Return To The Batcave Festival odbędzie się w dniach 28-30.11.2014 we Wrocławiu. "Return To The Batcave" to impreza promująca szaloną, dziwaczną i pokręconą muzykę z kręgu określanego jako post-punk, zimna fala, deathrock, gothic-rock, synth-punk oraz innych spokrewnionych upiornych i eksperymentalnych gatunków muzycznych, jak i tych o lżejszym kalibrze mających swoje bezpośrednie korzenie w latach 80' XX-wieku, a których wspólnym mianownikiem jest słowo "art" oraz "dobra zabawa". Znany jest już finalny line-up festiwalu. Serwis DarkPlanet objął patronat medialny nad wydarzeniem.

Nie ulega wątpliwości, że „Gothic” to legendarna płyta, która odcisnęła ogromne piętno na wielu słuchaczach i zespołach. Mało tego, jej tytuł stał się oficjalną nazwą dla nowego gatunku muzycznego, który tu miał właśnie zalążek w postaci klimatycznego doom metalu. Mam jednak taką refleksję, że nie jest to album ponadczasowy i moim zdaniem nie osiąga w pełni muzycznego mistrzostwa. Doceniając wkład „Gothic” w rozwój doom metalu i samego Paradise Lost oraz dostrzegając wiele jego plusów, uważam, że tej płycie trochę brakuje.

Zardzewiałem. Prawa ręka wczoraj odmówiła już ostatecznie posłuszeństwa i wszystko musiałem wykonywać lewą. Dzisiaj i ona już nie działa. Na moim ciele rozchodzą się rdzawe plamy, podobne do kwiatów. Miejscami pojawiają się dziury, za którymi tętni obojętnością puste wnętrze. Serce mozolnie tłoczy gęstniejące płyny, wciąż niezmordowane i przepełnione nadzieją, jednak pozostałe układy jeden po drugim ulegają rozkładowi. 

Nowy album Renaty Przemyk, zatytułowany "Rzeźba dnia" ukazał się 30 września 2014 roku. Choć już wiele lat temu zamieniła glany na szpilki nadal zdarza jej się występować na festiwalach rockowych i zjednywać znudzoną mainstreamową komercją publiczność. Wielu młodszych czytelników Darkplanet.pl zapoznało się z artystką na festiwalu Castle Party w Bolkowie oraz na festiwalu w Jarocinie. Specjalnie dla czytelników naszego portalu Renata Przemyk udzieliła wywiadu z okazji wydania nowego krążka.

"Mental Castration" to nowy album polsko – norweskiej formacji Holy Toy, uważanej za jedną z najbardziej progresywnych grup w historii norweskiego rocka. Znana jest już okładka oraz tracklista płyty. Zespół stworzony przez członków De Press: Andrzeja Dziubka i Larsa Pedersena był syntezą punk rocka, muzyki góralskiej i industrialnych eksperymentów muzycznych. Grupa działała w latach 1982 – 1990, swoją działalność wznowiła w 2011 roku. Holy Toy są autorami m.in. utworów: "Warszawa", "Panzer & Rabbits", "Dlaczego nie w chórze?" i "Pact To The Fact", które zyskały miano kultowych w kręgach muzyki awangardowej.

Niespełna trzy tygodnie pozostały do premiery „Teorii Splątania”, debiutanckiej płyty zespołu Coria. Album ukaże się 27 października i aktualnie promuje go utwór „Sen Boga”. W ubiegły piątek nagranie po raz trzeci znalazło się na szczycie popularnej listy przebojów Turbo Top na antenie Antyradio. Tuż przed premierą krążka ukaże się kolejny singiel z płyty – „Nie pozwól mi”. W piątek, 10 października zespół zarejestruje do niego teledysk. Zespół pracuje aktualnie nad jesienną trasą koncertową, która będzie wspierać promocję płyty „Teoria Splątania”. Znamy już terminy pierwszych potwierdzonych dat.

