Czy jak dema nie ma na The Metal Archives to znaczy, że go nie ma? Chyba jednak jest, skoro ja je mam. Być może był to tak skromny nakład, że nie spełnia kryteriów oficjalnego wydawnictwa, a być może jego kopie zaginęły i nikt się do niego nie dokopał. Tak sprawa się ma z „Reh’s 94” Bustum. Sądząc po dacie i repertuarze musi to być pierwowzór dema „Funeral Christ” i musiało zostać rozesłane w bardzo małym nakładzie, o czym świadczą choćby tytuły i skład napisane długopisem i nazwa oraz tytuł, na froncie i grzbiecie, flamastrem.

Zalew prawdziwego black metalu połowy lat dziewięćdziesiątych, również w Polsce, przyniósł całą masę lepszych, gorszych i tragicznych zespołów. Niektóre formy paramuzyczne doszły wręcz do komicznych kształtów, czego dobrym przykładem jest rzeszowski Forest. Zespół uraczył świat dwoma demami w 1995 roku, a mi zawieruszyło się kiedyś drugie z nich „The Call Of The Forest”.

Devoted Art Propaganda świętuje swoje dziesięciolecie wydaniem albumu zespołu Koniec Pola „CY”. Materiał ukaże się na płycie CD w formie limitowanego DigiPacku z bogato ilustowaną książeczką. Data wydania to 28 Marca. Koniec Pola to zespół założony w 2016 roku przez artystów znanych z takich projektów jak Licho, S., Wędrowcy~Tułacze~Zbiegi i Strzępy. 

„Music For Installations” to wyjątkowe wydawnictwo, na którym znajdą się nowe i rzadkie utwory Briana Eno. Kompozycje pochodzą z instalacji audiowizualnych tworzonych przez Eno od 1986 roku do czasów współczesnych. „Zazwyczaj myślimy o muzyce jako ruchomej, zmieniającej się formie, a obrazy traktujemy statycznie. Staram się tworzyć statyczną muzykę oraz obrazy, które się ruszają. W obu dziedzinach sztuki staram się znaleźć przestrzeń pomiędzy tradycyjnym pojmowaniem muzyki i obrazów” – wyjaśnia Brian Eno.

Volbeat i Tyler Bryant & The Shakedown zagrają przed Guns N' Roses 9 lipca 2018 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie. Volbeat. Jedno słowo. Jeden zespół. Jeden niepowtarzalny dźwięk. Jedno niezrównane podejście do muzyki. Są bardziej niż chętni do przełamywania muzycznych granic i światowych, z góry ustalonych, pojęć muzycznych, zakotwiczeni w mocnej mieszance rackabilly, wczesnego rock'n'rolla i metalu.

Po nagraniu „Quintessence” z Borknagar odszedł I.C.S. Vortex, aby załapać się na etat w Dimmu Borgir. Zespół został więc bez basisty i wokalisty, a poradził sobie dołączając do składu dwie osoby. Na następnej płycie „Empiricism” na basie zagrał Tyr, który wspomagał wcześniej na koncertach Satyricon i Emperor, a nowym wokalistą został Vintersorg. Postać doskonale znana ze swoich Otyg i Vintersorg miała odmienić oblicze Borknagar i stać się odtąd jego wyróżniającym się ogniwem.

HatePlow to projekt założony przez Phila Fascianę z Malevolent Creation, Roba Barretta ówcześnie z Cannibal Corpse oraz innych muzyków związanych z amerykańską sceną death metalową. Muzyka zespołu nie miała odbiegać od brutalnego death metalu, lecz jej wymiar jest bardziej społeczny i mówiący o problemach spotykanych na co dzień na ulicy, a nie w wybujałej fantazji twórców.

Szybko po swoim poczęciu Hypnos pokazał, że jest poważnym zespołem i w krótkim czasie wydał drugą płytę „The Revenge Ride”. Zemsta dokonana na innowiercach przejawia się nie tylko tytułem i okładką, ale też rycinami wewnątrz oraz przede wszystkim głębokim w brzmieniu death metalem.

„Can’t Deny Me” to pierwszy premierowy materiał Pearl Jamu od 2013 roku, kiedy ukazała się płyta „Lightning Bolt”. Piosenkę jako pierwsi mogli usłyszeć aktywni członkowie oficjalnego fanklubu Pearl Jam. Utwór został nagrany w Seattle w lutym 2018 roku. Za muzykę odpowiada Mike McCready, a tekst napisał Eddie Vedder. Producentami kawałka są członkowie Pearl Jam oraz Brendan O’Brien.

Weterani z częstochowskiego doom/death metalowego Mordor wydadzą swoją nową, pierwszą od 21 lat płytę „Darkness...” nakładem Pagan Records 20 kwietnia 2018 roku. Zespół ujawnił tracklistę oraz okładkę albumu, której autorem, podobnie jak poprzednich wydawnictw jest Arkadiusz Zając, a oprawą graficzną płyty zajął się Mentalporn. Mordor to jeden z prekursorów doom metalu w Polsce. 

