Jeżeli ktoś na słowo 'Wampir' dostaje już alergii, tego artykułu czytać nie powinien. Mimo wszystko proponuję dać jeszcze szanse właśnie Izabeli Degórskiej. Niedawny wysyp książek o wampirach, zainicjowany popularnością filmowego "Zmierzchu", o wiele bardziej zmobilizował polskich wydawców niż autorów. Z dnia na dzień pojawiła się znaczna ilość lepszych lub gorszych, popularnych na zachodzie powieści czy kalek seriali, jednak polska literatura wampiryczna do obecnej chwili w zasadzie nie istniała.

Choć spuścizna literacka Sheridana Le Fanu jest bardzo bogata, dziś ten irlandzki pisarz pamiętany jest jako autor zaledwie jednego czytelniczego „bestsellera” – opowieści wampirycznej „Carmilla”. Nieprzemijająca popularność noweli opiera się na patencie, który w każdej epoce i pod każdą szerokością geograficzną zapewniał książkom poczytność – na wyeksponowaniu śmiałej intrygi miłosnej, rozgrywającej się w świecie arystokracji i zamożnych ziemian. I choć książce Le Fanu daleko do przeładowanych pornograficzną treścią obrazków z życia wyższych sfer (znanych choćby z twórczości u markiza de Sade), to nie da się odmówić jej pewnej dozy pikanterii i perwersji.

Kilka dni temu miała miejsce w Polsce premiera pierwszego tomu cyklu powieściowego „Księga Wszystkich Dusz” zatytułowanego „Czarownica”. "Księga Wszystkich Dusz" jest międzynarodowym fenomenem wydawniczym wydanym już w ponad 30 krajach. Była ona najpopularniejszą książką targów we Frankfurcie w 2009 roku, a na początku roku bieżącego debiutowała na drugim miejscu listy bestsellerów „The New York Times”, wyprzedzając nawet prozę Stiega Larssona. Osiągnęła też pierwsze miejsce w sprzedaży sieci księgarskiej Barnes & Noble oraz zdobyła tytuł książki miesiąca w sieci Amazon. Nic więc dziwnego, że w końcu nakładem wydawnictwa Amber pojawiła się także na naszym rynku.

Od połowy października na rynku dostępna jest książka „Świadectwo Judasza”. Autorem jej jest Niemiec, Rainer M. Schröder i jest to jego pierwsza powieść przetłumaczona na nasz język. Autor dość popularny w Niemczech, jest laureatem wielu nagród literackich. Schroeder pisze głównie nowele historyczne, których akcja dzieje się w różnych epokach. Upodobał sobie szczególnie średniowiecze, do którego „Świadectwo Judasza” także dość często nawiązuje. Inspiracją do napisania książki „Świadectwo Judasza” była głośna sprawa odnalezienia autentyku Ewangelii Judasza, zwanego też Codex Tchacos (od nazwisko ostatniego właściciela), a bardziej popularnie "anty-Biblią" lub też "Biblią Szatana".

Russel Bayne (Jeremy London) zostaje ukąszony przez wilkołaka. Z przerażeniem obserwuje dziwną transformację swojego ciała. Na dodatek los rzuca go w sam środek wojny między wilkołakami, wampirami i ludźmi. Przywódca jednego z wampirzych klanów, Von Griem, próbuje wykorzystać niezwykłą moc starożytnej bogini Lilith, aby z jej pomocą zniszczyć świat ludzi. Russel będzie próbował pokrzyżować te plany, mając za sprzymierzeńca łowcę wampirów Jacoba Van Helsinga (Rhett Giles).

Cofnijmy się w czasie o około dwa tysiące lat na tereny obecnej Rumunii, która dzieliła się wówczas na Besarabię (obecnie stanowiącą głównie Mołdawię), Siedmiogród („Siebenburgen”, obecna Transylwania) i Wołoszczyznę (Valahia, Południowa Rumunia). Wołoszczyzna w ówczesnych czasach zamieszkiwana była przeważnie przez Daków. W 106 roku naszej ery cesarz Trajan utworzył rzymską prowincję Dacia (jak Rumuni nazwali ówcześnie szczytowe osiągniecie swojej myśli technicznej).

Lestat siedział na fotelu złożywszy dłonie na wysokości ust i wpatrując się w leżącą Tajrę. W końcu Tajra otworzyła oczy. Kręciło jej się w głowie i trochę pociemniało w oczach. Próbowała usiąść ale była zbyt słaba.Minęło parę dni. Tajra już była w stanie chodzić po mieszkaniu choć jeszcze była osłabiona. Zawroty głowy ustały a także ciemności w oczach. Ale za to Tajra czuła pewne mdłości i nudności. Nie czuła ich przez zamianą. Może dlatego, że między tym co się stało a zamianą minęło wtedy zaledwie 4 godziny. 

Camarilla jest najwiekszą z wampirzych sekt. Powstałą ona w XV wieku, kiedy starszyzna siedmiu klanów (pod przywództwem Ventrue) postanowiła połączyć swe siły w walce z Anarchistami. Po zjednoczeniu grupa ta przyjęła nazwę "Camarilla", co oznacza mały, ukryty pokoik spotkań. Prowadzona przez Camarillę polityka charakteryzuje się dużą subtelnościąi opiera się głównie na intrygach. Camarilla jet brutalna niz inne sekty, a także mniej godząca w rodzaj ludzki.