Hasłem przewodnim tej edycji festiwalu może być tytuł utworu "Metal  Is Forever". W tym roku od 15 do 18 lipca w czeskich Vizowicach królował niepodzielnie metal w jego najróżniejszych odmianach: heavy, thrash, power, black, death, gothic, symfoniczny. Nie zabrakło dinozaurów gatunku jak Manowar, oraz wybijających się dopiero młodych zespołów a wśród nich Rising Dream czy Euthanasia. Klimat festiwalu nieco przypomina ten "woodstockowy". Pełno ludzi, namioty, zbiorowy prysznic pod gołym niebem, charakterystyczny zapach wysuszonej ziemi i brudu. Ale to jednak nie Przystanek Woodstock - dużo mniej ludzi, płatny wstęp, mniej chamstwa,  a dzieciaki stanowiły niewielki procent publiczności.

Hymn Historiozoficzny (na melodię "Mother Earth" Within Temptation)

Duński basista Kasper Gram (Manticora) zarejestrował w studio solo basowe na jeden z utworów z albumu Hexfire.
Jakub Liszko mówi: „Jak widać, coraz więcej znanych muzyków nagrywa gościnne partie na naszym debiutanckim albumie! To niesamowite. Naprawdę się cieszymy. Kasper Gram jest jednym z moich ulubionych power metalowych basistów, dlatego też pomyślałem: „Czemu by go nie zapytać, czy nie nagrałby dla nas jakiejś partii basu?”. No i… W rezultacie mamy od niego świetne solo basowe! Nieźle, prawda?”
Więcej informacji na: www.myspace.com/hexfireofficial

Zaplanowany na 21 sierpnia występ na niemieckim festiwalu Summer Breeze będzie ostatnim, na którym w roli wokalisty blackmetalowego Dark Funeral wystąpi Masse Broberg vel. Emperor Magus Caligula. Muzyk zdecydował właśnie o zakończeniu trwającej ponad 15 lat współpracy ze szwedzkim zespołem, gdyż jak informuje w najbliższej przyszłości chciałby poświęcić się kompletnie innym sprawom, które kłóciłyby się z dalszym uprawianiem dotychczasowego zawodu. "To już koniec. Mówi się, że każdy ma swoje 15 minut sławy. Cóż, ja przez ostatnie 15 lat wespół z Lordem Ahrimanem i Dark Funeral miałem istą drogę przez piekło. Powiedzmy to jasno raz na zawsze - nie popełniłem samobójstwa, nie przedawkowałem dragów, między mną a Dark Funeral nie było i nie ma żadnych zatargów. Moje życie ostatnio dosyć się zmieniło, w tym roku biorę ślub, przez co moje życiowe priorytety uległy zdecydowanej zmianie" - deklaruje Broberg.

Nagranie "Ziasudra" to pierwszy singiel zapowiadający drugi album pełnometrażowy amerykańskiego black/death/thrash metalowego Infernaeon. Utwór, bazujący na zaczerpniętej z mitologii babilońsko-asyryjskiej historii sumeryjskiego króla Ziasudry, od kilku dni słuchać można w odtwarzaczu z oficjalnego MySpace zespołu. Cały materiał na drugą płytę powstawał w studyjnej posiadłości Erika Rutana (Goatwhore, Cannibal Corpse, Hate Eternal) - Mana Studio mieszczącej się w St. Petersburgu na Florydzie. Szatę graficzną wydawnictwa przygotował brazylijski artysta Marcelo Vasco, autor okładek wykonanych na zlecenie takich formacji jak Borknagar, Belphegor, Obituary, Satyricon, Enslaved, Keep of Kalessin, Absu czy Fenriz/Nattefrost. Krążek pt. "Genesis To Nemesis" ukaże się 31 sierpnia nakładem Prosthetic Records.

Disperse - grupa powstała w grudniu 2007 roku w Przeworsku. Inicjatorami narodzin zespołu byli Marcin Kicyk, Jakub Żytecki i Rafała Biernacki. Dwaj ostatni próbowali jednak już rok wcześniej, kiedy poznając się w szkole muzycznej, postanowili spróbować swoich sił we wspólnych projektach. Tak zatem istniejąc w rozmaitych składach, Jakub (gitarzysta Disperse) i Rafał (wokalista grający również na klawiszach) szlifowali swoje talenty prezentując je chętnie przy każdej okazji koncertowej. 

The Creppers - horror metalowy zespół założony w 2009 roku w Warszawie. Po wielu trudnościach oraz ciężkich pracach na sali prób, grupa postanawia pokazać się i dzielić się twórczością. Od początku istnienia kapeli wielokrotnie zmieniał nazwy i członków zespołu.

