Ministry - zespół industrialny założony w 1981 roku w Chicago. Jedna z najważniejszych nazw wymienianych w odniesieniu do gatunku industrial (choć właściwie jest to połączenie muzyki industrialnej z metalem). Zespół bardzo ważny dla wielbicieli ciężkich brzmień na całym świecie, bardzo interesujący ze względu na muzyczną ewolucję, jaką przeszedł w ciągu niemal ćwierćwiecza istnienia.
Ministry, początkowo jako duet składający się z Ala Jourgensena i Stephena Georgea, grało muzykę diametralnie różną od tej, dzięki której zespół stał się sławny w 1 połowie lat 90. Na pierwszym albumie zatytułowanym "With Sympathy" możemy usłyszeć taneczną muzykę pop o brzmieniu bardzo przypominającym electro. Ma ona swój urok (np: "Effigy (I Am Not)"), ale potem Jourgensen wielokrotnie odżegnywal się od tego okresu swojej tworczości. Dla niektórych słuchanie tego albumu może być wyjątkowo komiczne - zamiast brudnych gitar i stojącego na granicy growla wokalu, mamy sample jak z wczesnego Depeche Mode i głosik studenciaka z czasów dyskotekowego szaleństwa.Kolejnym albumem Ministry odeszło od dyskoteki w stronę elektronicznej awangardy. Mniej było łatwego do wystukiwania obcasem rytmu, więcej dziwacznych sampli. Wokal stał się bardziej mroczny. Można znaleźć wiele wspólnych elementów tej muzyki i ambientu np. Aphex Twin, The Orb, Biosphere, czy Meat Beat Manifesto. Mniej więcej tym czasie rozeszły się drogi George'a i Jourgensena, który przez pewien czas był jedynym członkiem zespołu.
Kolejny album "The Land Of Rape And Honey", wydany w 1988 roku był wielkim przełomem. Jourgensen, już wraz z basistą Paulem Barkerem, który do niedawna był drugą stałą postacią w zespole, ruszył w kierunku metalu. W składzie pojawili się także: William Rieflin, Mike Scaccia, Kevin Ogilvie i Chris Conelly. Płytka osiągnęła wielki sukces na listach przebojów muzyki alternatywnej.
Już w 1989 ukazal się kolejny album zatytułowany "The Mind Is A Terrible Thing To Taste". Zespół kontynuował obrany wcześniej kierunek, dodając jeszcze elementy punka (nic dziwnego, Jourgensen współpracował swego czasu z Jello Biafrą). Hitem tego krążka był utwór "Thieves" o właśnie punkowatym, nihilistycznym tekście i bardzo punkowatej muzyce.
W ciągu następnych kilku lat czlonkowie zespołu intensywnie zajęcli się praca nad side-projektami. Jourgensen, prócz Biafry, współpracował też z Trentem Reznorem, tworząc projekt 1000 Homo DJs oraz Revolting Cocks - dodający do eklektycznej muzyki humorystyczne teksty. W tym czasie członkowie Ministry współpracowali wieloma zespołami, min: Pigface, Cabaret Voltaire, Skinny Puppy, KMFDM, Fugazi.
W 1991 Ministry wkroczyło na mainstreamowe listy przebojów z kompozycją "Jesus Built My Hotrod", w której bezsensowny, pełen ding-dang-owania tekst wykonał Gibby Hanes, wokalista punkowego projektu muzyczno-happeningowego Butthole Surfers. Utwór ten był w owym czasie grany często w MTV, (wspominają o tym min. członkowie zespołu Tool).
14 czerwca 1992 ukazał się oczekiwany z wielką niecierpliwością album "Psalm 69: The Way To Suceed And The Way To Suck Eggs". Grunt dlań przygotował singiel z "Jesus Built My Hotrod", ale także rosnąca popularność Nine Inch Nails. Album okazał się być wielkim hitem i zagwarantowal zespołowi miejsce w historii muzyki. Znalazły się na nim choćby takie utwory jak powstały we współpracy z czołowym pisarzem Beat Generation Williamem Burroughsem "Just One Fix" poruszający temat narkotyków oraz "N.W.O.", będący protestem przeciw Amerykańskiej interwencji w Iraku i w ogóle politykę prezydenta USA George'a Busha Seniora.
