Schowałam się pod stół

Skulona niewspółmiernie

Do swojej objętości

Ubieram rzeczywistość

W oblicze fantazji

Żaluzje stąd, z dołu,

Wyglądają jak wstęgi

Gdzieś je już widziałam

(lecz gdzie – nie pamiętam)

Tu na dole wszystko inne jest

Niż nad stołem

Słyszę stukot szklanek

Z herbatą na blacie

Stawia ktoś nierozpoznany

Zaczepiając kapciem

O moją strefę buforu

Muszę wyjść spod stołu

I odbudować domowe

Królestwo fantazji