Anthrax - zespół rozpoczął działalność w roku 1981 w składzie Scott "Not" Ian (gitara elektryczna), John Connely (wokal), Dan Lilker (gitara elektryczna), Paul Kahn (gitara basowa) i Dave Weiss (perkusja). Materiał demo nagrał w roku 1983. Trafił on do Jona Zazuli, którego niezależna wytwórnia Megaforce Records wydała debiutancką płytę Metallicy.
Przed wydaniem dużego albumu, we wrześniu 1983 ukazał się singel
"Soldiers Of Metal". Wkrótce potem do zespołu dołączył Dan Spitz (gitara elektryczna,
wcześniej grał w Overkill), w związku z tym Dan Lilker zmienił
instrument na gitarę basową.Do studia pod koniec 1983 roku weszli: Scott Ian, Dan Lilker, Neil Turbin (wokal), Dan Spitz i Charlie Benante (perkusja). W styczniu 1984 "Fistful Of Metal" trafił na rynek. Anthrax dopiero kształtował własne brzmienie jednak płyta zebrała pochlebne opinie (oprócz okładki uznawanej wtedy za niesmaczną) i sprzedawała się dobrze. Grupa odbyła wspólną trasę koncertową z Metallicą i Raven.
W Anthraxie następowały jednak kolejne zmiany (odszedł Dan Lilker i Neil Turbin) i nagranie w 1985 roku maksisingla "Armed And Dangerous" odbyło się z Mattem Fallonem (gitara basowa) i Joey Belladoną (wokal). Płyta zawierała m.in. cover zespołu The Sex Pistols "God Save The Queen". Ukazanie się tego nagrania było dowodem, że zespoły thrash metalowe czerpią garściami z tradycji punk rocka (w tym czasie równolegle z Anthrax Scott Ian udzielał się w hardcoreowym zespole S.O.D. - Stormtroopers Of Death).
W 1985 roku zespół podpisał kontrakt z Island Records i natychmiast wszedł do studia by nagrać album "Spreading The Disease". Ukazał się on na rynku pod koniec 1985 roku w USA i na początku 1986 w Europie oraz był poprzedzony wydaniem singla "Madhouse". Anthrax wyruszył na trasę koncertową z Metallicą zakończoną w Europie na festiwalu Aardshock w Holandii w październiku (dodatkowo w towarzystwie Slayera).
W listopadzie 1986 zespół pracował już nad kolejnym albumem. Producentem został Paul Kramer wcześniej pracujący m.in. z KISS. Do studia wszedł jednak po kolejnej zmianie w składzie. Nowym basistą został Frank Bello. "Among The Living" ukazał się w marcu 1987 poprzedzony wydanym miesiąc wcześniej singlem "I'm The Law". Singel sprzedawał się na tyle dobrze w Europie (dostał się do UK Top Ten), że zdecydowano się na wydanie w USA minialbumu pod tym tytułem. Osiągnął on status złotej płyty. Istotną rzeczą dla tych sukcesów tych singli były eksperymenty z rapem, utwór "I'm The Man". W lipcu ukazał się singel "Indians" a do stacji telewizyjnych trafia videoklip z tym utworem.
Anthrax wyrusza na europejską i japońską trasę koncertową jako gwiazda (w towarzystwie Metal Church) a w USA poprzedza koncerty KISS.
Początek roku 1988 zespół spędził na nagrywaniu albumu "State Of Euphoria". Wydano również singel "Antisocial". Album zdobył złotą płytę w 3 miesiące od ukazania się w październiku. Na trasie Road To Euphoria zespołowi towarzyszył Living Colour. Anthrax wydał jeszcze drugi singel "Make Me Laugh" zanim wszedł do studia by rozpocząć nagrywanie kolejnej płyty.
Jeszcze w 1989 wyszła na rynek EPka "Penikufesin". Chociaż w czasie sesji nagraniowej zespół przeżył pożar i trzęsienie ziemi to jednak w sierpniu 1990 roku udało się wypuścić na rynek album "Persistance Of Time" i wyruszyć na trasę wraz z Iron Maiden (trasa nazywała się No Prayer On The Road Tour) dołączył również do Slayera, Megadeth i Alice In Chains w serii koncertów Clash Of The Titans.
