Osobiście boje się śmierci, jednak fascynuje mnie ona z perspektywy fizycznie - estetycznej tzn. lubię dociekać co było przyczyną, medycyną sądową - chętnie bym przeprowadziła jakąś sekcję. Interesuje się także tanatokosmetyką, domy pogrzebowe nie są mi obce nie jest to taka straszna praca jak niektórzy twierdzą :)

Carpe Noctem

[quote:25afb94ec4="AssaLIN"]A ja pozwolę sobie dopisać do tematu, że śmierć jest jedynym spoiwem życia i społeczeństwa. Starając się zrozumieć jej sens oraz pamiętając o niej, życie jest dla mnie darem i swobodnie bez ograniczeń mogę się nim cieszyć. Oswojenie się z nią, zauważenie jak wszędzie nas otacza i jak każdy aspekt tego świata jest na nią skazany, sprawia, że naprawdę życie staje się piękniejsze [/quote:25afb94ec4]



zgadzam się z AssaLIN
życie jest piękne przez to, że towarzyszy mu Śmierć, więc cieszmy się nim puki jeszcze możemy

Samotność jest czymś pięknym

Moja dobra znajoma w wieku 16lat miała raka węzłów chłonnych, przez rok od momentu wykrycia choroby wiele się w jej zyciu zmieniło - każdego dnia walka o to by przeżyć, po prostu. "Przyjaciółki" się jej wyparły, rodzina cały czas była, odebrano jej na ponad rok mozliwość tańca ( a teraz jest tancerką juz zawodowa), na oddziale spedzila mnostwo czasu patrzac sie w biala sciane. I co ona wtedy myślała? Pewnie by za wszelką cenę przeżyć. Zgadzam, się ludzie nie rozumieja, że życie jest kruche i w każdej chwili może nastąpić zgon. Ot tak - po prostu. Wracając do mojej znajomej - teraz kiedy wygrała walkę, a był już moment kiedy faktycznie żegnaliśmy się, łapie każdy dzień, nie stoi w miejscu że się tak wyrażę. I wie, że kiedys się to może powtórzyć, ale radość życia jaka z niej płynie jest dla nas niedoświadczonych czymś niewyobrazalnym. Wierzę, że osoby, ktore pokonały śmiertelną chorobę są najmocniejszymi i najbardziej szcześliwymi osobami na świecie.

Nie musicie mi dziękować. Wystarczy, że będziecie wielbić mnie na klęczkach.

Gdyby ludzie potrafili się tak cieszyć jak Ty... Ale cóż nie zawsze wszyscy widzą i czują więcej. Teraz to wydaje się piękne, tak cieszyć się życiem, ale jak tak jak wspomniałaś - aby tego doświadczyć trzeba przeżyć cierpienie i walkę o swoje życie. Łatwo się o tym pisze, ale naprawdę, mimo iz są osoby, które próbują to zrozumieć, wczuc się w sytuację i współczuć - tak naprawdę nigdy nie dowiedzą się nic na ten temat, jeśli dane im przezyc swój czas w spokoju. Ale nawet co zauważyłam ogólne współczucie społeczeństwa ogranicza się jedynie do "Ale ja Ci współczuję!" i to w zasadzie tyle. Puste słowa, rzucane na wiatr, może w dobrej intencji, ale pewnie już nikt tych słów nie pamięta wraz z osobą do której mówił. Wielkie wrażenie zrobił na mnie blog Pauli, która odeszła niedawno http://paulapruska.blogspot.com/ dziewczyna miała taką wolę zycia, od niej bił jakiś blask. Niezrozumiemy tego

Nie musicie mi dziękować. Wystarczy, że będziecie wielbić mnie na klęczkach.

zrozumie to osoba ktora poznala prawdziwa
wartosc zycie
smutne jest to ze w najciezszych chwilach
czlowiek zostaje sam
dobrze jest miec oparcie choc jednej bliskiej
osoby
doskonaly sprawdzian charakteru i tak zwanych
przyjazni....nic juz nie jest takie same ale
ZYCIE JEST DAREM niestety wiekszosc go nie sza
nuje albo docenia dopiero w wypadku choroby a
przedtem..

Kropla drąży skałę

czasem najdrozsi/najdrozsza wowczas/ Cie w takiej chwili zostawiaja
przezylem to...szczesliwie nie zawalil sie swiat a
wprost przeciwnie tak teraz z perspektywy czasu
ale bylo ciezko...

Kropla drąży skałę