Wracać wciąż do domu Le Guin
Zmierzch Bogów
Blog :

"Jak Powietrze..."

Wypatruję tej chwili
Czekam na spełnienie
Zawieszona w bezruchu przez czas,
wbijam ciernie w ociekające krwią oczy...
Purpura jak niebo nade mną,
mija chwila, łapię oddech
przez ciało przechozi dotyk powietrza,
jak aksamit tuli mnie do siebie
żyję nim, oddycham...
To mój świat, moja chwila,
chwila pełna życia...
Bo kiedy jedno istnienie
umiera rodzi się nowe.
Stare przemija, zatapia się w niepamięć,
niekrępując już myśli i ciała.
Komentarz
Średnia ocena: 0
Oceny: 0
starstarstarstarstar

Podobne artykuły