Druga płyta Sothoris „Wpiekłowstąpienie” znalazła wydawcę, a nawet kilku wydawców. Do mnie dotarł egzemplarz fińskiej Misantropia Records, a jest jeszcze wersja rosyjska i brazylijska, co dla polskojęzycznego zespołu z Wielkopolski z pewnością jest nie lada okazją do rozpropagowania po świecie swojej muzyki. A ta jest szorstkim i surowym black/death metalem, opatrzonym mocnym, chrypliwym growlingiem.
Ale za to zrozumiałym. Teksty Sothoris można łatwo wyłapać nie śledząc wcale książeczki i są one ważnym punktem programu, często układając się we wpadające w ucho i chwytliwe frazy. Właściwie w każdym kawałku jest jakiś zapamiętywalny i spójny z gitarami motyw, który go wyróżnia. Muzyka jest ciężka i zazwyczaj szybka. Zespół często dociska do dechy, co objawia się nie tylko szybkimi riffami, ale i gęstą perkusją czego dobrym przykładem jest furia z jaką wjeżdża „W Cieniu Golgoty”. Występują jednak i bardziej melodyjne fragmenty, jak choćby ten z solówką w „Opus Dei”. W takich momentach pojawia się też więcej melodii, której cały album ogólnie też nie jest pozbawiony. Wolniejszym kawałkiem jest numer tytułowy, ale to też tylko do czasu. Obwieszczają go piekielne bębny i chyba jakieś niebiańskie syreny, bowiem wpiekłowstąpienie jest do nieba. A gdy już do tego dojdzie rozkręcają się zabójcze tempa i porywiste podmuchy.
„Wpiekłowstąpienie” to album, który podoba się coraz bardziej wraz z kolejnymi odsłuchami, gdy jego melodie i wokale coraz lepiej się sklejają i układają w głowie. Płyta jest składna i dopracowana muzycznie. Potrafi uderzyć, ale też połechtać i zaciekawić. Jest dobra pod każdym względem.
Tracklista:
1. Proroctwo
2. Potępieniec
3. Człowiek Z Marmuru
4. Przykazanie Śmierci
5. Opus Dei
6. W cieniu Golgoty
7. Wpiekłowstąpienie
8. Requiem Dla Hien
Wydawca: Misantropia Records (2022)
Ocena szkolna: 4+
