***

Tym razem to nie był sen.
Słowa raniły naprawdę
a echo akcentowało
nadszarpnięte wykrzyniki.


Tym razem nie było siły
zatrzymać ust spierzchniętych.
Na wargach opętanych
zawisła toksyczna chmura.


Następnego razu nie będzie.
Wśród ułomności znaczeń
zdań naddopowiedzianych
zwabię kolibra ulgi.


***

28 I 2008

że świat nie skończył się jeszcze

poinformował mnie telewizor

ciuchy kawa stolec w tej właśnie

kolejności

jedno oko zawieszone w ekran

drugie topię w jasnym całkiem

już niebie