Już 8 sierpnia w krakowskim klubie Rotunda będzie można zobaczyć i usłyszeć odrobinę amerykańskiej szkoły hardcore w wydaniu Converge i grupy Gaza, psychodelii Kylesa i rock'n'rollowego hardcore w wydaniu Kvelertaka z Norwegii. Mamy dla Was błyskawiczny konkurs, w którym do zgarnięcia są dwa pojedyncze zaproszenia na koncert. Wystarczy tylko odpowiedzieć na następujące pytanie: Kiedy i gdzie w Polsce wystąpiła ostatnio formacja Converge? Na odpowiedzi, które prosimy kierować na adres: konkurs@darkplanet.pl wraz z darkplanetowym nickiem, czekamy do 2 sierpnia. Zwycięzców poinformujemy mailem oraz na łamach portalu. Prosimy o sprawdzanie swoich skrzynek.

Małgosi i Natalce

Inaczej układała się zieloność, jakoś tak
bardziej. Opuszkami palców raniłyśmy nasze chore
wyobrażenia o tym, jak powinno być.
Babi za przedostatnie pieniądze kupowała słodkie
rarytasy tak jak teraz kupuję wino-
grona które miałyśmy na sięgnięcie dłoni.

Beztroska miała smak pianki i pachniała
ozonem, nie myślało się o śmierci
jako wyzwoleniu. Zadrapania bolały nie tak
bardzo by przyrównać je do piekących
słów. Robiłyśmy przygodę ilekroć naszła chęć.
Obecnie nie przychodzi wcale, ma zgrzytliwy
posmak i na wpół przymknięte wargi.

Cichy dźwięk jak zdumiony krzyk,
chcieliśmy ożywić tylko trzech umarłych.
Będziecie mieć czas na odczuwanie emocji
tak jak większość czyniła przez stulecia.

Drzewa zamknęły się wokół nas
(było też kilka strzaskanych trumien),
piękny eufemizm.
Pozostawienie straży przy drzwiczkach dla psa
trąciłoby ciężką paranoją.

duszący obłok wiruje z ust
i ta dziwna nieczystość na ścianie
przygniatającym podmuchem kolorowość
oczywistość kamieni i karmić się nim.
suchość w ustach alternuje do bycia
mgławicą pod rzęsą.

szukać miejsca w którym
milczenie nabiera znaczenia i staje
się substytutem odzewu wnosić coś
nowego w odległą sytuację geopolityczną
Kosmopolitańczyków. profity
same się znajdą - to wszystko
na co nas stać w tym burdelu.

Na dywanie bezpieczniej, niż na
gołej "li i jedynie" podłodze.
Goła podłoga jest śliska - o czym należy pamiętać,
i grunt wymyka się z rąk.

Wielkimi odruchami wychwalamy dobroć,
jakby bałwochwałka rzeczywiście nią była.
Skonsumować wielkość, co w godzinę pryska
i do gardła ją wlać - zbawienny napar.

Dziecięctwo wypisać, przepisać
i przemianować, aby pasowało do rymów
pospiesznie skleconych.

Łąki umajone i krzyżyk na drogę,
i głos wielkiego dzwonu - czyli
poeci to są zaiste tylko od święta.

Majka próbuje przejąć kontrolę
nad tym, co niedopowiedziane.
Kiedy wyprowadza psa na przetartej
smyczy, knuje przeciw wszystkim własnym sprawom.

Mściwie patrzy na uśmiechnięte
sylwetki z przyszłości
kąśliwie odpowiada przesuszonej
staruszce, że nie. Wyrzuca moje całkiem
dobre jeszcze buty
i rozgląda się zdziwiona tym, co się nie stało.

"Thank God I'm pretty."
(Emilie Autumn)



Chłopcy lubią przejrzyste tuniki
i niskie wibracje pokładam ufność w tym co zaklęte.

To nie takie proste być pięknością
z plakatu patrzeć z góry
na chłopców
nosić niebotyczne obcasy
i ubierać się w gwałtliwe uśmieszki
mówiące wszystko czego nie śmiesz dotknąć.

Ale jakoś dzielnie to znoszę
ku chwale Pańszczyzny.

Na 21 sierpnia została zaplanowana kolejna edycja festiwalu Metal Time. Gwiazdą tegorocznej odsłony imprezy w Nowym Stawie koło Malborka jest trójmiejska formacja Behemoth. Obok niej zaprezentuje się ponadto 9 zespołów: Hate, Armagedon, Saltus, Darzamat, Forecast, Pandemonium, Calm Hatchery, Immense oraz Pathfinder. Wstęp na festiwal jest darmowy, a dla wszystkich uczestników organizatorzy zapewnili także bezpłatne pole namiotowe. Wydarzeniu patronuje Darkplanet.

