Jak ja kocham tego typu zespoły. Tracedawn wraz z Into Eternity, Mercenary czy Scar Symmetry do jednego wora z zespołami, które próbują zaspokoić potrzeby wszystkich, ale im to nie bardzo wychodzi.
Finlandia nigdy nie produkowała formacji o oryginalnym brzmieniu. Tracedawn to jeden z tych zespołów, gdzie wrzucono do jednego gara trochę heavy, trochę death, trochę progmetalu i spróbowano stworzyć muzykę, kóra zaspokoiłaby gusta fanów tych nurtów. Nie udało się.Dla fanów death metal jest to niewątpliwie zbyt melodyjny, za mało brutalny i za mało ciężki materiał. Poza tym gardłowy posiada raczej kiepski growling. Troszeczkę bardziej mogą się uśmiechnąć miłośnicy heavy metalu, gdyż czystych wokali jest tu nie mało, melodii jest sporo, ale to wszystko jakoś takie blade, w ogóle nie ptrzykuwające uwagi. Te melodie słyszeliśmy juz wielokrotnie w twórczości Stratovarius, Gamma Ray czy innych formacji z kręgu heavy/power. Wśród miłośników progmetalu też album tez nie powinien znaleźc większego uznania, bo Tracedawn gra muzykę tendencyjną pzrewidywalną i bardziej oczywistą niż "oczywista oczywistosć" w ustach Jarka Kaczyńskiego. Są oczywiscie momenty, gdy materiał brzmi ciekawie, zwłaszcza gdy słyszymy pojedynki klawiszowo-gitarowe wygrywające czasem intrygujace harmonie, ale niestety to są tylko krótkie momenty. Zdecydowanie zbyt często mamy tu do czynienia z motywani neoklasycznymi. Oczywiscie nie mogło zabraknąć ckliwej ballady w postaci "Widow", która poziomem zrównuje się z kiepściutkim poziomem płyty. Co więcej, płyta posiada bardzo metaliczne brzmienie, które bardzo mi w tym przypadku przeszkadza.
Nie sądzę, aby Tracedawn zawojował cokolwiek tym materiałem poza Finlandią i Niemcami - tam takie granie jest lubiane. Słychac, że muzycy operuja naprawe nienagannym warsztatem, ale to co oni tworzą powoduje u mnie skręt kiszek.
Tracklista:
01. Without Walls
02. Test Of Faith
03. Art Of Violence
04. Fallen Leaves
05. In Love With Insanity
06. Path Of Reality
07. Widow
08. Justice For None
Wydawca: Redhouse Records (2008)
