Dwa kolory

Biały i czarny

Ty i ja.

Samotne drzewa

Wtopione w nagrobki

Gdzieś tam

Daleko świat.

I symfonię ciszy ktoś gra

Na rozstrojonych skrzypcach.

W zimnym chłodzie

Kąpiemy się w fantazjach

Nie realnych

Oddalonych.

Deska tu deska tam.

Światło niby już zanikło

Nikt nie patrzy na nas pamięcią

Naszą śmiercią...

I dwa kolory

Biały czarny

Ty i ja

No i ten czas na zegarku który stanął.

Nie ma nas.

Pozostał tylko nasz rok stworzenia.

Albo przypadku.

Nie ważne;

Dla innych to i tak bezsensu.