Czy majowy śnieg na Pomorzu to niespodzianka? Czy brak Realu i Barcelony w tegorocznym finale Ligi Mistrzów lub dobra gra Piasta Gliwice w ekstraklasie to zaskoczenie? Tak? Chyba żartujecie – prawdziwa niespodzianka na plus to poziom najnowszego wydawnictwa oleśnickiej Entropii, która nagrała album spokojnie wytrzymujący konkurencje ze zdecydowanie bardziej doświadczonymi twórcami sceny krajowej i nie tylko.Entropia swoją muzykę określiła jako post black metal i trudno wyobrazić sobie określenie, które lepiej za pomocą słów oddałoby muzyczną zawartość „Vesper”. Na pierwszym długogrającym wydawnictwie zespół bardzo stylowo połączył post-rockowe gitary stanowiące mocny szkielet kompozycji z blackowymi elementami i zgrabnymi, melancholijnymi melodiami. Entropia bardzo umiejętnie lawiruje pomiędzy tymi dwoma stylistykami. W obrębie jednej kompozycji, kładąc większy nacisk na mocne wokale i gęstą pracę perkusji, zespół skręca w blackową uliczkę, by za kilka chwil zwolnić, zrezygnować z gęstej pracy perkusji, dać odpocząć wokaliście i pozwolić gitarzystom na rozwinięcie nośnych, ale nie zajeżdżających odpustową estetyką post-rockowych melodii. Cały urok tej muzyki jest właśnie w tym dualizmie, który sprawia, że Entropia ma szansę dotrzeć do fanów Mgły czy Furii, jak i miłośników takiego Neurosis czy nawet Mogwai.
Płyta bardzo dobra, która przewinie się w niejednym zestawieniu najlepszych płyt obecnego roku – co do tego nie mam wątpliwości. Nurtuje mnie natomiast inna kwestia. Czy tylko mi motyw zaczynający się w połowie trzeciej minuty utworu tytułowego kojarzy się z „Filandią” Świetlików i Lindy?
Zapomniałbym jeszcze dodać, że mimo tylko sześciu kompozycji i prawie pięćdziesięciu minut muzyki „Vesper” ani przez moment nie nudzi.
Ocena: 9/10
Tracklista:
01. Dante
02. Gauss
03. Pascal
04. Vesper
05. Tesla
06. Marat
Wydawca: wydane przez zespół (2013)
