Zespół Paradise Lost został stworzony w Halifax w Anglii w roku 1988. Zaraz potem jak nagrał swoje pierwsze demo wytwórnia Peaceville Records zaoferowała im kontrakt. W lutym 1990 roku panowie z Paradise Lost wydali swój pierwszy album "Lost Paradise". Na przekór tego, że album był wydany w minimalnej ilości egzemplarzy, ich charakterystyczna muzyka sprzedawała się dobrze, a album uzyskał dosć dobre recenzje.
W marcu 1991 roku Paradise Lost wydał swój drugi album, zatytułowany "Gothic". Tytuł doskonale opisuje również rodzaj muzyki, jaki udało się tu stworzyć (przez co zespół znacznie wyróżnił się od innych grup). Poprzez użycie orkiestralnych wstawek, głębokich brzmień gitarowych oraz głosu kobiecego muzykom Paradise Lost udało się stworzyć niepowtarzalny klimat. Wydanie drugiego albumu było poprzedzone trasą koncertową po Europie, podczas której znacznie wzrosła liczba fanów tego zespołu.W 1992 roku Paradise Lost zerwał kontrakt ze starą wytwórnią i zawarł nowy - 3-letni - ze znacznie większa wytwórnią - Music For Nations. Grupa weszła do nowego studia, zmieniajac producenta na Simon'a Efemy'iego, i już w czerwcu 1992 roku wydała swój trzeci z kolei album "Shades Of God". Na albumie można zauważyć wiele nowatorskich pomysłów (m.in. częste akustyczne wstawki), które jeszcze bardziej wyróżniły zespół od innych. Ten album jest również ostatnim, na którym znajdziemy typowe deathmetalowe wokale.
Paradise Lost skoncentrował się teraz na promocji swojego albumu. Pojechał w duża trasę koncertowa po Europie (odwiedził także Polskę). Teraz zespół grał już dla szerszej grupy fanów (nie tylko tych znajacych go z pierwszego - typowo deathmetalowego albumu).
W czerwcu 1993 wydał swój czwarty album, który nosił tytuł "Icon". Został on przywitany przez szeroka grupę fanów i uznany za prawdziwe mistrzostwo w gotyku. Album ten wyniósł Paradise Lost na szczyt i uplasował ich styl jako już nieodłaczny element metalu.
Do końca lata 1994 roku grupa odwiedziła wiele festiwali. Na jednym z nich, w Nurberg w Niemczech, miała największa w całej swej historii publikę, bo aż 70 000 fanów.
W końcu 1994 roku perkusista Matt Archer został zastapiony przez Lee Morris'a. Lee jednak nie miał dużego wkładu do nagrywania nagrań zawartych na piątym albumie, ponieważ większosć kawałków została już napisana/nagrana. Wydanie piątego albumu "Draconian Times" poprzedziła seria zmian w poprzednich nagraniach. Jest to album bardzo refleksyjny, prowokuje do uruchomienia wyobrazni, inspiruje i zmusza do myslenia.
W 1997 Paradise Lost wydał swój szósty album "One Second", na którym zawarte jest więcej muzyki elektronicznej, mniej gitar. Przypuszczalnie dzięki niemu Paradise Lost wzbogaciło się o większą liczbę fanów.
W 1998 roku wytwórnia Music For Nations wydała album "Reflection". Zawarte na nim utwory z różnych wczesniejszych albumów sa ukoronowaniem 10-letniej historii istnienia zespołu Paradise Lost.
Kolejne albumy Paradise'ów wzbogacono nad wyraz elektroniką, co nie pozostawało bez wpływu na klimat muzyczny i styl grania kapeli stał się o wiele bardziej komercyjny (po 1999 roku).
Skład:
Nick Holmes - wokal
Gregor Mackintosh - gitara elektryczna
Aaron Aedy - gitara elektryczna
Stephen Edmondson - gitara basowa
Byli członkowie zespołu:
Matthew Archer - perkusja
Lee Morris - perkusja
Jeff Singer - perkusja
Dyskografia:
01. Morbid Existance (Demo) (1988)
02. Paradise Lost (Demo) (1988)
03. Frozen Illusion (Demo) (1989)
04. Pain Of Desolation (Demo) (1990)
05. Lost Paradise (1990)
06. Gothic (1991)
07. Shades Of God (1992)
08. Icon (1993)
09. Seals The Sense (EP) (1994)
10. Gothic (EP) (1994)
11. Draconian Times (1995)
12. The Singles Collection (Compilation) (1997)
13. One Second (1997)
14. One Second (EP) (1998)
15. Reflection (Compilation) (1998)
16. Host (1999)
17. Believe In Nothing (2001)
18. Symbol Of Life (2002)
19. BBC Sessions (Live) (2003)
20. Paradise Lost (2005)
21. B-Sides & Rarities (Compilation) (2006)
22. In Requiem (2007)
23. Over The Madness (DVD) (2008)
Oficjalna strona internetowa: paradiselost.co.uk
MySpace: www.myspace.com/paradiselostuk
Źródło: oficjalna strona zespołu oraz Wikipedia
