Mimo lata za oknem, powodzi wszędzie tylko nie tutaj, naszła mnie ochota na przybliżenie płyty w Polsce w zasadzie mało znanego, norweskiego Funeral. Zespół ten rozpoczął działalność w 1991 roku w Drammen. W swojej twórczości od już prawie 20 lat raczy nas szeroko pojętym doom metalem. Początkowo funeral doomem, potem już jego żwawszą melodyjną odmianą i tak jest do dzisiaj. Ja jednak pragnę zrecenzować krążek z 1995 - "Tragedies".

Już niebawem 25 i 26 czerwca Racibórz będzie gościł wiele znakomitych zespołów w tym słoweński Laibach, niemiecki duet Das Ich czy Zion Train. W związku z tym wydarzeniem mamy dla Was konkurs, w którym do rozlosowania są dwa pojedyncze bilety wstępu na oba festiwalowe dni. Wystarczy tylko odpowiedzieć na następujące pytanie: Kiedy i gdzie ostatnio grupa Laibach wystąpiła w Polsce? Na odpowiedzi wraz z podaniem darkplanetowego nicka, które prosimy przesyłać na konkurs@darkplanet.pl czekamy do 17 czerwca.

28 kwietnia w klubie Dragon odbył się koncert dwóch wyjątkowych artystów. Swoją twórczość zaprezentowali wrocławski projekt audiowizualny Job Karma oraz angielski multiinstrumentalista i skrzypek Matt Howden, znany jako Sieben.

Ponad rok po imponującym sukcesie albumu "Dream, Tiresias", niemieckie trio Project Pitchfork na czele z ultra-kreatywnym Peterem Spillesem uderza z kolejnym intrygującym wydawnictwem. Za pośrednictwem nowej płyty pt. "Continuum Ride" żywa legenda electro rusza w dziką przejażdżkę przez kontinuum czasoprzestrzeni, w podróż przez kosmos własnej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Zamiast opierania się na starych nawykach i nadużywania wstecznego biegu, naoliwiona maszyna Pitchfork dodaje gazu i udoskonala unikalne brzmienie z wczesnych dzieł z zaskakująco nowoczesnymi i różnorodnymi pomysłami oraz talentem do autentycznej emocjonalności nagrań. Album ukaże się nakładem niemieckiej wytwórni Trisol już 23 lipca tego roku.

Co może wyjść z połączenia słów "thrash metal" i "Brazylia"? Pewnie większość z was ma już przed oczami dwóch braci, którzy niegdyś razem grali w zespole zwanym Sepultura. Może młodzieńcy z Andralls nie zagrożą pozycji braciom Cavalera, ale to nie oznacza, że muszą żyć w ich cieniu.

Gdy wszedłem do toalety, zbierający się właśnie do wyjścia z niej mężczyzna w żółtej bluzie z udanym oburzeniem oznajmił mi, że zaraz zaczynają koncert. Bez namysłu usprawiedliwiłem swoją wizytę przy pisuarze właśnie przygotowaniami do obejrzenia występu. Rozmówcę odpowiedź zadowoliła, a już kilka sekund później usłyszałem, jak wita publiczność. Mogłem go jednak poprosić, żeby na mnie poczekał.

MySpace'owy blog posłużył liderowi francuskiego blackmetalowego Glorior Belli - J. (wokal, gitara elektryczna, gitara basowa) do poinformowania fanów o narodzinach jego nowego muzycznego projektu. "W ciągu ostatnich kilku miesięcy pojawiło się kilka informacji o nowym albumie studyjnym Glorior Belli i kierunku artystycznym, w którym mielibyśmy na potrzeby tego wydawnictwa podążyć, ale wciąż niejasne było dokąd zabiorą nas te wszystkie zmiany. (...) Eksperymentowanie od zawsze było dla nas niezwykle istotne, jednak otagowanie nowego materiału jako Glorior Belli byłoby kompletnie nielogiczne, no chyba, że mielibyśmy nie wrócić już do grania black metalu. By wszystko uregulować zdecydowaliśmy się stworzyć zupełnie nowy side-projekt pod nazwą 11 As In Adversaries i wydać "The Full Intrepid Experience Of Light" [początkowo krążek miał być czwartym wydawnictwem pełnometrażowym Glorior Belli] jako debiut".

