Black metalowe trio Above Aurora udostępniło pierwsze szczegóły nadchodzącego mini-albumu noszącego tytuł „Path to Ruin”. Wydawnictwo ukaże się 6 kwietnia 2018 roku nakładem Pagan Records w wersji cyfrowej, na CD oraz winylu. Formacja udostępniła również tracklistę oraz okładkę. „Path to Ruin” powstał pod koniec ubiegłego roku w Reykjaviku w Studio Emissary (min. Svartidaudi, Slidhr, Myrkr), a miksem i masteringiem zajął się Stephen Lockhart.

14 marca 2018 roku, nakładem wydawnictwa Fabryka Słów ukaże się "Spiżowy gniew" Michała Gołkowskiego. Nikt nie wie, kim jest ten człowiek. Wiadomo tylko, że do Hatwaret nadszedł z pustyni. Pewnego dnia pojawił się w zaułku żebraków i po prostu trwał, pozornie bez celu. Do dnia, gdy uratował życie samego cesarza i zniknął za bramami pałacu. Od tego momentu historia Hatwaretu i Messembrii zaczyna toczyć się nowym torem, przerażającym i niezrozumiałym. Destrukcja i chaos zataczają coraz szersze kręgi, starania o pokój i współpracę zdają się odchodzić w przeszłość. 

Saxon wyda ponownie trzy pierwsze płyty: "Saxon", "Wheels of Steel" i "Strong Arm of the Law" ukażą się 30 marca br. Trzy klasyczne albumy ukażą się w postaci kolorowego winyla oraz CD z 24 stronicową okładką. Materiał dodatkowy zawierać będzie niepublikowane dotąd materiały demo (m.in. z okresu, gdy zespół nazywał się jeszcze Son Of A Bitch), nagrania dla BBC oraz nagrania na żywo podczas ich występu na festiwalu Monsters Of Rock w 1980 roku.

Tyle lat na scenie, a jednak wciąż potrafili wnieść jakąś świeżość do swojej muzyki. W 2002 roku Rage, ponownie w tym samym składzie, nagrał album świetny muzycznie i przebojowy, wykorzystując wszelkie możliwości instrumentalne i wokalne jakie posiadają muzycy i jakie oferuje heavy metal. Wszystkim tym można delektować się na „Unity”.

Czas po „Soul Of A New Machine” to był dobry czas dla Fear Factory. Przez trzy lata jeździli po świecie koncertując, poznając miejsca, o których nie śnili i mnóstwo przyjaznych im ludzi. Nadeszła jednak pora na potwierdzenie swoich możliwości. Nowy album „Demanufacture” ukazał się w 1995 roku. O tym, co było, można poczytać w okładce - tego co jest wystarczy posłuchać.

„Haven” to piąty album Dark Tranquility, pokazujący ich z bardzo wzorcowej göteborgsko melodic death metalowej strony. Wszystko jest tu idealnym odzwierciedleniem stylu, od którego nie ma nawet drobnego odejścia w żadnym kierunku. Czyni to płytę klasyczną, ale czy na pewno ciekawą i fascynującą?

„Spójrz na swoje piersi siostro, rosną w pysku diabła”. Taki cytat z Kata przychodzi mi na myśl kiedy patrzę na okładkę „The Mother And The Enemy” Lux Occulta. Sama płyta też wciąż jest diabelska, ale do tej diabelskości dokomponowano spore części teatralno-estradowe. Zespół zdecydował się postawić na awangardę i zajść bardzo daleko w swoich poczynaniach. Słuchając albumu natkniemy się więc na zupełnie przeciwstawne sobie bieguny, co nie wszystkim musi przypaść do gustu.

„Blood On Ice” była płytą kończącą pewien rozdział w historii Bathory. Po ośmiu latach i sześciu wspólnych albumach, zespół opuścili Kothaar i Vvornth, a sam Quorthon przez długi czas zachowywał milczenie. Powrócił po pięciu latach z samodzielnie nagranym „Destroyer Of Worlds”, który wzbudził spore kontrowersje. W swoim długim czasie trwania płyta zawiera bowiem nietypowe dla Bathory muzyczne rejony.

Project Pitchfork - niemiecka formacja, której liderem i założycielem jest charyzmatyczny Peter Spilles, powraca z nowym albumem. Krążek zatytułowany "Akkretion" ukazał się 26 stycznia 2018 roku nakładem wytwórni Trisol. Znalazło się na nim piętnaście utworów, w tym promowany teledyskiem singiel "Ascension". 

30 marca 2018 roku to data premiery koncertowego wydawnictwa Ayreon, zatytułowanego "Ayreon Universe - The Best of Ayreon Live". Nagrania pochodzą z trzech pierwszych (wyprzedanych w jeden dzień) koncertów w historii projektu Ayreon Universe, które miały miejsce 15, 16 i 17 września ubiegłego roku. 

