Tim Skold (urodzony 14 grudnia 1966 roku) - szwedzki producent, multiinstrumentalista urodzony w miasteczku Skövde w południowej Szwecji, w hrabstwie Skaraborg. Jako jeden z dwójki rodzeństwa (siostra Linda) dorastał w liberalnej rodzinie u boku starszej o 15-lat matki Äse i ojca Lennarta - wpół profesjonalnego perkusisty, który bezskutecznie próbował zarazić syna swoją pasją.
W wieku 11 lat Tim zdecydował się założyć swój pierwszy zespół. Repertuarem szkolnego bandu były w większości odgrywane z magnetofonu covery muzycznych ulubieńców szwedzkich nastolatków - Davida Bowie, KISS czy Sweet.Wyraźnie dumny ze swoich początkowych poczynań w wieku 12 lat zdecydował się na kupno pierwszej gitary basowej, rok później dołączył do pierwszej, prawdziwej (czytaj: wyposażonej w autentyczne instrumenty muzyczne a nie atrapy) grupy. W Sylwestra 1977 roku spotkał Harry'ego Cody'ego, chłopaka o podobnych gustach muzycznych i priorytetach. Marzeniem obu była przeprowadzka do Stanów Zjednoczonych i status gwiazdy rocka. W wieku 17 lat, po drugim roku studiów Inżynerii Procesowej, Tim wyprowadził się od rodziców i podjął pracę w fabryce wyrabiającej sprzęty wojskowe. Pół roku później Skold wezwany został do odbycia obowiązkowej służby wojskowej, która nie wykluczała na szczęście dalszej nauki gry na basie i realizowania wcześniej założonych planów (po wyczerpujących ćwiczeniach na poligonie, Tim ćwiczył regularnie po nocach grę na basie; na przepustkach spotykał się z Harrym na próbach oraz dorabiał jako asystent w bibliotece oraz pomocnik ogrodnika).
W wieku 19 lat, Tim i Harry dogadali się z właścicielem szwedzkiej agencji muzycznej, która zagwarantowała młodym muzykom wydanie dema z przeznaczeniem na amerykański rynek. Swoją działalność rozpoczęli pod szyldem Shylock, który szybko przemianowany został na Kingpin.
Dokładna data powstania Kingpin nie jest znana, wiadomo jedynie, że zespół powstał na początku lat 80. Założycielami formacji byli Tim Skold (pseudonim Tim Tim) oraz Harry Cody - wyraźnie zainspirowani i nawdychani glam i hard rockowymi oparami popularnych trzy dekady temu kapel pokroju Sigue Sigue Sputnik czy Zodiac Mindwarp.
Pierwszym wydawnictwem będącym zaledwie maleńkim testerem możliwości i talentu muzyków był singiel wydany na 7-calowym winylu "Shout It Out" (numer 1 w Szwecji), który ukazał się w 1987 roku. Krótko przed nagraniem i wypuszczeniem owego nagrania do składu dołączyli właściciel najbujniejszej czupryny w składzie - wokalista Zinny J. San oraz perkusista Pekka Ollinen "Stixx Galore". W tym składzie Kingpin wydał swój debiutancki album "Welcome To Bop City" (wydany tylko w Szwecji). Kilka lat później płyta ukazała się w Stanach Zjednoczonych, a formacja zmieniła nazwę na Shotgun Messiah. Zdobywając popularność w rodzimej Szwecji, grupa przeniosła się do Stanów Zjednoczonych w roku 1988 z nadzieją podbicia tamtejszego rynku. W składzie Bo Stagman "Zinny J. Zan" (wokal), Tim Skold (gitara basowa, programowanie), Harry Kemppainen "Harry Cody" (gitara elektryczna), Pekka Ollinen "Stixx Galore" (perkusja) nagrali ponownie swój płytowy debiut, któremu prócz innego tytułu - "Shotgun Messiah" nadano ogólny anglojęzyczny charakter. Krążek zawierał wczesne dokonania zespołu (jeszcze pod nazwami Act, Shylock i Kingpin) poddane profesjonalnej obróbce dźwięku z dodatkiem efektów i sampli. Podczas gdy po ramówce MTV szalały naprzemiennie dwa pierwsze single Shotgun Messiah - "Don't Care 'Bout Nothin" oraz "Shout It Out", zespół pracował w studiu nad drugą płytą. W międzyczasie ze składem niespodziewanie pożegnał się wokalista Zinny J. San, który nie wytrzymał presji związanej z ogromną popularnością i zainteresowaniem ze strony fanów oraz szumu wokół jego osoby (m.in. często poruszana kwestia jego orientacji seksualnej) i zespołu. Rolę wokalisty przejął basista formacji - Tim Skold. I tak z banalnego, pstrokatego zespołu jakich wiele grupa stała się autentycznie rockowym bandem z ulepszonym i unowocześnionym brzmieniem.
