„Czarna noc przychodzi nagle witana ujadaniem psów... I tylko chłodny wiatr włóczy się śpiewając pieśni po uśpionych wioskach...” Gra gitara akustyczna, cykają świerszcze, wyją wilki. Tak mija intro. Drugi numer zaczyna się melodyjnym black metalem. Gitary snują swą opowieść, wtóruje im perkusja. Krzyczący wokal dobiega jakby z oddali. Wędrujący Wiatr to taki typowo leśny black metal. Melodia gitar jest smutna, głos rozpaczliwy. Powraca gitara akustyczna, pojawiają się klawisze, hula wicher, słychać odgłosy leśnej głuszy.
Wędrujący Wiatr to nowy zespół, ale nowi nie są ludzie, grali w różnych projektach. W. tworzy Stworz. „Tam, Gdzie Miesiąc Opłakuje Świt” to debiut jego i Razora. Po wspomnianym intrze mamy tu cztery długie utwory, z czego ostatni jest instrumentalny. Muzyka płynie nucąc pieśń lasu, czasem się wycisza i przechodzi w akustykę, lub w ogóle się urywa i odzywają się drzewa i zwierzęta, aby po chwili znowu uderzyć black metalową pasją. Płyta jest bardzo taka uduchowiona, pełna emocji i fascynacji tą wędrówką przez nieskalaną przyrodę, „Pośród bezkresnego labiryntu sosen i świerków”. We wkładce wprawdzie nie ma tekstów, ale znalazłem je w encyklopedii. Warto się z nimi zapoznać bo idealnie komponują się z muzyką i oddają ducha tego dzieła.
Płyta tworzy zwartą całość. Właściwie podział na utwory jest symboliczny. Słuchając mam wrażenie jakby to był cały czas ten sam ciemny i złowrogi pasaż, pośród puszczy, przez który przedzieram się powoli, korzystając ze słabej poświaty miesiąca przebijającej się przez zachmurzone niebo. Bardzo ciekawa i warta uwagi pozycja. „Noc odchodzi nagle, nie żegnana przez nikogo, i choć świat zapełnia się tysiącem głosów, wiatr wciąż gra swą pieśń.”
Tracklista:
1. Wędrujący Wiatr
2. Tam, Gdzie Miesiąc Opłakuje Świt
3. A Nurów Krzyk Wiatr Na Skrzydłach Nocy Niesie…
4. Wędrowiec Wyciąga Starczą Dłoń W Stronę Gwiazd
5. W Srebrnej Łunie, Pośród Chłodów Nocy
Wydawca: Werewolf Promotion (2013)
Ocena szkolna: 4+
zsamot : A i owszem. Jedna z lepszych recek WUJAS-a, a płyta wyborna. Godna pole...
Glingorth : Bardzo dobry album. Recenzja również.