Kolejnym sukcesem był minialbum "Attack Of The Killer B's", który zawierał wspólne nagranie z Public Enemy - "Bring The Noise". Zespół ten towarzyszył później Anthraxowi na wspólnej trasie koncertowej (wraz z Primus i Young Black Teens). Po jej zakończeniu zespół podpisał nowy kontrakt płytowy, z Elektra Records (współpraca z Island przestała się układać ze względu na słabą promocję ostatniego albumu). W 1992 z zespołu został również wyrzucony Joey Belladonna. Jako powód podano mały wkład pracy w działalność Anthraxu. Na jego miejsce został przyjęty John Bush z Armored Saint.
Z nowym wokalistą zespół nagrał i wydał w maju 1993 roku album "Sound Of The White Noise". Trasa koncertowa odbyła się w towarzystwie Fight, Clawfingera, King's X i M.O.D.. W ciągu lat 1993 i 1994 Anthrax nagrywał utwory do ścieżek dźwiękowych filmów oraz albumów tribute (m.in. John Bush i Scott Ian jako członkowie Doom Squad nagrywają utwór wydany na albumie w hołdzie Judas Priest w 1996 roku).
Pierwszy album koncertowy "Live: The Island Years" ukazuje się w 1994 roku. Był on jednak jedynie wypełnieniem kontraktu z wytwórnią Island.
Już podczas pracy nad "Sound Of The White Noise" współpraca z Danem Spitzem uległa znacznemu pogorszeniu co zaowocowało wyrzuceniem go z zespołu w 1995 roku.
Pozostali członkowie Anthraxu nie zdecydowali się jednak na zastąpienie go stałym gitarzystą i na nagrywanym "Stomp 442" grał gościnnie między innymi Dimebag Darrell z Pantery a także Paul Crook, który również towarzyszył zespołowi na koncertach. Część partii gitar nagrał perkusista Charlie Benante, który był jednym z głównych kompozytorów na tę płytę. Wkrótce w związku ze słabą promocją nowych albumów przez Elektrę, zespół opuścił wytwórnię i zbudował własne studio nagrań w Yonkers w Nowym Jorku.
Po 3 latach przerwy Anthrax powrócił z wydaną w lipcu 1998 roku w Ignition Records płytą "Volume 8 - The Threat Is Real". W 1999 roku zespół podpisał kontrakt z Beyond Records i wkrótce potem wydał "Return Of The Killer A's", zestaw różnych wersji utworów wcześniej wydanych na albumach studyjnych. W jednym z nich ("Ball Of Confusion") pojawili się wspólnie John Bush i Joey Belladonna.
W 2001 roku grupa była celem ataku mediów amerykańskich w związku z szeregiem zatruć wąglikiem w USA (po angielsku Anthrax to właśnie wąglik). Zespół próbowano zmusić do zmiany nazwy, ale muzycy tego nie zrobili.
Przed nagraniem kolejnego albumu w 2002 roku do zespołu dołączył stały gitarzysta: Rob Caggiano.
Pod koniec 2002 roku Anthrax ponownie wszedł do studia nagrań i rozpoczął pracę nad wydaną w 2003 roku płytą "We've Come For You All".
W kwietniu 2004 roku Anthrax opuścił ostatecznie basista Frank Bello przechodząc do odradzającego się zespołu Helmet. Na jego miejsce (początkowo tylko na trasę, ostatecznie na stałe) został zaangażowany Joey Vera, przyjaciel Johna Busha z Armored Saint.
5 sierpnia 2004 roku podczas trasy koncertowej promującej nowy album zespół wystąpił w warszawskim klubie Proxima.
Jeszcze w trakcie trasy koncertowej na rynek trafiło koncertowe DVD i album pod tytułem "Music Of Mass Destruction - Live From Chicago" a w listopadzie 2004 ukazał się studyjny album "Greater Of Two Evils" (wydany w USA przez Sanctuary). Album zawiera przearanżowane wersje utworów wydanych w czasach gdy wokalistą Anthraxu nie był jeszcze John Bush. Lista utworów na tej płycie jest wynikiem głosowania fanów.