"Makieta przypominająca szczątki rozbitego Tu-154 i hasło "Polska u Boga" ozdobiły jeden z ołtarzy w warszawskiej dzielnicy Wawer. Nietypową instalację ustawiono na procesję Bożego Ciała obok parafii przy Trakcie Lubelskim."

Płyta "Angeldust" On Thorns I Lay była swego czasu dołączona do jednego z poczytnych periodyków zajmujących się szeroko rozumianą muzyką metalową. Za stosunkowo nieduże pieniądze można było raz na dwa miesiące nabyć fachową prasę z dwoma płytami CD. Niestety, z perspektywy czasu, stwierdzić trzeba, że większość z dołączanych płyt była co najwyżej średnia i nie przetrwała próby czasu. Na szczęście trafiały się wyjątki. Jednym z takich wyjątków była płyta Greków.

W przyszłą sobotę, 12 czerwca w poznańskim klubie Blue Note wystąpią cztery polskie kapele spod znaku cięższego brzmienia. Będziemy mogli zobaczyć szczecińskich metalowych wyjadaczy Quo Vadis, warszawską Neuronię prezentującą eksperymentalne brzmienie z pogranicza metalu i rocka. Wystąpią również dwie poznańskie kapele: hardcorowcy z Haevyweight oraz Evil District. Wraz z organizatorem koncertu, mamy dla was dwie pojedyncze wejściówki na ten koncert. Wystarczy odpowiedzieć na pytanie: jak nazywa się najnowsze wydawnictwo zespołu Neuronia. Na odpowiedzi, które prosimy przesyłać wraz z darkplanetowym nickiem, na adres: konkurs@darkplanet.pl czekamy do 10 czerwca.

(Prawdopodobnie) najbardziej obiecujący elektroniczny towar eksportowy ze Szwecji powraca. Nowa płyta Ashbury Heights - "Take Cair Paramour" przynosi zdecydowanie dojrzałą wizję nowego brzmienia, określanego mianem "New Wave 2.0". Muzycy połączyli świeże rytmy i melodie, będące kwintesencją elektroniki lat osiemdziesiątych, z produkcyjnym rozmachem, androgenicznym sex-appealem Davida Bowie i zdrową dawką nastoletniego niepokoju i buntu ozdobionego zwartym i szczelnym miksem dźwiękowego mistrza - Johna Fryera (współpraca m.in. z Nine Inch Nails, White Zombie, Cradle Of Filth, Paradise Lost, Fear Factory, Depeche Mode).

Zespół Hexfire zamieścił video, na którym Diego "Grom" Meraviglia (dawniej Ancient i Doomsword) opowiada o nagrywaniu perkusji na nadchodzący album. Warto przypomnieć, iż partie perkusyjne na płycie nagrywa również Alex Holzwarth (Rhapsody Of Fire, Avantasia) oraz Jonno Lodge (Biomechanical, ex-Paul DiAnno).

Kalifornijski death metalowy zespół Abscess, którego skład przez 16 lat jego aktywności zasilali Chris Reifert (perkusja, wokal, ex-Death, Autopsy), Clint Bower (gitara elektryczna, wokal, ex-Hexx), Danny Coralles (gitara elektryczna, Autopsy) oraz basista Frank "Freeway" Migliore zastąpiony w 1997 roku przez Joe Allena, definitywnie zakończył swą działalność. "Głównym i tak naprawdę jedynym powodem, z racji którego zdecydowaliśmy się na koniec grania pod szyldem Abscess jest rozstanie z Clintem Bowerem, który z powodów osobistych opuścił nas w czerwcu tego roku. Szanujemy jego decyzję, doceniamy jednocześnie wszystkich tych, którzy wspierali nas przez 16 lat naszego istnienia. Bez Clinta grupa Abscess nie ma racji bytu więc nawet nie będziemy starać się oszukiwać kogokolwiek czymś, co nie byłoby prawdziwe" - wyjaśnia Reifert. Po czym natychmiast dodaje: "Jednocześnie chciałbym ogłosić, że po kilkuletniej przerwie ponownie aktywowaliśmy działalność Autopsy".

