozycja zawierająca dwie zupełnie różne linie melodyczne gitary basowej oraz wokalu. Płytę zamyka "Coattails Of A Dead Man" z udziałem Toma Waitsa, nawiązująca do stylu tego muzyka, oparta o melotron.
Les Claypool kontynuował współpracę ze Stewardem Copelandem i wraz z Trey Anastasio utworzyli grupę Oysterhead która w 2001 roku wydała, jak na razie jedną płytę - "The Grand Pecking Order".
Primus od 1999 roku właściwie milczy, wydając jedynie EP "Animals Should Not Try to Act Like People" w oryginalnym składzie z Timem Alexandrem, w warstwie brzmieniowej powracając do korzeni w stylu "Frizzle Fry".
W 1999 roku grupa wzięła gościnny udział w nagraniu "Mule Variations" Toma Waitsa.
Kilka motywów przewodnich twórczości Primus:
- okładki ozdobione charakterystycznymi figurkami z modeliny - morskie opowieści układające się w cykl utworów: "John The Fisherman", "Fish On", "The Ol Diamondback Sturgeon" - kulinarne tytuły płyt, wzmocnione o listę utworów nazwanych jako "le menu" z płyty "Tales…" - pierwszy utwór na płycie pełniący rolę klamry spinającej całość
W 2000 roku odszedł z zespołu Brain Mantia, a działalność Primusa uległa zawieszeniu. Zespół reaktywował się w 2003 roku w oryginalny składzie.
Skład:
Les Claypool - wokal, gitara basowa
Larry LaLonde "Ler" - gitara elektryczna
Tim "Herb" Alexander - perkusja
Byli członkowie zespołu:
Todd Huth - gitara elektryczna
Jay Lane - perkusja
Brian Mantia "Brain" - perkusja
Dyskografia:
01. Suck On This (Live) (1989)
02. Suck On This (1990)
03. Frizzle Fry (1990)
04. Sailing The Seas Of Cheese (1991)
05. Miscellaneous Debris (EP) (1992)
06. Pork Soda (1993)
07. Tales From The Punchbowl (1995)
08. Brown Album (1997)
09. Rhinoplasty (EP) (1998)
10. Antipop (1999)
11. Animals Should Not Try to Act Like People (EP) (2003)
12. They Can't All Be Zingers (Compilation) (2006)
Oficjalna strona internetowa: www.primusville.com
MySpace: www.myspace.com/primus
Źródło: Wikipedia
