Duże zmiany w Sceptic zaszły na czwartej płycie „Internal Complexity”. Przede wszystkim Marcina Urbasia na wokalu zastąpiła Weronika Zbieg z Totem, co u wielu fanów musiało wywołać co najmniej mieszane uczucia. Na basie natomiast pojawił się Marcin Halerz z Infernal Maze. Mimo to zespół zachował swój dwuletni cykl wydawniczy i na nową płytę nie trzeba było długo czekać.
“The Cannibal” jest trzecim singlem wypuszczonym przez zespół od momentu premiery debiutanckiego albumu “Black Vengeance”. Robert Zembrzycki (gitara) o nowym materiale: "Tym razem chcieliśmy zgłębić nieco mroczniejsze aspekty trudnej tułaczki, którą wiedli ówcześni marynarze. The Cannibal to szalona podróż w głąb pozbawionego środków do życia umysłu, podkreślona niezwykle sugestywną, muzyczną aurą.”
Mimo, że od „Costumes Of Technocracy” minęło już pięć lat, Thy Disease udało się utrzymać większość składu, który ją nagrywał, do kolejnej płyty przystępując tylko z nowym wokalistą, którym został Marcin Parandyk z zespołu Vane. „Transhumanism” ukazał się nakładem nowej wytwórni Creative Music Records i jest to już siódmy album Thy Disease.
24 kwietnia nakładem wydawnictwa Fabryka Słów ukazała się nowa książka Marcina Podlewskiego, zatytułowana „Księga Zepsucia”. Autor znany jest bestsellerowej serii „Głębia”. Tym razem odszedł mocno od klimatów swojego debiutu i stworzył klasyczne, bardzo mroczne fantasy. Strzeż się! Oto nadchodzi zwycięska Ciemność. Witaj na Thei. Witaj w Dark Fantasy. Więzień Malkolm Rudecki czeka na wyrok. Zamordowano mu ciężarną żonę i skrzywdzono córkę, lecz bezlitosny system prawny zamierza skazać go za zabicie morderców.
Vane to jednostka debiutująca na naszej muzycznej scenie, choć jej załoga na niejednym okręcie już kotwiczyła i niejedno morze zdarzyło jej się przemierzyć. Zbiorem ich wspólnych doświadczeń stała się, wydana we własnym zakresie, płyta „Black Vengance”, która lada dzień będzie miała swoją oficjalną premierę. Znajduje się na niej piracka opowieść o zbrodni i karze, ubrana w melodyjny groove death metal. Odkrywanie jej możemy zacząć jednak już od przeglądania pożółkłych karetek okładki i cofnięcia się parę wieków wstecz.
Po rewelacyjnym „Pathetic Being” Jackowi Hiro w zespole nie ostał się nikt kto z nim nagrywał tę płytę. Nie znaczy to jednak, że Sceptic zrobił się taki całkiem nowy, bo powrócił do niego Marcin Urbaś. Nasz eksportowy sprinter znalazł czas nie tylko na nagrania, ale i żeby ułożyć wszystkie teksty na nowy album „Unbeliever’s Script”. Dla mnie była to dobra wiadomość, bo, choć skrzekliwy wokal Michała Senajki mi przypasował, to jednak Sceptic zawsze kojarzył mi się bardziej z Marcinem i jego znakomitą barwą z jeszcze lepszego „Pathetic Being”.
Thy Worshiper powrócił po długiej przerwie jako całkiem odrodzony zespół. Marcin Gąsiorowski zebrał zupełnie nowy skład i na płycie "Czarna Dzika Czerwień" zaproponował odmienną, niż dotychczas, muzykę. Z jednej strony nowatorską, lecz z drugiej osadzoną w dawnych, ludowych czasach. Dużo w niej folka, ale jest to folk groźny, jakby wrogi. Nieprzystępny dla wielbiących piękno sielskich krajobrazów poetów.
Po fantastycznym debiucie Sceptic nie ominęły problemy ze składem. Przede wszystkim popularność jaką zdobył zespół zaczęła kolidować Marcinowi Urbasiowi z obowiązkami sportowymi. Nasz eksportowy sprinter postawił rozwój fizyczny nad duchowym i ustąpił miejsca za mikrofonem. Nie zerwał jednak więzi z muzyką i jest autorem większości tekstów na „Pathetic Being”. Co ciekawe perkusista Kuba Kogut, który również odszedł, też napisał jedną lirykę do traktującego o wyrodnych ojcach „Children’s Eyes”.
jedras666 : Szczerze mówiąc, to ten zespół mnie zawsze trochę śmieszył. T...
Oj, rozkręca się Thy Worshiper i to jak. Już na pierwszy rzut oka widać rozmach ich ostatniej płyty. Bardzo porządne wydanie w szarym klimacie jesieni, z książeczką na dobrym, grubym papierze i doskonale dobraną okładką, a w środku aż dwie płyty. A ta druga to nie jest teledysk, raport ze studia czy inne dyrdymały, tylko po prostu najnowsze dzieło Thy Worshiper trwa osiemdziesiąt minut. Czy w związku z tym nie jest trochę przynudne? Absolutnie nie. „Klechdy” to fantastyczna podróż po surowych, skalistych pustkowiach. Pełna klimatu, strachu i uniesienia. Nic tylko zanurzyć się w ten bezkresny świat i odpłynąć w jego odmętach. A więc „gorzkie żale przybywajcie, serca nasze przenikajcie”.
