W zalewie szwedzkiego melo-deathu przełomu tysiącleci zdarzały się perełki i dla mnie na miano takiej zasługuje Darkane i ich trzecia płyta „Expanding Senses”. Ma ona wszystko, czym imponuje taka muzyka, a więc ciężar, moc, śpiewne wokale, no i oczywiście melodyjne gitary. Razem tworzy więc pozycję kompletną i zostającą w pamięci.
Płytę rozpoczyna bardzo przebojowy i łatwo dający się polubić „Innocence Gone". Takie utwory zresztą są tu w większości, czego dobrym przykładem jest również „Parasites Of The Unexplained” ze swoimi długimi, płynnymi wokalami i w ogóle całość jest przyjazna i łatwa w odbiorze. Jak jednak już zaznaczyłem, Darkane jest również ciężki. Czasem przywala naprawdę gniotącym deathem, podkreślonym łupiącą perkusją, ale i ostrym growlingiem jak w znakomitym „Imaginary Entity”: „Try to identify the unrecognisable vague shadow…”
Ten ostatni porywa zresztą nie tylko wokalizami, ale i świetnymi gitarami. Darkane jedzie równo cały czas, a do tego prezentuje bardzo fajne, wplecione w utwory, solówki. Tak jest również w kolejnym zajebistym hicie „Violence From Within”. Ten numer niespodziewanie kończy się gitarą akustyczną, która wprowadza moment nostalgii, chyba tylko po to, żeby zabójcze wejście następnego „The Fear Of One’s Self” było jeszcze bardziej uderzające.
W „Chaos Vs Order” Andreasa Sydowa, wspomaga były wokalista zespołu Lawrence Mackrory. Jeszcze jeden kozaczek z tego albumu, nie tylko porywający śpiewem i gitarami, ale i klawiszowymi przestrzeniami. Ciężko mi się nachwalić tą płytę, bo uważam, że naprawdę jest tu całe spektrum emocji jakie można wydobyć z tego rodzaju muzyki. Każdy aspekt jest wyciągnięty ma maksimum możliwości i nie ma słabszych elementów.
Tracklista:
1. Innocence Gone
2. Solitary Confinement
3. Fatal Impact
4. Imaginary Entity
5. Violence from Within
6. The Fear Of One’s Self
7. Chaos Vs Order
8. Parasites Of The Unexplained
9. Submission
Wydawca: Nuclear Blast (2002)
Ocena szkolna: 5