Drugi album studyjny zespołu - "Second Coming" ukazał się ostatecznie w 1992 roku. Wydawnictwo zostało przyjęte przez media niezwykle entuzjastycznie, czego dowodem były "kosmicznie" wysokie pozycje singli z krążka we wszelkich listach przebojów i podsumowaniach. W składzie: Tim Skold, Harry Cody, Bobby Lycon i Stixx zespół zdobył największą popularność. Przewrotnie po odejściu Zinny'iego zespół zaczął liczyć się na amerykańskiej scenie rockowej zyskując w oczach krytyków muzycznych, recenzentów i słuchaczy. Przede wszystkim dokonali tego Tim Skold, który znakomicie wcielił się w rolę wokalisty i jednocześnie kompozytora, oraz Harry Cody, który wspólnie z Timem komponował utwory dla zespołu.
Krótko po wydaniu drugiej płyty na rynku ukazał się płytowy suplement - EPka "I Want More" na której znalazły się nowsze wersje utworów "I Want More", "Babylon", "Nobody's Home" z poprzedniego albumu, czy utwór Iggy'ego Popa i The Stooges "Search And Destroy". Wkrótce po premierze materiału ze składem pożegnali się Stixx i Lycon.
W ramach umowy ze współpracującą z zespołem wytwórnią Relativity Records - Skold i Cody zdecydowali się na powrót do Szwecji gdzie powstał ich trzeci krążek pełnometrażowy "Violent New Breed" zdominowany przez zmechanizowane i industrialne dźwięki. Płyta wydana została w 1993 roku i do dziś uznawana jest przez koneserów za kultowy materiał wyprzedzający swoją formą ówczesne czasy. Najlepsza jakościowo i najbardziej dopracowana płyta w dyskografii zespołu nie znalazła jednak uznania wśród fanów, którzy odebrali nowe wcielenie grupy dość obojętnie. Skutkiem skrajnych recenzji albumu i malejącego zainteresowania dokonaniami duetu było zakończenie działalności Shotgun Messiah. W podjęciu decyzji Skoldowi "pomogła" również nieuczciwa postawa labelu - Relativity Records, który nie wypłacił muzykom honorariów za trzeci album.
W 1996 roku ukazał się płytowy debiut Skolda. Na album zatytułowany po prostu "Skold" trafiło dziesięć utworów w całości nagranych i skomponowanych przez szwedzkiego muzyka. W kilku utworach towarzyszyli mu Paul Decarli (programowanie, instrumenty perkusyjne) i Neil Taylor (perkusja). W celu promocji Skold wyruszył na mini-trasę koncertową dołączając również jako support do Genitorturers. Niektóre z nagrań uzupełniły ścieżki dźwiękowe filmów: "Disturbing Behavior" (utwór "Hail Mary"), "Universal Soldier: The Return" (utwór "Chaos") oraz muzyczne tło gry na platformę Playstation "Twisted Metal" (utwór "Chaos"). Podczas swojej solowej kariery Skold nagrał również remiksy dla takich zespołów jak Prong, Nature i Drown.
