I gdy lato rozkwitło już pełną krasą, za oknem piękne słońce, żar leje się z nieba, a ja właśnie wybierałem się z rodziną na wakacje, zapukała do mnie nowa Paranoia Inducta, aby zabrać mnie w wieczną ciemność. Cóż było robić? Gość w dom, trzeba się postawić. Zaprosiłem, pościeliłem, poczekałem do zmroku i przez kilka dni z rzędu oddałem się zupełnie innej, samotnej podróży poprzez drętwe i nieprzyjazne zakamarki ludzkich lęków i koszmarów. Powoli odkrywałem więc całą tragedię jaką niesie ze sobą „Into Eternal Darkness”.

Askalon to olsztyński zespół death metalowy istniejący w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych. Szczyt ich osiągnięć przypada na rok 1997, kiedy to, poprzez Moonbow Empire, wydali album „Armageddon” najpierw na kasecie, a dwa lata później na płycie. Materiał został wznowiony w styczniu 2020 roku przez Dark Omens Productions z zupełnie nową okładką.

Rozwijał ten swój rzeźnicki styl Krisiun nieustannie i słychać to na ich czwartym albumie „Ageless Venomous”. Jest on inny od „Conquerors Of Armageddon”, pod względem konstrukcji utworów, a zwłaszcza ich brzmienia. Przy okazji można się zastanowić czy, w uzyskiwaniu maksymalnej selektywności dźwięku, nie posunięto się zbyt daleko.

Wyłaniający się z ognistych czeluści jeźdźcy apokalipsy zwiastują nadejście śmierci i zniszczenia, a ich najazd zapowiada krwawą rozprawę ogniem i mieczem. Przez najbliższe czterdzieści dwie minuty będą mieli pełne ręce roboty i nie spoczną w swojej krucjacie aż do ostatnich dźwięków „Conquerors Of Armageddon” – trzeciej płyty Krisiun.

Knock Out Productions przedstawia: dwa koncerty niemieckich mistrzów folk metalu. Equilibrium zagra 28 września w krakowskim Kwadracie i 29 września w warszawskiej Progresji. Towarzyszyć im na scenie będzie świetnie znany polskiej publiczności Heidevolk z Holandii. Equilibrium istnieje już ponad 15 lat i zjeździł z koncertami niemal cały świat, goszcząc również w naszym kraju. Wodzem kapeli jest niezmiennie od 2001 roku gitarzysta, klawiszowiec i główny kompozytor René Berthiaume, którego nie powstrzymały nawet poważne zmiany kadrowe, do jakich doszło w zespole w minionych latach.

Twórczość Spiritual Front to świetne połączenie kabaretowej nonszalancji z teatralną ekspresją i neofolkowym brzmieniem. Jest to muzyka smutna, dekadencka i mroczna, która poprzez swoją charakterystyczną aurę sprawia, że mimo trudności w jej odbiorze, chętnie się do niej wraca. Wielbiciele klimatów Nicka Cave'a, który jest mistrzem w tworzeniu posępnych piosenek, z pewnością zasmakują w tej stylistyce. “Armageddon Gigolo” to propozycja, która ukazuje, że muzyka dla nihilistów może się podobać.