Legendarny Pan-Thy-Monium - drugi, po Edge Of Sanity, zespół jaki założył Dan Swanö, na zawsze pozostanie niesamowitym zjawiskiem metalowej historii i tworem, którego nikt nigdy nie będzie w stanie, ani skopiować, ani mu dorównać. Wraz ze swoim bratem Dagiem i pozostałymi muzykami stworzyli dzieła wybitne i całkowicie unikatowe. „Dawn Of Dreams” jest pierwszym z nich.

Dobre zło

...

Knock Out Productions przypomina o doom/stoner uczcie. 5 listopada 2014 roku na jedyny koncert w Polsce dotrze rewelacyjna trasa Saint Vitus oraz Orange Goblin. Nasze podwórko reprezentować będzie znakomity Belzebong. Trudno sobie wyobrazić lepsze krajowe uzupełnienie zestawu St. Vitus / Orange Goblin niż wykąpany w smole i zielsku Belzebong. Wgniatające w podłogę, zapętlone, brudne riffy, zakręcone solówki i unosząca się nad wszystkim narkotyczna aura, jakby ktoś odpalił dużego jointa burą nocą gdzieś w okolicach bagien nowoorleańskich, a wszystko podane jest z głębokim, naturalnym soundem – tak można tę doskonałą muzę opisać. Kapela ma potencjał, aby naprawdę poważnie namieszać na światowej doomowo-stonerowej scenie.

Za dwa tygodnie, 23 października 2014 roku, nakładem Wydawnictwa Literackiego ukażą się "Księgi Jakubowe" Olgi Tokarczuk. Z tej okazji autorka wyruszy z ogólnopolską trasę promocyjną. "Księgi Jakubowe" to najobszerniejsza ze wszystkich książek cenionej pisarki. Niemal tysiąc stron, kilkudziesięciu bohaterów, liczne wątki dygresyjne, XVIII-wieczne ryciny, niezwykła historia charyzmatycznego Żyda Jakuba Franka i jego wyznawców oraz hipnotyczna narracja – to wszystko składa się na jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych tego roku. Z okazji premiery Olga Tokarczuk spotka się z  czytelnikami w wielu miastach. Trasa autorska rozpocznie się 20 października od spotkania w ramach Festiwalu Conrada.

Jak podaje „Encyclopaedia Metallum”, „Morbid Reich” jest jednym z najlepiej sprzedanych dem w historii muzyki metalowej i rozeszło się w nakładzie ponad dziesięciu tysięcy kopii. Muszę powiedzieć, że mnie to wcale nie dziwi. Vader był perłą w rozwijającym się polskim death metalowym podziemiu przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, a jego w sumie trzecie demo miało bardzo profesjonalne, jak na tamte czasy i możliwości, wydanie początkującej Carnage Records i taką też promocję. Wieloletnia korespondencja Petera z międzynarodowym podziemiem spowodowała też, że poszło w świat. W dodatku po sukcesie pierwszej płyty zostało wznowione przez Baron Records, na którą to wersję i ja się załapałem. Wszelka promocja i kolejne wydania nic by jednak nie wskórały gdyby nie to, że „Morbid Reich” to fantastyczny i zabójczy klasyk.

8 października 2014 roku trafi do księgarń pierwszy tom kronik pisanych przez Boba Dylana. "Kroniki" to zapis pierwszych muzycznych doświadczeń i niezwykłych spotkań, które zapoczątkowały karierę jednego z najważniejszych artystów XX wieku. "Kiedy na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych zaczynał swoją przygodę, amerykańska scena muzyczna była dosyć monotonna. Popularne stacje radiowe nadawały piosenki łatwe i przyjemne. Słuchacze dopiero czekali na rewolucję, nową energię i nowe życie. Dylan nie chciał być rewolucjonistą, ale i nie wpisywał się w promowany przez radio nurt muzyki popularnej. Robił swoje, nie przejmując się, że – jak mu się zdawało – nie ma szans na komercyjny sukces. 

