Do zapoznania się z tą książką zachęcił mnie znajomy, który jest zwolennikiem Dalajlamy. Przeczytanie jej nie zmieniło mojego postrzegania buddyzmu ani religii w ogóle, ale objawiło mi wiele szczegółów z życia Dalajlamy. Dotychczas nie przeczytałem żadnej książki poświęconej w całości jego życiu duchowemu, a nie tylko historii jego działalności jako przywódcy religijnego czy działacza politycznego. Na treść "Autobiografii Duchowej" składają się nie tylko nauki i przemówienia Dalajlamy, ale także rozmyślania przetłumaczone , zaadaptowane i zredagowane przez Sofię Stril-Rever.
Autorka wyjechała z Francjii do Indii, gdzie studiowała z mistrzami tybetańskimi. Tłumaczyła z sanskrytu ich nauki. W 1992 roku spotkała się po raz pierwszy z Dalajlamą, z którym napisała kilka książek. Spotykała się też z innymi działaczami tybetańskimi oraz chińskimi dysydentami. Założyła klasztor Tatsang Lhundup Ling, "Ogród spontanicznego osiągnięcia".Autorka jest także założycielką organizacji humanitarnej "Tibet Compassion International". Wraz ze swoją ciotką, katolicką siostrą zakonną Emanualle (właściwie Madeleine Cinquin), napisała też wiele książek, spotykała się z młodzieżą szkolną, zajmowała się bezdomnymi w ramach działań Stowarzyszenia „Przyjaciele Paoli” we Fréjus oraz organizowała konferencje popularyzujące działalność społeczną. Sofia Stril-Rever, oprócz opracowania biografii Dalajlamy, zaopatrzyła ją w nieoceniony i dogłębny wstęp.
Ton tej książki utrzymany jest w formie osobistego i uniwersalnego przekazu. "Autobiografia duchowa” bada trzy aspekty życia duchownego patriarchy buddyzmu: jako człowieka, jako mnicha i jako osobę Dalajlamy, z których każdy ma za zadanie nauczanie wartości ludzkich, wewnętrznego szczęścia i promowanie harmonii wśród wszystkich religii świata, a także obronę praw człowieka oraz narodu tybetańskiego. Z książki wynika, że Dalajlama uważa się przede wszystkim za człowieka, dopiero potem mnicha i na końcu jako politycznego przywódcę Tybetu. Dzięki tej niezwykłej lekturze zapoznamy się z wieloma nieznanych historiami z jego dzieciństwa, jego przeobrażeniem w mnicha oraz stopniowym rozwojem w lidera swego ludu. Mamy w niej obrazy codziennej praktyki duchowej, zapraszani jesteśmy do słuchania dialogu jaki prowadzi z innymi religiami, z niewierzącymi oraz z naukowcami w poszukiwaniu zasad etycznych, moralnych czy nawet ochrony środowiska naturalnego. Dalajlama pokazuje też jak dobroć i sumienie może pozytywnie wpłynąć na życie polityczne na całym świecie. Jego praca nad tybetańską platformą polityczną, a jego nauki duchowe uczyniły go liderem mas.
Dalajlama wyjaśnia w książce, jak przekształcając samego siebie przy pomocy duchowych środków posiada pozytywny wpływ na świat i zachęca nas do czynienia tego samego, pracując przede wszystkim nad sobą.
Książka powstała z okazji siedemdziesiątych urodzin Dalajlamy i w pięćdziesiątą rocznicę wygnania go z Tybetu. Nie jestem zwolennikiem Dalajlamy, ale jego buddyjskie zasady miłości, współczucia i życzliwości zafascynowały mnie. Jest wiele fragmentów w książce, które się pochłania w mgnieniu oka. Niektóre epizody z dzieciństwa Dalajlamy i jego duchowej podróży pozostają na stałe w pamięci. Autobiografia Dalajlamy oferuje światu lekturę, gdzie każdy z nas może znaleźć coś dla siebie i czegoś się nauczyć. Książkę mogę polecić każdemu.
