7 grudnia 2014 roku w Warszawie odbędzie się wyjątkowy koncert – wspólnie na jednej scenie, w tym samym dniu pojawią się najbardziej znani muzycy tworzący scenę metalową. Projekt Metal All Stars wreszcie dotrze do Polski, a na dużej scenie warszawskiej Progresja Music Zone zobaczymy między innymi takich tytanów gatunku jak: Zakk Wylde (Black Label Society), Chuck Billy (Testament), Cronos (Venom), James LaBrie (Dream Theater), Geoff Tate (ex-Queensryche), David Ellefson (Megadeth), Joey Belladonna (Anthrax), Ross The Boss (ex-Manowar), Gus G. (Ozzy Osbourne band), Vinny Appice (ex-Dio, Black Sabbath), Carmine Appice (Vanilla Fudge).

Discipline X to fiński zespół heavymetalowy, prezentujący styl oldschoolowego rock and rolla. Już po okładce i tytule ich debiutanckiego albumu "Wasted In Hollywood" można wyczuć barowo-motocyklową atmosferę. Jak wskazuje neon na froncie "Bar Open", więc wchodzimy.

Na „Butchered At Birth” ujawnił się znany na cały świat styl Cannibal Corpse z czasów Chrisa Barnesa i starego logo. Potwornie niska, bulgocząca miazga przelewa się i pulsuje przybierając wszelkiej maści obrzydliwe odsłony i obsceniczne kształty. Chory, docierający z grobowych czeluści wokal dodaje paranoicznej atmosfery, a wszystko dewastuje okolice w sposób całkowicie niezrozumiały dla każdego prawowitego obywatela.

Po „Rust In Peace” Megadeth był już naprawdę wielkim i uznanym zespołem. Dla wielu starych fanów to właśnie tamten okres i tamta płyta są najlepszymi w dorobku grupy. Jednak nie da się zaprzeczyć, że największy splendor dla Megadeth nadszedł wraz z wydaniem „Countdown To Extinction”. Ważne jest to, że udało się w całości utrzymać skład, który już na zawsze wpisał się w historię zespołu jako ten najlepszy. To właśnie wtedy Megadeth stał się marką, która wyszła poza świat metalu i stała się powszechnie znana, a w muzycznych telewizjach przewijały się teledyski do aż czterech utworów z tej płyty.

26 marca 2014 w Atlas Arenie w Łodzi i 28 marca 2014 w Ergo Arenie w Gdańsku będzie miało miejsce spektakularne show dla fanów ciężkich brzmień. Na tych koncertach połączą się siły m.in. takich zespołów jak: Pantera, Megadeth, Anthrax, Sepultura, Shadows Fall czy Accept. Ich muzycy utworzą wyjątkową supergrupę na potrzeby niecodziennej trasy „Metal All Stars Tour”, na której zaprezentują najpopularniejsze utwory z czołówki światowego metalu. Jej celem jest zebranie pieniędzy dla organizacji Ride for Dime, która została powołana ku pamięci zastrzelonego podczas koncertu w 2004 roku gitarzysty Pantery oraz Damageplan - Dimebaga Darrella.

Po „Peace Sells... But Who’s Buynig?” Megadeth stał się bardzo znanym i rozpoznawalnym zespołem. Płyta odniosła ogromny sukces i przekonała do siebie wielu fanów na całym świecie. Po dwóch latach uderzyli po raz trzeci potwierdzając swoje czołowe miejsce w świecie thrash metalu. „So Far, So Good... So What!” to genialna, ponadczasowa pozycja i myślę, że znajdzie się wiele osób, które tę płytę uznają za najlepszą w dorobku zespołu. Młodzieńczy, szalony thrash, nieskalany żadnymi naleciałościami porywa po dziś dzień nie tylko zarażając swoją pasją, ale także urzekając bardzo już rozwiniętymi umiejętnościami instrumentalnymi i kompozytorskimi Dave’a Mustainea i jego załogi.

Większość nawet tych najsłynniejszych, zespołów długo pracuje na swoje sukcesy. Wydają kolejne, coraz lepsze płyty, by przebić się do mediów i jak największego grona słuchaczy. Metalliki ta sytuacja nie dotyczyła. Metallica był wielka od zawsze. Istniała ledwo dwa lata, wcześniej wydała jedno demo i nagrała jedną z najważniejszych i największych płyt w historii metalu.

Nie jest łatwo napisać coś odkrywczego na temat płyty, którą każdy zna, o której wszystko już powiedziano i każdy ma o niej wyrobioną opinię. Mimo to postaram się przypomnieć emocje towarzyszące ukazaniu się jednego z najważniejszych albumów w historii muzyki metalowej i spojrzeć na niego chłodnym okiem z perspektywy czasu.