Gdybym miał wskazać jakiś album, przez który ciężko było mi przebrnąć to był to właśnie ósmy krążek Malevolent Creation "The Will To Kill". Zespół nie uniknął kolejnych zmian personalnych i w porównaniu do poprzedzającego ten album "Envenomed" mamy już innego wokalistę, zaś za perkusją zasiadł Justin DiPinto znany z Mortal Decay czy Pyrexii. Nowi ludzie - nowa świeżość - i to też usłyszymy na "The Will To Kill".

Krakowski Terrordome powstał w 2005 roku. Zamiarem twórców tego zespołu było połączyć oldschoolowy thrash metal z hardcorem, a jednocześnie być cięższym, szybszym i brutalniejszym niż zespoły crossoverowe lat 80-tych. Po kilku zmianach w składzie, w 2007 roku ukazało się debiutanckie EP Krakowian, zatytułowanie "Shit Fuck Kill".

Jak wynika z oficjalnej strony Metal Mind Productions:  XXIII edycja festiwalu Metalmania, który miał odbyć się 7 marca w katowickim Spodku (w wyniku planowanego remontu hali Spodka) nie dojdzie do skutku. Natomiast, aby podtrzymać tradycję festiwalu, 7 marca w warszawskiej Stodole odbędzie się Metalmania Fest 2009. Aktualny skład festiwalu prezentuje się następująco: Soulfly, Exodus, Overkill, Heaven Shall Burn, Incite oraz Heathen.

The Killers - amerykański zespół rockowy pochodzący z Las Vegas w Nevadzie. Założycielem grupy jest wokalista, kompozytor i gitarzysta basowa w jednym Brandon Flowers, inspiracją do tego było obejrzenie występu Oasis. Niedługo potem odpowiedział na ogłoszenie Davida Keuninga i tak powstał rdzeń zespołu. Nazwa została zapożyczona z klipu New Order "Crystal". Wkrótce potem do Brandona i Davida dołączyli Mark Stoermer i Ronnie Vanucci i w czwórkę szybko rozpoczęli prace nad materiałem na album.

"Ram It Down" był bardzo ważnym albumem w twórczości Judas Priest, gdyż rozwiewał kontrowersje i wątpliwości krążące po wydaniu "Turbo". Chyba jednak nikt się nie spodziewał, że za sprawą kolejnego albumu brytyjski kwintet rozrusza bądź co bądź zatęchły świat ówczesnego heavy metalu.

Kariera muzyczna Killing Joke trwa już 30 lat. Ta brytyjska kapela wystartowała w czasach, gdy na muzycznej scenie panowała moda na punk rocka, jednak tak jak wielu innych wielkich artystów nie pozostała jedynie epigonem tego nurtu, lecz ewoluowała w kierunku muzyki zdecydowanie ambitniejszej.

"Triumph Of The Kill" to siódmy album deathmetalowców z Abominant. Nigdy wcześniej o tym zespole nie słyszałem ani nie czytałem, więc po formacji o takim stażu nie spodziewałem się czegoś co zwróciłoby moją uwagę. Po zapoznaniu się z krążkiem, wiem, że tych elementów zwracających uwagę jest trochę - szkoda, że większość z nich ma działanie odstraszające.

Kill The Client to jedno ze świeższych odkryć stajni Willowtip specjalizującej się w technicznym death metalu i grindcore. Jak to często bywa w przypadku tego typu zespołów, tak i Kill The Client swoją karierę zaczął o wydawnictwa mniejszego niż pełny album.

PainKiller - jeśli ktoś ma skojarzenia z Judas Priest to niech sobie tak kojarzy, gdyż tym razem mamy do czynienia z wydawnictwem zupełnie innego kalibru. Pod tym szyldem ukrywa się trio John Zorn, Bill Laswell (na codzień zajmujący się ambientem) oraz Mick Harris (tak, ten Mick Harris z Napalm Death). Zorn, jako inicjator tego projektu założonego w 1991 roku zamierzał tworzyć z nim muzykę, która poniekąd uwypuklałaby jego fascynację death metalem i grindcorem. Rzeczywiście pierwsze wydawnictwa trzymały się tej koncepcji, ale Zorn nie jest muzykiem, który stoi w miejscu. Ukoronowaniem działanosci projektu, który został zawieszony w 1995 roku, jest ostatnia płyta sygnowana nazwą PainKiller - "Talisman: Live In Nagoya" będąca zapisem koncertu z 1994 roku z trasy po Japonii.

Na 28 października wytwórnia Willowtip zaplanowała wydanie drugiego krążka teksańskich grindcore'owców z Kill The Client. Trzy spośród osiemnastu zarejestrowanych utworów (Retaliate, 99 Percent Turnover oraz Spartacus) pochodzi z albumu splitowego nagranego wraz z Agoraphobic Nosebleed w 2007 roku. Krążek zatytułowano "Cleptocracy". James Delgado, basista grupy zamieścił dwa utwory na stronie MySpace zespołu.