Knock Out Productions oraz klub B90 z ogromną przyjemnością zapraszają na dwa koncerty genialnego Zakka Wylda wraz z jego zespołem Black Label Society. Ten wyjątkowy muzyk zagra 11 i 12 marca 2015 roku, odpowiednio w Gdańsku oraz Krakowie. Bilety na oba koncerty można zamawiać na stronach organizatorów. Black Label Society to kultowa kapela dla brodatych twardzieli w skórzanych kamizelkach i z długimi brodami, śmigającymi po amerykańskich highwayach na swoich wielkich harleyach, z którymi "mientkiej gry" nie ma. A także tych zakochanych w gitarowym wymiataniu z poziomu światowego topu, jakie zapewnia Zakk Wylde. Każdy gig w Polsce (a tych już trochę było) jego kapeli Black Label Society przyciąga tłumy, każdy jest wydarzeniem, każdy pozostawia polskich fanów szczęśliwych i nasyconych wspaniałymi dźwiękami. 

"25 Cents For A Riff" to tytuł nowego wydawnictwa Kwasożłopów. W związku z tym pytanie do wszystkich domorosłych Holmesów: skąd w tytule płyty liczba 25? Nie czekając na karty pocztowe z prawidłowymi odpowiedziami wyjaśniam, że od tylu lat Acid Drinkers istnieje. W związku z tym jubileuszem Titus postanowił zmobilizować kolegów by nagrać nowy album i ruszyć w ogólnopolską trasę.

„Devolution” jest czwartą płytą M.O.D. z 1994 roku. Tym razem u boku Billiego Milano znaleźli się Rob Moschetti na basie, ponownie Dave Chavarri na perkusji i Tom Klimchuck z Pro-Pain na gitarze. Zresztą jak popatrzeć na historię tych muzyków to każdy prędzej czy później związany był z Pro-Pain. Nie dziwne więc, że na „Devolution” wyraźnie czuć klimat nowojorskiego hardcorea.

Już 6 listopada 2014 roku rozpocznie się trzynasta edycja Wrocław Industrial Festival, który należy do najbardziej unikalnych w swojej formule wydarzeń zarówno w Polsce, jak i na świecie. Mierzy się z mrokiem kultury industrialnej, będąc jednocześnie propozycją różnorodną programowo oraz od lat ważną platformą spotkań fanów tej estetyki, jej badaczy i animatorów. Festiwal prezentuje całe bogactwo przemysłowej i post-przemysłowej muzyki w wielu odsłonach: usłyszymy tu ambient, neofolk, cold wave, post-punka, noise i awangardę, jak również trudne do zaklasyfikowania gatunki współczesnej elektroniki, eksperymenty dźwiękowe i klasyczne industrialne brzmienia. Serwis DarkPlanet objął patronat medialny nad wydarzeniem.

Juno Reactor to grupa założona w roku 1990 tworząca psychedelic i goa trance, której liderem jest Ben Watkins uznany kompozytor muzyki filmowej. Swą karierę rozpoczął w londyńskim nowofalowym zespole The Hitmen (jego członkiem był wówczas m.in. Alan Wilder, późniejszy członek zespołów Depeche Mode i Recoil). Watkins był poza tym członkiem zespołu Empty Quarter (wraz z Martinem “Youth” Gloverem z post punkowego zespołu Killing Joke). Grupa Juno Reactor znana jest z barwnych koncertów-performance’ów, w czasie których na żywo występują współpracujący z nią tancerze oraz instrumentaliści. Skład muzyków współpracujących z grupą nie jest stały i ciągle się zmienia. 

Dziś będzie szybko, krótko i na temat, gdyż sama EP-ka taka też jest. Muzyka Sliver nie zaskoczy was, nie sprawi że będziecie bić jej pokłony, ba - niektórych z was pewnie odrzuci już fakt, że mamy tu do czynienia z kolejnym metalcore'owym graniem, okraszonym ZED-owskim brzmieniem. 

Ci, którzy mieli (nie)szczęście przeczytać moją recenzję ostatniego "dzieła" Catharsis, zapewne pamiętają, że delikatnie mówiąc niezbyt mi podszedł(jeśli jesteście ciekawi, to piszcie a podeślę bardzo chętnie, gdyż wciąż ją trzymam). Po tak gorzkim rozczarowaniu jakim tamta grupa mnie uraczyła zacząłem szukać czegoś, co zatrze smród tamtej płyty. I całkiem niespodziewanie, niczym grom z jasnego nieba, spadła na mnie amerykańska Fallujah.