„Nie Czas Pomiotów” to demo, które zostało wydane na kasecie w 1996 roku. W 2002 ukazała się reedycja dwustu, ręcznie numerowanych, egzemplarzy tego materiału w formacie CD. Ja posiadam numer 91 i tą właśnie wersję opisuję. Jest to trochę ponad pół godziny obskurnego black metalu z tekstami po polsku. Jednak ma to małe znaczenie ponieważ we wkładce nie ma liryków, a z samych nagrań, poza pojedynczymi słowami, nic nie można zrozumieć.
Wokal, w formie paranoicznego wrzasku, jest bardzo ciężkostrawny, choć przyznam, że pasuje do tej muzyki. Czarny metal w wykonaniu Anaboth jest nienawistny i zionący jadem. Gitary rzeźbią swoje partie w typowym dla gatunku surowym brzmieniu, do tego niemiłosiernie łupie perkusja, a nad wszystkim unosi się ten chorobliwy wokal. Czasem z tego natłoku dźwięków wyłania się zagrywka na basie. Przeważają proste riffy, a całość jest bardzo prymitywna. Nie piszę tego jako zarzut, po prostu taka jest konwencja. Taki jest raw black metal.
Druga i szósta pozycja to dwuczęściowa „Piekielna Diatryba”, ale ponieważ nie ma tekstów nie wiem co łączy te dwa numery. Muzycznie cała płyta jest utrzymana w tym samym klimacie. Ostatni „Cthulhu” trochę się wyróżnia bo można zrozumieć „O wielki Cthulhu” i później „O potężny Cthulhu” i choć wywołuje to u mnie lekki uśmiech, to podoba mi się ten motyw. Wyobrażam sobie człowieka pierwotnego, który wyje tym głosem do swojego groźnego kamiennego bądź drewnianego posągu.
„Nie Czas Pomiotów” to nie jest pozycja, którą mógłbym polecić szerokiemu gronu odbiorców. Raczej jest to przekaz skierowany do ludzi, którzy lubią ten rodzaj muzyki i interesują się przeczesywaniem podziemia i wyszukiwaniem różnych zwyrodniałych pomiotów niegodziwej czarnej sztuki.
Tracklista:
1. W imię Szatana
2. Piekielna diatryba I
3. Wśród ohydnych
4. Ciemność
5. Nieśmiertelni
6. Piekielna diatryba II
7. Nie czas pomiotów
8. Cthulhu
Wydawca: Anaboth (1996)
Ocena szkolna: 4
zsamot : Dobra recka, bo oddaje sedno wrażen, bez silenia się na uduchowione bzd...