Pięć lat potrzebował Sparagmos na wydanie następcy „Error” i przez te pięć lat wiele się zmieniło. Zmienił się basista, gdyż Andrzej Rudnicki zaczął zapowiadać pogodę w TVN, a na jego miejsce pojawił się Robert Morganti. Zmienił się język, gdyż Sparagmos zaczął nadawać po polsku i zmieniła się muzyka, która słała się cięższa, bardziej miażdżąca i trzeba przyznać, całkiem oryginalna.

Jest rok 2076. Światem rządzą stworzone przez ludzi maszyny, które trzymają ich w posłuszeństwie i uległości. Panuje system kontroli i wyzysku, a rozkazy, instrukcje i polecenia wydawane są przez ekrany, dokładnie tak jak w „Rok 1984” George'a Orwella. Nie ma w nich włączników ani żadnych innych przycisków. To nie ludzie decydują co i kiedy oglądają.

Zespół  Grails zagra dwa koncerty w Polsce: 14 maja we Wrocławiu (Firlej) oraz 15 maja w Warszawie (Hydrozagadka). Pod koniec lat 90'tych dwójka przyjaciół: gitarzysta Alex Hall i perkusista Emil Amos postanowili powołać zespół do życia. Na początku tworzyli pod nazwą Laurel Canyon, a następnie w 2003 wydawnictwo Neurot Recordings wydało ich pierwszy album "The Burden of Hope" już pod nową nazwą Grails. Muzyka zespołu przenosi nas w lekko oniryczny stan, nie można nie zauważyć tu inspiracji dalekim wschodem. 

Niekwestionowany przebój lat 70. ubiegłego wieku, czyli „Dziewczyna o perłowych włosach” zabrzmi 18 sierpnia we Wrocławiu (Pergola) i 19 sierpnia w Warszawie (Park Sowińskiego). Podczas pobytu w Polsce, węgierskiej gwieździe Omega towarzyszyć będzie na scenie Creedence Clearwater Revived (UK/USA). Omega to jeden z najpopularniejszych rockowych bandów z lat 70. 

7-osobowy skład Woodland Spirit zaprezentował właśnie swój debiutancki krążek w całości poświęcony twórczości kultowej formacji Anathema. "Ten zespół nas połączył" – komentują muzycy. Woodland Spirit powstał w 2015 roku, początkowo jako instrumentalny projekt trójki kolegów grających własne, akustyczne wersje utworów Anathemy. 

Potwory czają się bliżej, niż myślisz. Jacek Piekara powraca w wielkim stylu. "Bestie i ludzie" to 9 opowiadań, w których znajdziecie czysty, pierwotny lęk. Grozę wywołaną świadomością, że największy koszmar czeka na nas tuż obok. Przychodzi w postaci uśmiechniętego sąsiada albo smutnej dziewczyny zaczepionej w barze. Czasem w osobie kogoś, kogo znamy od wielu lat. Najbardziej przerażające jest to, że o otaczającym nas świecie nie wiemy wszystkiego. 

Nie jest łatwo wydać płytę. Nawet jeżeli jest to druga płyta, a pierwsza zebrała bardzo dobre recenzje. Nie mając wydawcy, organizację i przede wszystkim koszty, trzeba ponieść samemu, a wynikające z tego ograniczenia odbijają się na atrakcyjności samego wydawnictwa. Ja to doskonale rozumiem, ale żeby tak nie pokusić się nawet o nadrukowanie spisu utworów? Sorry, ale to nie byłby chyba wielki wysiłek. Na „A Prayer To The Carrion Kind” Death Denied oprócz frontu nie ma nic, a tytułów piosenek nie dostałem nawet w liście od zespołu. 

Choć płyty Sepultury od dawna już były pełne niespodzianek, eksploracji egzotycznych terenów i coraz bardziej odchodzących od metalu wątków, to słuchając „Nation” naprawdę można się zdziwić. Można się też zniesmaczyć. Zespół, który wszyscy uważają, że powinien przestać istnieć, jakby chciał dodatkowo zrobić na złość i jeszcze bardziej udowodnić, że mają rację. Czy jednak na pewno? To trudne pytanie, a zakres odpowiedzi pewnie będzie miał pełną skalę od skrajności po niezdecydowanie. Ja znajduje się raczej gdzieś po środku.

Peccatum powstał w 1998 roku jako poboczny projekt Ishana z Emperor, który jest tu kompozytorem, jedynym wykonawcą muzycznym i wokalistą. A jednak Peccatum to zespół. Śpiewa w nim bowiem także żona Ishana – Ihriel oraz jej brat Lord PZ, znany również z Source Of Tide. Ten rodzinny konglomerat zadebiutował w 1999 roku płytą „Strangling From Within”, która prezentuje awangardowe, ale też ciężkostrawne podejście do black metalu.

Ustabilizowany składowo Overkill szedł cios za ciosem lansując ten swój brudno-melodyjny styl. Ja bardzo lubię ten okres ich twórczości, w który dobrze wpisuje się płyta „Necroshine”. I choć nie jest to może ich szczytowe osiągnięcie, to dostarcza muzyki miłej w odbiorze z emocjonującymi przebłyskami. Z pewnością jest wiec na czym ucho zawiesić.