W następnych latach zespół napotkał na swojej drodze wiele problemów. Największym były narkotyki, przede wszystkim uzależnienie Jourgensena i Barkera od heroiny (na ten temat zawsze muszą opowiadać w wywiadach). Kolejny album ukazał się dopiero w 1995 - było już za późno, by czerpać ogromne zyski z popularności "Psalm 69". Muzyka zresztą zmieniła się wyraźnie. Jourgensen i Barker niemalże zrezygnowali z elektroniki, używając bardzo agresywnych gitar. Klimat był jeszcze mroczniejszy, bardziej zbliżony do metalu. Być może to efekt ciężkiej pracy - w wywiadach frontman zespołu opowiada, że muzycy zamknęli się w studiu w odludnej częsci Teksasu i do czasu ukończenia materiału zrezygnowali ze wszystkich przyjemności (choć prawdopodobnie jest to jeden z albumów w historii rocka, na który ogromny wpływ wywarła heroina). Wśród fanów Ministry do dziś są duże różnice w percepcji "Filth Pig" - niektórzy uważają go za totalną porażkę, inni zaś za dzieło dorównujące poprzedniemu albumowi.
Kolejne albumy Ministry przeszły już bez większego echa. Jourgensen do dziś kontynuuje drogę wytyczoną przez "Psalm 69" i "Filth Pig". W 2003 roku z mało czytelnych powodów zespół opuścił Barker. Za ostatnim Albumie można usłyszeć polityczne deklaracje Jourgensena, który atakuje i ośmiesza kolejnego przedstawiciela klanu Bushów na waszyngtońskim tronie. Prawie wszystkie utwory na albumie "Houses Of The Molé" zaczynają się na literę W.
Pod koniec września 2005 odbyła się premiera Rantology, albumu zawierającego remiksy wcześniej wydanych utwórów, nowy utwór "The Great Satan" oraz "Bloodlines", kawałek obecny wcześniej na soundtracku z gry "Vampire: Bloodlines"
W połowie 2006 roku ukazała się płyta "Rio Grande Blood". Album podąża drogą ostatnich albumów - "AnimositisominA" oraz "Houses Of The Molé". Jednak kolejne zmiany składu (głównie gitarzyści) prawdopodobnie spowodują jeszcze większe zbliżenie do ciężkiego metalu.
Skład:
Al Jourgensen - wokal
John Bechdel - instrumenty klawiszowe
Tommy Victor - gitara elektryczna
Sin Quirin - gitara elektryczna
David Ellefson - gitara basowa
Jimmy DeGrasso - perkusja
Byli członkowie zespołu:
Chris Connelly - wokal
John Davis - instrumenty klawiszowe
Robert Roberts - instrumenty klawiszowe
Mark Pothier - instrumenty klawiszowe
Patty Jourgensen - instrumenty klawiszowe
Doug Chamberlin - instrumenty klawiszowe
Kol Marshall - instrumenty klawiszowe
Darrell James - instrumenty klawiszowe
Michael Balch - instrumenty klawiszowe, programowanie
Duane Buford - instrumenty klawiszowe, programowanie
Roland Barker - instrumenty klawiszowe, saksofon
Kevin Ogilvie - instrumenty klawiszowe, gitara elektryczna
Paul Barker - instrumenty klawiszowe, gitara basowa
Terry Roberts - gitara elektryczna
William Tucker - gitara elektryczna
Louis Svitek - gitara elektryczna
Adam Grossman - gitara elektryczna
Bryan Kehoe - gitara elektryczna
Rick Valles - gitara elektryczna
Mike Scaccia - gitara elektryczna
Lamont Welton - gitara basowa
Marty Sorenson - gitara basowa
Brad Hallen - gitara basowa
John Monte - gitara basowa
Eddy Garcia - gitara basowa
Paul Raven - gitara basowa
Bill Rieflin - perkusja, programowanie
Rey Washam - perkusja, programowanie
Max Brody - perkusja, programowanie
Stephen George - perkusja
Martin Atkins - perkusja
Tia Sprocket - perkusja
Mark Baker - perkusja
Joey Jordison - perkusja
Dyskografia:
01. With Sympathy (1983)
02. Twelve Inch Singles (Compilation) (1985)
03. Twitch (1986)
04. The Land Of Rape And Honey (1988)
05. The Mind Is A Terrible Thing To Taste (1989)
06. In Case You Didn't Feel Like Showing Up (Live) (1990)
07. Psalm 69: The Way To Succeed And The Way To Suck Eggs (1992)
08. Just Another Fix (Live) (1995)
09. Filth Pig (1996)
10. Dark Side Of The Spoon (1999)
11. Greatest Fits (Compilation) (2001)
12. Sphinctour (Live) (2002)
13. Animositisomina (2003)
14. Twiched (Compilation) (2003)
15. Houses Of The Molé (2004)
16. Early Trax (Compilation) (2004)
17. Side Trax (Compilation) (2004)
18. Rantology (Compilation) (2005)
19. Rio Grande Blood (2006)
20. Rio Grande Dub (Compilation) (2007)
21. The Last Sucker (2007)
22. Cover Up (2008)
Oficjalna strona internetowa: www.thirteenthplanet.com/ministry
MySpace: www.myspace.com/ministrymusic
Źródło: Wikipedia