Mówiąc o Pantera najczęściej wspomina się płyty "Cowboys From Hell", "Vulgar Display Of Power" oraz "Far Beyond Driven". Gdy ukazało się "Great Southern Trendkill" wielu oceniało tę płytę negatywnie jakoby była dużo słabsza od poprzednich płyt, bądź uznawano ją za bezpomysłową. Mało kto zwracał uwagę na to, że jest to po prostu płyta inna.

Siedem lat czekania na nowy album... Benediction nigdy nie byli światową elitą death metalu, ale obok Carcass i Napalm Death był to najbardziej liczący się swego czasu zespół z Wielkiej Brytanii, który pałał się tym gatunkiem. No właśnie - był - bo lata mijają, gusta się zmieniają i dla wielu formacja ta odeszła w niepamięć.

Pojutrze, to jest 22 sierpnia ukaże się pierwsza od siedmiu lat, pełna, studyjna płyta legendy death metalu - Benediction. Płyta ukaże się nakładem Nuclear Blast Records, a oprócz 12 regularnych kawałków, do limitowanej edycji zostałą dołączone 4 bonus tracki: "Betrayer," "They Bleed", "Seeing Through My Eyes" (Broken Bones Cover) oraz "Largactyl" (Amebix Cover).

5 lat minęło od historycznej reaktywacji legendarnej formacji Killing Joke. Zespół rekompensując fanom ponad 8-letnie oczekiwanie na nowy materiał przez ostatnie lata obsypywał ich niezliczoną ilością reedycji, odkurzonymi demami i rzadkim, koncertowym materiałem. Na rok obecny Brytyjczycy przyszykowali kolejną porcję atrakcyjnych, kolekcjonerskich "staroci". W sierpniu ukaże się, dedykowana zmarłemu w zeszłym roku Paulowi Ravenowi, płyta "Rmxd" zawierająca nieznane reinterpretacje klasyków Killing Joke po czym w grudniu głód miłośników formacji zaspokoi krążek "The Peel Sessions 1979 - 1981".

Nie raz pisałem, że po nagraniu płyty wybitnej na zespole ciąży zazwyczaj ogromna presja, z którą bardzo często zespoły sobie nie radzą. Dzięki "Night Time" Killing Joke zaistniał dla szerszej widowni. Z jednej strony formacja dalej tkwiła w post-punku, ale w tych dźwiękach przewijała się cała masa innych gatunków, które czyniły z tej płyty dzieło wyjątkowe. W muzyce jednak szanujący się zespół odstawia zasadę, że "zwycięskiego składu się nie zmienia" do lamusa. Tak też i było w przypadku Killing Joke.

Często jest tak, że gdy powstaje jakiś nowy gatunek muzyczny, to pierwsze płyty go reprezentujące - nie ważne czy lepsze czy gorsze stają się klasykami i punktami odniesienia. Nie inaczej było z post-punkiem - płyty Joy Division czy Bauhaus choć dalekie od ideału to zapisały się w historii rocka. Do tego grona zalicza się zapewne także Killing Joke, który debiutował w 1980 roku płytą zatytułowaną zwyczajnie "Killing Joke".

Recenzja tej płyty będzie bardzo subiektywna. Po pierwsze Killing Joke jest zespołem, którego muzyka na przestrzeni lat mocno się zmieniła, a po drugie jest to formacja, która swoją muzyką inspirowała mnóstwo zespołów wykraczających daleko poza ramy post-punka, zarówno w tą bardziej ekstremalną stronę jak i tą bardziej komercyjną. Jak więc już wspomniałem - aby obiektywnie ocenic tę płytę, należałoby prześledzić dyskografię zespołu krok po kroku. Tymczasem "Night Time" jest pierwszym krążkiem zespołu jaki usłyszałem, a zarazem tym, do którego wracam najczęściej.

Amanda Palmer, połowa amerykańskiego duetu The Dresden Dolls zakończyła prace nad swym solowym albumem. Płyta zatytułowana "'Who Killed Amanda Palmer?" ukaże się we wrześniu tego roku. Brzmienie uzyskane na krążku nie będzie drastycznie odchodziło od tego wypracowanego w macierzystym zespole. Utwory będą opierały się na przedwojennej estetyce kabaretowej, delikatnym pianinie i czarującym głosie Amandy. Nowa płyta powstawała przy współpracy z Eastem Bay Ray'em z Dead Kennedys, Anną Clark oraz Zoë Keatingiem z formacji Rasputina.

Brytyjczycy z deathmetalowego Benediction długo kazali czekać swoim fanom na kolejny album. W końcu ujawnione zostały szczegóły tego dziewiątego już krążka grupy - "Killing Music" ukaże się 22 sierpnia tego roku nakładem wytwórni Nuclear Blast. Produkcją na płycie będącej następczynią "Organized Chaos" z 2001 roku zajął się Anaal Nathrakh, masteringiem zaś - Mike Kenney.

Ekipa skośnookich thrashersów nigdy mnie nie przekonywała. Nic więc dziwnego, że ominąłem poprzedni krążek grupy, nagrany tuż po reaktywacji. "Killing Season" też bym zapewne ominął, ale życzliwa osoba dała mi szansę zapoznania się. Jednak po raz kolejny muzyka Death Angel spłynęła po mnie jak pot.