Po zapoznaniu się z solowym materiałem Tima chęć współpracy wyraził Sascha Konietzko, lider zespołu KMFDM. Skold dołączył do składu grupy rok po ukazaniu się solowej płyty. W tym czasie wspólnie z KMFDM wydał album "Symbols" z wielkim przebojem "Megalomaniac". Skold jednak nie brał udziału w komponowaniu utworów, zaśpiewał jednak gościnnie w utworze "Anarchy". W 1999 roku na płycie "Adios" Skold nie tylko użyczył swojego głosu, śpiewając sporą część kompozycji na płycie, ale również skomponował większość utworów na albumie. Resztą zajęli się Sascha Konietzko i Kevin Ogilvie.
W 2000 roku Tim wydał EPkę "Dead God". Utwory nigdy nie ukazały się w formie krążka, są dostępne jedynie w internecie. Sześć kompozycji na krążku przypominają momentami nagrania amerykańsko-niemieckiego KMFDM, wyraźne są także inspiracje zespołem Marilyn Manson, do którego de facto Skold dołączył pod koniec 2002 roku...
W 2003 roku ukazała się płyta zespołu Marilyn Manson z Timem w składzie. Płyta "The Golden Age Of Grotesque" przywodzi na myśl muzyczne wspomnienia z czasów kabaretów, wodewili czy Berlina lat 20. Recenzenci jednak nie okazali się zbyt łaskawi dla tego stylu i albumu, najwyraźniej nie załapali chwilowego "kabaretowego" zauroczenia Marilyn Mansona i zgodnie uznali płytę za najgorszą w całej dyskografii zespołu. Trzy lata po wpadce z groteskowym (nie tylko tematycznie) albumem, 6 czerwca 2007 roku ukazała się płyta "Eat Me, Drink Me". Autorami całości materiału byli Warner i Skold. Trasa koncertowa Rape Of the World Tour promująca album ruszyła 26 maja 2007 roku koncertem w mieście Landsgraaf w Holandii.
W 2008 roku po pięciu latach gry i komponowania w grupie Tim postanowił rozstać się w przyjacielskich stosunkach z muzykami grupy, ponieważ, wg niego dalsza kolaboracja Manson-Skold nie miała sensu.
W połowie 2008 roku Skold zdecydował się na nieformalny powrót w szeregi KMFDM - muzyk towarzyszył jedynie w nagraniach kilku utworów, dograł kilka instrumentów jednak nie zdecydował się na wspólną trasę czy obecność w składzie.
W tym samym czasie Skold ruszył z sesją nagraniową płyty-pojedynku na gesty, słowa i muzykę - "Skold vs KMFDM". Współpraca Saschy Konietzko z Timem Skoldem była o tyle interesująca, że między czerwcem a październikiem, kiedy nagrywano poszczególne kompozycje - obaj Panowie ani razu nie spotkali się w studio. Materiał na płytę powstawał na dwóch innych kontynentach - podczas gdy Tim Skold aranżował utwory w studio The Unabomber Shack w Kalifornii, Sascha Konietzko nagrywał je i miksował w KommandoZentrale w Hamburgu. Realizacja takiego niecodziennego projektu była możliwa tylko dzięki wymianie plików na serwerze. Konietzko: "Stale wymienialiśmy się na odległość plikami i gotowymi pomysłami. Dzieliła nas 9-godzinna różnica czasowa".
Zanim Konietzko i Skold rozpoczęli wzajemną wymianę plików ustalili między sobą żelazne reguły nowego albumu - żadnych żywych gitar i perkusji. Skold: "To jest bardzo elektroniczny album, większość instrumentów wykorzystanych w produkcji to sprzęty analogowe. Świadomie zrezygnowaliśmy z usług gitary elektrycznej by troszeczkę zmylić i zdezorientować naszych fanów".
4 listopada 2009 roku odżyła oficjalna strona internetowa muzyka, która powitała gości wyczekiwaną od dawną informacją: "Skold is back". Z wiadomości wyczytać było można, że w pierwszych miesiącach przyszłego roku ukaże się trzecia płyta solowa szwedzkiego artysty. Na witrynie umieszczono także fragmenty trzech utworów z nowej płyty - "I Will Not Forget" "Black Star" oraz "Bullets Ricochet". Pierwszy z nich zadebiutował w 107 odcinku serialu amerykańskiej stacji ABC - "Flashforward" wyemitowanym 5 listopada.