się koncertujem/się morzujem. się dzieje. w piątek Furius u Bazyla, nudzą/męczą mnie takie imprezy. potrzebuję ich (o co chodzi,tej,kobietom?). w sensie że dzikie tańce jak najbardziej, muzyka mnie niesie, jest nieopisywalną siłą i emocji nośnikiem, panie boshe moja szyja, trele morele, kto da więcej. lecz nie tym razem. nie zawsze. z upływem lat człowiek samoistnie dystansu nabiera. potrzebuje wejść, poobserwować sącząc wodę czy cokolwiek zdrowego i wyjść. innymi słowy pozostać w kręgu. zachować dystans. muzyka woła, bezzspornie. panowie z gitarami. dusza rwie się do tańca, każda komórka, każdy nerw. zazwyczaj ulegam. adrenalinie. tym razem było refleksyjnie, z myślami gdzie indziej. muzyka stale istotna,lecz już nie najważniejsza. koncerty zupełnie nie. życie jest gdzie indziej. życie to porannie kakao do termosu (mój z 'zerówki' jeszcze. działa). kilka godzin później jechaliśmy nad morze. jeej. w strugach deszczu. był fun, była faza. faza musi być, zaprawdę. tak lubię, gdy się dzieje. cokolwiek by się nie działo. iście zajebiście. smack my bitch up on air, smack my bitch up drga w duszy. prawie jak w Chłopaki nie płaczą. równie spontanicznie: To co wpisujemy do gps? wyszedł Kołobrzeg (poniekąd miasto mojego dzieciństwa,drugie po Pradze), wbiliśmy kinda na Sunrise, gdybym tylko wiedziała, czego oni tam słuchają. przemoknięci po kolana w Bałtyku, duszę nurzaliśmy. duszę kąpaliśmy. twarz oblepiona włosami, sól morska na twarzy, w kącikach ust. zjednoczenie z wodą,jak w maminym brzuchu. przebraliśmy się w aucie (wszystko było na wskroś mokre) robiąc 'chatę Cygana' i huzia dalej. całą podróż w samochodzie towarzyszyło nam the Prodigy,nasza młodość przeto, próbowałam mieszać z Trivium. ale Trivium jakoś nie wchodziło,potrzebowaliśmy bardziej bezrefleksyjnie. zwariowanie było. w niedzielę już słonko. boso było, niekaloszowo już, balet wśród fal. wiatr we włosach,muzyka na uszach,myśli na wietrze. ludzie się uśmiechający po drodze. fajowo. czuję się jak córka rybaka. boso, w dżinsach podwiniętych,przeciwsłonecznych szybkach. i nikt mnie nie zna. mam w nosie wszystko.mimo iż nie potrafię się wyluzować do końca. śpiewam,popijam boso wesołe napoje w aucie. i tak sobie morzujemy. telefon do mamy:'Mamo,ale słyszysz?'hi, moje trzykrotne 'słyszysz'? - podsuwałam jej fale do słuchawki.
kto by tam w upał nad morze jeździł?jeszcze czego,żeby mi się skóra foto-postarzyła. ha. my to w nawałnicę (K. used to say: 'jestem hardcorem,nie przełamuję tabletek na pół'.raczej nie inaczej). parawanik, apaszka,kalosze,książki. bo facet to ma swoje zabawki. śmiać mnie się chciało,ja taka rozhasana, rozśpiewana, a on poważny, uśmiechał się zza przeciwsłonecznych szybek, jak paw dumny spacerował po plaży, zamyślony, potakiwał, gdy pytałam; chusteczki podawał, włosy związał, bo wiatr niecnie targał. tak się dobrze bawię. tak dużo się śmieję.

Na zewnątrz padał deszcz. Niebo nagle zrobiło się granatowe, ciemne, jak ziemia. Zdawało się, że chmury płynące po nim powolnym tempem spadną i zmiażdżą świat. Na drogach tworzyły się ogromne kałuże, zmieniające się w rwące potoki brudnej wody, spłukującej z wierzchu kurz i kocie odchody. Nic nie wskazywało, aby pogoda miała się poprawić do kolejnej pełni księżyca. Wszystkie znaki na ziemi i niebie jednoznacznie wskazywały, że już nadeszła jesień i jak co roku, w tej krainie deszcz będzie padał i padał. Lorgin, który zaledwie przed chwilą zbudził się ze snu, wyjrzał przez okno stajni na mokry krajobraz. Już czas, pomyślał. Słońce zaszło za mroczne chmury, więc mógł opuścić swą kryjówkę.

The Legendary Pink Dots ponownie odwiedza Polskę. Tym razem grupa zagra aż osiem koncertów w naszym kraju. Muzycy swoją wizytę rozpoczną od koncertu w szczecińskim klubie Słowianin 22 września i kolejno odwiedzą Trójmiasto, Bydgoszcz, Warszawę, Łódź, Kraków, Wrocław i Poznań. Bilety na koncerty dostępne będą po 25, 30 lub 40 złotych w przedsprzedaży i 35, 40 lub 45 złotych w dniu wydarzenia. Niebawem na łamach Darkplanet konkurs z wejściówkami na koncerty. Nasz serwis objął trasę patronatem medialnym.

Wytrwałość