Pod koniec kwietnia 2005 zespół wrócił do swojego klasycznego już składu z lat 1985-92 (Joey Belladonna, Frank Bello, Charlie Benante, Scott Ian, Daniel Spitz) rozpoczynając nowy okres trasą Reunion Tour. Scott Ian jest stałym publicystą polskiego pisma branży muzycznej - Mystic Art.
Po okresie niestabilności składu do zespołu dołączył wokalista Dan Nelson, zastępując tym samym Joeya Belladonnę. Anthrax jest w stanie prób i pisania materiału na nowy album. Do grupy dołączył także Rob Caggiano (gitara, 2003 - 2005); Dan Spitz nie jest już częścią zespołu. Zespół planuje skończyć i wydać nowy materiał jeszcze w roku 2008.
Skład:
Dan Nelson - wokal
Rob Caggiano - gitara elektryczna
Scott Ian Rosenfeld - gitara elektryczna, boczny wokal
Frank Bello - gitara basowa
Charlie Benante - perkusja, gitara elektryczna
Byli członkowie zespołu:
John Connelly - wokal
Dirk Kennedy - wokal
Jason Rosenfeld - wokal
Neil Turbin - wokal
Matt Fallon - wokal
Joey Belladonna - wokal
John Bush - wokal
Greg Walls - gitara elektryczna
Bob Berry - gitara elektryczna
Paul Crook - gitara elektryczna
Dan Spitz - gitara elektryczna
Joey Vera - gitara basowa
Danny Lilker - gitara basowa
Kenny Kushner - gitara basowa
Paul Kahn - gitara basowa
Dave Weiss - perkusja
Greg D'Angelo - perkusja
Dyskografia:
01. The Neil Turbin Demos (Demo) (1982)
02. Unofficial Demo (Demo) (1982)
03. Demo '83 (Demo) (1983)
04. Howling Furies (Demo) (1983)
05. Second Demo (Demo) (1983)
06. Fistful Of Metal (1984)
07. Armed And Dangerous (EP) (1985)
08. Spreading The Disease (1985)
09. Fistful Of Anthrax (Compilation) (1987)
10. I'm The Man (EP) (1987)
11. Among The Living (1987)
12. Seek And Destroy (1987)
13. State Of Euphoria (1988)
14. Penikufesin (EP) (1989)
15. Persistance Of Time (1990)
16. Free B's (EP) ( 1991)
17. Attack Of The Killer B's (1991)
18. Armed And Dangerous (1992)
19. Sound Of White Noise (1993)
20. Metal Indians (1993)
21. The Island Years (Live) (1994)
22. Stomp 442 (1995)
23. Volume 8: The Threat Is Real (1999)
24. Moshers (Compilation) (1998)
25. Inside Out (EP) (1999)
26. Fistful Of Metal/Armed And Dangerous (Compilation) (1999)
27. Return Of The Killer A's (Compilation) (1999)
28. Madhouse: The Very Best Of Anthrax (Compilation) (2001)
29. Universal Masters Collection (Compilation) (2002)
30. The Collection (Compilation) (2002)
31. Summer 2003 (EP) (2003)
32. We've Come For You All (2003)
33. Music Of Mass Destruction (Live) (2004)
34. The Greater Of Two Evils (Compilation) (2004)
35. Anthralogy: The Best Of Anthrax (1985-1991) (Compilation)
36. Alive 2 (Live) (2005)
37. Caught In A Mosh: BBC Live In Concert (Live) (2007)
38. Colour Collection 1985-90 (Compilation) (2007)
Oficjalna strona internetowa: www.anthrax.com
MySpace: www.myspace.com/anthrax
Źródło: Wikipedia
Harlequin : Tez ie lubie Anthrax. Jeśli jednak mam wyrac ich najlepszy album to "Among th...
zsamot : Ale konkretnie dlaczego?
Stary_Zgred : Haha, ja mam odwrotnie. Od lat sobie z tej grupy podsmiechujki robię, traktują...