Poznańscy industrial death metalowcy z Empty Playground właśnie debiutują w barwach Witching Hour krążkiem "Under Dead Skin".  Dotychczasowa twórczość Wielkopolan nie wzbudzała we mnie entuzjazmu, jako, że miałem wrażenie, ze muzyka Empty Playground nie trzyma się kupy. Na szczęście za sprawą pełnego longpleja grupa skutecznie rozwiała moje wątpliwości odnośnie potencjału siedzącego w tych muzykach.

Terminal to kolejna rodzima formacja, która próbuje coś ugrać na progmetalowym rynku. Grupa właśnie debiutuje albumem "Tree Of Lie", który przynosi 3 kwadranse progresywnych dźwięków utrzymanych panujących współcześnie kanonach tego nurtu.

La Loba - kobieta wilk o nieujarzmionej  naturze. Żyje w zgodzie z naturalnymi cyklami przyrodniczymi. Szamanka poddająca się wewnętrznemu głosowi. Podążająca wraz z biologicznym rytmem ku istocie swej duszy. To w końcu jedna z archetypicznych postaci wokół której została zbudowana książka "Biegnąca z Wilkami" amerykańskiej pisarki Clarissy Pinkoli Estes. Jest to opowieść o dojrzewaniu do odkrywania istotnych momentów związanych z ciągłymi zmianami psychicznego ja. Opowieść o dramatach w życiu duchowym każdej kobiety oraz mężczyzny, jako naturalnej siły jej równoważącej.

Coraz więcej wiadomo o dziewiątym albumie studyjnym norweskiego Dimmu Borgir. Choć na tytuł, projekt okładki, tracklistę i pierwsze snippy nowego wydawnictwa przyjdzie fanom jeszcze trochę poczekać, pewne jest, że muzycy grupy w dostateczny sposób zadbali o jego brzmienie i oprawę instrumentalną. Lider zespołu, Stian Tomt Thoresen vel. Shagrath: "Na potrzeby nagrywania nowej płyty rozpoczęliśmy współpracę z norweskim kompozytorem, absolwentem Berklee College of Music - Gaute Storaasem. To właśnie on pokieruje zespołowym wykonaniem premierowych kawałków z udziałem prawie 51-osobowej orkiestry KORK (norweska radiowa orkiestra symfoniczna) i składającym się z 38 osób chórem Schola Cantorum". Co na to sam dyrygent? "Było już wiele podejść do przebierania muzyków rockowych w garnitury i muszki, z różnym skutkiem.  Dimmu Borgir jest jednak inne. Ich muzyka jest bardzo epicka, symfoniczna, pisana w wyraźnie orkiestralny sposób".

Płyta Infernal Mäjesty po raz pierwszy trafiła w moje spragnione mrocznej muzyki łapy jakieś 11 lat temu w wersji kasetowej. Wydanie od razu przyciągnęło moją uwagę mroczną i apokaliptyczną okładką. Nie wiedząc nic o muzyce, jaką oferuje zespół, postanowiłem zrezygnować z planowanego zakupu pozycji jednego z najbardziej popularnych w metalowym światku zespołów z rajem w nazwie i dałem szansę wypłynąć na szersze wody mojej świadomości Chrisowi i spółce. Inwestycja okazała się nadspodziewanie udana. Dzisiaj, po ponad dekadzie od wydania, słuchając "Unholier Than Thou" nie mam wątpliwości, że dwójka Infernali jest jedną z najbardziej niedocenionych płyt w gatunku szeroko rozumianego technicznego thrash metalu.

W przyszły czwartek - 10 czerwca, na półkach sklepowych stawi się debiutancki album niemieckiej grupy Eyes Shut Time - "Secret Destroyer". Pochodzący z Hamburga alternative/industrial rockowy kwintet z powodzeniem spaja ze sobą brzmienie jednoznacznie kojarzone z takimi formacjami jak Marilyn Manson, KoRn, Nine Inch Nails czy Rammstein. Zatem pierwsza płyta zespołu to utrzymany w ponurej tonacji i druzgocąco negatywny w swym przekazie materiał pełen ołowianych riffów podbitych potężnymi perkusyjnymi blastami, zawiesistych partii gitary basowej czy niepokojących klawiszowych aranżacji idealnie dopełniających się z okrutnymi i przerażającymi tekstami pełnymi intensywnych zejść do podświadomości. Wydawcą krążka jest Danse Macabre.

Jako że mam wypite mogę bredzić, a wpis sensu może nie mieć.