Duński Celestial Son wydał swój drugi album zatytułowany „Saturn’s Return”. Na tej długiej i pełnej emocji płycie znajdziemy kolaż wielu muzycznych stylów od progresywnego grunge poprzez artrock aż do elementów elektronicznych, a wszystko to w stonowanym i nieco ospałym rockowym klimacie.

Muzyka gotycka w Polsce prawdopodobnie przez długi czas byłaby w cieniu, gdyby nie działalność i aktywność dziennikarska tragicznie zmarłego Tomasza Beksińskiego. To właśnie on spopularyzował rocka i nurt gothic w kraju nad Wisłą oraz przyczynił się do wzrostu znaczenia subkultury gotów.

Kilka dni temu ukazał się pierwszy singiel nowej odsłony trójmiejskiej Diavolopery, z wokalistką Anią Blomberg-Gahan, znaną dotychczas z zespołów Batalion d’Amour i Dance on Glass. Utwór, zatytułowany "Broken", w pełni zachowuje dotychczasową energię i charakterystyczne brzmienie zespołu, a nowa barwa wokalu sprawia, że Diavolopera po raz pierwszy w historii swojego istnienia odkrywa nieco inne muzyczne obszary, nawiązujące do tradycyjnego rocka gotyckiego i darkwave.  

Na siedząco, na leżąco, po wstaniu na rozbudzenie, przed snem, w południe, w pełnym skupieniu, jako muzyka tła, na przenośnym odtwarzaczu, wspólnie, w odosobnieniu, na prawym boku, na lewym boku, a nawet „krzyżem”. To tylko niektóre z okoliczności w jakich próbowałem słuchać „Iluzjonisty”, by w końcu go polubić i stwierdzić, że jest lepszy niż debiut Eier. Niestety mimo tego, iż mam o nim w chwili obecnej lepsze zdanie niż jeszcze piętnaście przesłuchań temu, to daleki jestem od zachwycenia się tą muzyką.