W maju 2010 roku oficjalny MySpace Skolda opublikował fragment kolejnego nagrania (mowa o "Suck") z drugiej solowej płyty. W tym samym czasie pojawiła się również informacja o sfinalizowaniu umowy między Skoldem a amerykańską wytwórnią Metropolis Records. To właśnie jej nakładem w kwietniu 2011 roku ukaże się drugi solowy album Tima. Materiał, prócz autorskich premierowych kompozycji, będzie zawierał także remiksy KMFDM, 16Volt, Front Line Assembly i Combichrist.
2011 rok to dla Skolda także działalność pod szyldem nowej supergrupy - Doctor Midnight and the Mercy Cult. W skład skandynawskiego zespołu wchodzą byli/obecni muzycy takich formacji jak Apoptygma Berzerk, Extol, Satyricon czy Turbonegro. Współpraca między Skoldem a Hankiem von Helvete, Andersem Oddenem, Davidem Husvikiem i Audunem Stengelem zawiązała się już w 2009 roku a efektem ich prac ma być ponoć już gotowa "twarda, bezkompromisowa i wpadająca w ucho" debiutancka płyta studyjna. Zespół, prócz wydania debiutanckiego materiału, planuje także kilka koncertów; pierwszy ma odbyć się podczas norweskiego festiwalu w Slottsfjell między 14 a 16 lipca 2011 roku.
W porównaniu do wcielenia szwedzkiego muzyka z czasów pierwszych produkcyjnych prac nad coverami klasycznych nagrań - "Personal Jesus" i "Tainted Love" dla Marilyn Mansona, serii własnoręcznie wyprodukowanych i napisanych kawałków na dwie poprzednie płyty Mansona - "Golden Age Of Grotesque" i "Eat Me, Drink Me", Skold w czasie teraźniejszym to zdecydowanie dojrzalszy, bardziej zdeterminowany, wykwalifikowany i profesjonalny artysta nastawiony na potężniejsze i niepospolite granie na wysokim poziomie.
Dyskografia solowa:
01. Skold (1996)
02. Dead God (EP) (2000)
03. 2nd solo album (2010)
Dokonania Tima Skolda w zespołach:
- Act, w latach: 1984-1985, funkcja: gitara basowa, boczny wokal, płyty: "Demo #1" (1984), "Demo #2" (1985)
- Shylock, w latach: 1984-1988, funkcja: gitara basowa, boczny wokal, płyty: "Blueprint" (1984), "Demo #1" (1985)
- Kingpin, w roku: 1985, funkcja: gitara basowa, boczny wokal, producent płyty: "Demo #1" (1985), "Demo #2" (1985), "Demo #3" (1985), "Demo #4" (1985), "Demo #5" (1985), "Shout It Out" (EP) (1987), "Welcome To Bop City" (1988)
- Shotgun Messiah, w latach: 1988-1993, funkcja: wokal, gitara basowa, boczny wokal (od 1989 do 1990), producent , płyty: "Shotgun Messiah" (1989), "Second Coming" (1991), "I Want More" (EP) (1992), "Demo #6" (1992), "Violent New Breed" (1993)
- MDFMK, w latach 1999-2002, funkcja: wokal, programowanie, gitara elektryczna, płyta: "MDFMK" (2000)
- OhGr, w latach: 2000-2001, funkcja: gitara basowa, boczny wokal
- The Newlydeads, w roku: 2002, funkcja: gitara basowa
- Marilyn Manson, w latach: 2002-2008, funkcja: kompozytor, gitara elektryczna, gitara basowa, kontrabas, płyty: "The Golden Age Of Grotesque" (2003), "Lest We Forget" (2004), "Eat Me, Drink Me" (2007)
KMFDM, w latach: 1997, 1999, 2002, 2009, funkcja: wokal, programowanie, sample, loopy, syntezatory, keyboardy, gitara elektryczna, gitara basowa, perkusja, płyty: "Symbols" (1997), "Adios" (1999), "Boots" (2002), "Attak" (2002), Skold vs. KMFDM (2009), Blitz (2009)
Oficjalna strona internetowa: www.skold.com
MySpace: www.myspace.com/skoldofficial
Źródło: materiały własne