Aż sześć lat minęło od „Black Sun Rising” i przez ten czas w szeregach Naumachia niejedno się wydarzyło. Nie wiem czy wszyscy i czy na zawsze, ale źródła internetowe podają, że zespół przeniósł się do Norwegii, co zaowocowało pozyskaniem miejscowego wzmocnienia w postaci perkusisty Andersa Johansena. Zastąpił on Icanraza, dla którego Naumachia była jednym z wielu etapów kariery i który widocznie postanowił poświęcić się Devilish Impressions.
"Głębia" — pierwszy tom planowanej trylogii SF o podtytule "Skokowiec" pojawi się w księgarniach 16 września 2015 roku. Space opera traktuje o Wypalonej Galaktyce, w którą po kilku potwornych wojnach zmieniła się Droga Mleczna. To świat, gdzie wygnani poza Granicę Galaktyczną Obcy znani są już tylko z legend, a nieliczne, ocalałe Maszyny wciąż budzą trwogę. Wypalona Galaktyka — ze wszystkimi swoimi Ramionami — została już dawno skolonizowana i poznana… choć na tle tego, co było niegdyś, ocalała zaledwie garstka nadających się do życia systemów.
„Regenerate” to trzecie wydawnictwo łódzkiego Gemini Abyss. Jak wynika z informacji przesłanych przez zespół, jest to druga pełna płyta, ponieważ pierwsze „I Would Die Just For A Feel” to było demo. Inaczej twierdzi Encyclopaedia Metallum, gdzie oba poprzednie nagrania widnieją jako Full-length. No, ale sami autorzy wiedzą przecież najlepiej.
zsamot : Z tej okładki bym usunął twarz i byłoby o wiele lepiej... Opis jak zawsz...
Po debiutanckim „Abhorrence” Hate udało się podpisać kontrakt z Loud Out Records i za jej pośrednictwem wydać swoje drugie demo „Evil Art”. Było to w roku 1994, czyli między tymi tytułami minęły dwa lata. Mimo to Hate zaprezentował tylko cztery nowe utwory i dla uzupełnienia całości, na drugiej stronie kasety znalazły się cztery kawałki ze starego materiału. W międzyczasie z zespołu odszedł Marcin, a jego miejsce na gitarze basowej zajął Daniel.
Zespół Hate powstał w 1990 roku z inicjatywy Adama, który wkrótce przyjął nieskromny tytuł The First Sinner, Quacka, który niebawem trafił także do Imperator i Mittloffa, którego kojarzył chyba każdy metalowiec w Warszawie i do dzisiaj to się raczej nie zmieniło. Wkrótce dołączył do nich basista Marcin, który następnie szybko zniknął, ale to ten skład w 1992 roku zarejestrował debiutanckie demo „Abhorrence”. Ich death metal okazał się na tyle przyzwoity, że zaowocował rozgłosem w podziemiu i kontraktem z Loud Out Records.
Wraz z Wydawnictwem The Facto zapraszamy Was do udziału w konkursie, w którym wygrać można jeden z trzech egzemplarzy książki "Skrzynia Władcy Piorunów", której autorem jest Marcin Kozioł. To pierwszy tom nowej serii literackiej dla młodzieży. Autor stworzył historię opartą na faktach, pełną intryg i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Aby zdobyć szczęśliwy egzemplarz należy prawidłowo odpowiedzieć na jedno proste pytanie: "Jaki zawód na co dzień wykonuje autor książki, Marcin Kozioł?"
konkurs : Prawidłowa odpowiedź to: Marcin Kozioł jest na co dzień szefem med...
"Skrzynia władcy piorunów” Marcina Kozioła to pierwszy tom nowej serii literackiej dla młodzieży. Akcja książki błyskawicznie nabiera tempa. Porwanie, typy spod ciemnej gwiazdy, tajemnicza skrzynia i sekretna organizacja Teslariuszy, a na dokładkę – niesamowita, tocząca się równolegle historia geniusza, Nikoli Tesli, zwanego Władcą Piorunów, która, choć może wydawać się fantastyczna, oparta jest na faktach z dzieciństwa i dorosłego życia słynnego serbskiego wynalazcy. Ojciec nastoletniego Toma kupuje na aukcji starodawną skrzynię pełną rysunków wykonanych przez małego chłopca. Po kilku miesiącach znika z domu zostawiając lakoniczny i niezrozumiały list.
Po szesnastu latach powrócił Armagedon! I choć można było o tym usłyszeć już wcześniej, to nowy materiał ukazał się w 2009 roku. Zespół, który na początku lat dziewięćdziesiątych świetnym demem i fantastyczną płytą mocno pozamiatał na scenie death metalowej, nagle zniknął i przepadł bez wieści, lecz na pewno nie popadł w zapomnienie. Było bowiem sporo takich, w tym niżej podpisany, którzy od czasu do czasu odkurzali sobie tamte nagrania wzdychając za starymi dobrymi czasami. Aż tu nagle trzy czwarte składu, wzmocnione, przetransferowanym z Lost Soul, Adamem Sierżęgą za garami, postanowiło się odrodzić i ujawnić światu uśpiony potencjał w postaci „Death Than Nothing”.
Harlequin : Czyli nie jestem odosobniony w twierdzeniu, że drugi krążek Armagedon...