Już w najbliższą niedzielę do naszego kraju zawita zespół, który od początku swojego istnienia nie nagrał ani jednej słabej płyty, co więcej z krążka na krążek widać, a właściwie słychać jego rozwój muzyczno kompozycyjny. Mowa tu oczywiście o fińskim Insomnium, które nawiedzi Polskę w ramach trasy Winter's Gate European Tour Part II 2018. Towarzyszyć im będą Szwedzi z Tribulation, którzy promować będą nie gorszy od „Winter’s Gate”, wydany w tym roku krążek „Down Below”.

Przypominamy, że już za kilka dni do naszego kraju przyjedzie mega gwiazda muzyki metalowej - szwedzki Therion. Ekipa Christophera Johnsonna będzie promować swój najnowszy krążek „Beloved Antichrist”, wydany nakładem niemieckiego giganta Nuclear Blast. W podróży po Europie towarzyszyć im będą Imperial Age, Null Positiv oraz The Devil. Imperial Age, tak samo jak w przypadku Szwedów, będzie starał się, aby ich nowy krążek – metal opera –  „The Legacy Of Atlantis” przypadł do gustu starym jak i nowym fanom zespołu.

Konflikt braci Cavalera i odejście Maxa z Sepultury zelektryzowało świat fanów metalu. Odtąd ten zespół nigdy już nie miał być taki sam, a dla wielu po prostu się skończył. Przed ciężkim zadaniem zastąpienia lidera i charyzmatycznego frontmana stanął, nikomu nie znany, czarnoskóry Amerykanin Derrick Green i w opinii większości temu zadaniu zupełnie nie sprostał. Mimo to od płyty „Against” rozpoczął się nowy rozdział w historii brazylijskiej legendy metalu i, czy się to komuś podoba czy nie, był to początek długiej i różnorodnej drogi.

Mieli kończyć, mieli się rozpadać, a ostatecznie nic z tego nie wyszło. Najpierw koncertówką zniszczyli Wacken, a już dwa lata po „The Final Chapter” gotowa była nowa płyta zatytułowana „Hypocrisy”. Hypocrisy nie straciło nic ani ze swojej werwy, ani melodyjnego klimatu i ku uciesze fanów otworzyło nowy rozdział swojej historii.

Lubił sobie Entombed zmieniać style jak rękawiczki, a każda płyta z założenia musiała być inna od wszystkich poprzednich. Inna w brzmieniu, strukturze i intensywności utworów. Nie inaczej było z ich siódmym albumem „Morning Star”. I choć w ramach tego tytułu uświadczymy różne kierunki, to wyróżnia się on przejrzystością i prostotą przekazu, utrzymanego w mocnej i uderzającej tonacji.

9 marca 2018 ukaże się szósty studyjny album Illusion. „Anhedonia” to mocny powrót do korzeni zespołu - od pierwszych dźwięków nie ma wątpliwości, kto jest autorem płyty. Całość brzmi agresywnie, surowo i naturalnie. Wraz z nowym krążkiem zespół rusza w trasę koncertową. Siłę dziesięciu nowych utworów stanowią gorzkie, bezkompromisowe teksty, a także charakterystyczne brzmienie, oparte na mocnej sekcji rytmicznej. Muzycy na temat płyty mówią wprost: "Korzenie materiału sięgają „Dwójki” i „Trójki”. 

Underground United to inicjatywa polskich niezależnych zespołów skupionych wokół krajowej sceny rock/metal. Niedawno kolektyw wydał swój pierwszy album, zatytułowany "UNTitled", będący przekrojem tego, co się obecnie w podziemiu ciężkiego grania w Polsce dzieje. Ideą przyświecającą tak powstaniu Undeground United, jak i wydaniu kompilacji jest chęć pokazania, że niezależna muzyka tak rockowa, jak i metalowa w kraju jest bardzo urozmaicona i aktywna. 

Steven Wilson przygotował niespodziankę dla swoich fanów. Z okazji Record Store Day, czyli 21 kwietnia 2018 roku, w niezależnych sklepach płytowych pojawi się ekskluzywne wydawnictwo „How Big The Space”. To niepublikowany wcześniej utwór, którego współautorem jest Andy Partridge z XTC. Kawałek powstał podczas nagrań do płyty „To The Bone”. 

Wraz z Wydawnictwem Czarne zapraszamy do udziału w konkursie, w którym do wygrania są dwa egzemplarze książki "Załatw publikę i spadaj. W poszukiwaniu Jamesa Browna, amerykańskiej duszy i muzyki soul", Jamesa McBride'a. "Najciężej pracujący facet w show-biznesie”, „soulowy brat numer jeden”, „największy demagog w dziejach czarnej rozrywki”. O Jamesie Brownie można powiedzieć wiele. Z jednej strony – jeden z najbardziej charyzmatycznych i utalentowanych muzyków swojego pokolenia, który na zawsze odmienił bieg historii, muzyki i popkultury. Z drugiej – kiepski biznesmen, furiat i twardy szef trzymający krótko swoich pracowników.

Zawsze szli naprzód, zawsze byli o krok przed wszystkimi. Każdy ich album to było nowe otwarcie, wkroczenie w inny wymiar. Nie inaczej było z czwartą płytą Emperor „Prometheus – The Discipline Of Fire & Demise”. Jest inna od wszystkiego co było dotychczas, a jednocześnie jest to Emperor w pełnej krasie. Szybki i ostry, a jednocześnie symfoniczny i melancholijny.