Ciężko nie przerazić się odpalając pierwszy raz Wulkanaz. Człowiek drapie się po głowie i zastanawia, co to kurwa jest. Byłbym przekonany, że taśma jest zdarta, ale przecież z płyty słucham. Naprawdę trzeba być wielkim koneserem blackowego podziemia, żeby wkręcić się w „Haglanaudiss”, czyli pierwszą płytę solowego tworu Wulkanaza, czyli inaczej Kumulonimbusa z zespołu Tomhet.
Wszystko tu jest zrobione tak, żeby było jak najgorzej. I w dodatku to się udało. Źle słychać bzyczące jak pierdziki gitary, źle słychać dudniącą kartonowo perkusję i tak samo skrzeczący z oddali wokal. Ciężko powiedzieć za to, żeby muzyka była zła, bo najpierw trzeba by się jej doszukać. Ale jak już człowiek tak usiądzie tępo patrząc się w ścianę, to jakieś zorganizowane riffy, z perkusyjnym rytmem usłyszy. Zaraz wprawdzie mogą rozmyć się w nieokreślonym stukocie, nieraz też może coś się zaciąć i okryć nieskoordynowanymi pomrukami, ale jakieś zło jednak w tym siedzi. I to takie strasznie najgorsze, najplugawsze i najpodlejsze. Takie pomniejsze, karłowate obrzydlistwo, niegodne przebywać nawet z innymi złymi. Taki samotny, opuszczony przez wszystko na tym świecie, Gollum.
Czwarty „GaÞairsan HéÞjôz” zaczyna się powoli, doomowo, ale później rozkręca do mroźnego piłowania i strasznych ryków. W ogóle dużo tutaj tego mrozu. Te gitary jak się rozkręcają to cisną taką właśnie przeszywającą zamiecią. Cały plumkający ambientowy klawiszem jest za to siódmy „Gaganjôz Fan Ailida Reikinôn”. A tak to ubrany w łachmany, koślawy atak nienawistnej pogardy i to w jakimś niezrozumiałym starogermańskim narzeczu. Łomot o którym ciężko powiedzieć coś pozytywnego, ale może jednak…
Tracklista:
01. Dunkaljan Himins
02. WeÞhaúrnjan
03. Farflækan LaÞôn WindiÞô
04. GaÞairsan HéÞjôz
05. Skaftikaumaz
06. Sturmjanzuz Haimiz
07. Gaganjôz Fan Ailida Reikinôn
08. Reikifewur
09. Gennjan Þramiz
10. Oiman Izwa Þairkôwair
11. AfgrundiÞa Derkiz
Wydawca: Wohrt Records (2012)
Ocena szkolna: 3+
