Zmierzch Bogów
Wracać wciąż do domu Le Guin
Literatura :

Joseph Sheridan Le Fanu - Carmilla

Carmilla, Wampir, Joseph Sheridan Le Fanu, Wampiryzm, Horror, Powieść, LiteraturaChoć spuścizna literacka Sheridana Le Fanu jest bardzo bogata, dziś ten irlandzki pisarz pamiętany jest jako autor zaledwie jednego czytelniczego „bestsellera” – opowieści wampirycznej „Carmilla”. Nieprzemijająca popularność noweli opiera się na patencie, który w każdej epoce i pod każdą szerokością geograficzną zapewniał książkom poczytność – na wyeksponowaniu śmiałej intrygi miłosnej, rozgrywającej się w świecie arystokracji i zamożnych ziemian. I choć książce Le Fanu daleko do przeładowanych pornograficzną treścią obrazków z życia wyższych sfer (znanych choćby z twórczości u markiza de Sade), to nie da się odmówić jej pewnej dozy pikanterii i perwersji.
Kluczem do zrozumienia fenomenu „Carmilii” jest postać tytułowej bohaterki – wampirzycy o wyraźnych skłonnościach homoerotycznych, której afekty skierowane są ku młodziutkim, niewinnym i nierozbudzonym seksualnie panienkom z dobrych domów. Carmilla podstępem wkrada się do ich rodzin, omotuje dziewczęta swoim urokiem, po czym bez skrupułów korzysta z nich, niczym z darmowego poczęstunku, doprowadzając nieszczęsne młódki do nieuniknionych zgonów. W zamian za możliwość dostępu do żył i tętnic ofiaruje swoim ofiarom zakazane przez kościół rozkosze, wznosząc je, niczym wyrafinowany kochanek, na szczyt kobiecej ekstazy. Wampirzyca wykazuje charakterystyczne cechy mężczyzny-zdobywcy: w kontaktach z dziewczętami jest stroną aktywną, inicjującą sytuacje intymne, przez co łamie przyjęty porządek społeczny i zasady współżycia dwóch płci, nakazujące kobiecie postawę bierną i bezwolną. Śmiałe "po męsku" postępowanie Carmilli i jej nietypowy apetyt erotyczny to piekący policzek wymierzony rygorystycznemu, wiktoriańskiemu społeczeństwu.
Przeciwieństwem Carmilli, jest prostolinijna i czuła Laura, dziewczę, które wzbudzi w Carmilli zgoła nie siostrzane zainteresowanie. Ta melancholijna istota wydaje się stworzona po to, by stać się czyjąś zdobyczą. Samotna, pozbawiona kontaktu z rówieśnikami, żyjąca pod wieczną kuratelą nadopiekuńczego ojca nie zna niebezpieczeństw świata i nawet nie podejrzewa ich istnienia. Wydaje się wręcz, że Laura podświadomie przyzywa ku sobie niebezpieczeństwo, roztaczając wokół siebie atmosferę bezbronności.  W trakcie lektury dowiadujemy się, że przed poznaniem Carmilli dziewczyna była już kiedyś narażona na atak wampira. Pierwsze spotkanie z siłą nieczystą nastąpiło przed wieloma laty, gdy bohaterka powieści była jeszcze sześcioletnim dzieckiem i spowodowało głęboki uraz psychiczny, który co jakiś czas daje znać o sobie, powracając w obrazach sennych koszmarów.
Według podań ludowych dzieci i naiwne dzieweczki stanowią nadzwyczaj łakomy kąsek dla  sił ciemności. Proste, łatwowierne natury w typie Laury szybko poddają się wpływom, pozwalają sobą kierować, manipulować. Co więcej, przebywając w bezpośredniej bliskości wampira nie umieją rozpoznać jego tożsamości, przyjmując dziwne zachowania demona z całkowitą ufnością. Laura, narażona na ataki siły nieczystej potrafi wysnuć logicznych wniosków na podstawie zaobserwowanych zjawisk (została pokąsana, w snach prześladuje ją jakaś demoniczna postać,  okolicę, gdzie mieszka, pustoszyła kiedyś plaga wampirów itp.) i powiązać ich z Carmillą. To, co czytelnikowi wydaje się oczywiste (w domu młodej ziemianki zamieszkał nocny drapieżnik), dla samej zainteresowanej nie jest nawet podejrzeniem. Być może winę za to ponosi jej mizerne wykształcenie i nieumiejętność otwarcia oczu na to, co przychodzi „z innego świata” (spoza grobu), lub też wyraźne braki bystrości umysłu (Laura nie próbuje w żaden sposób interpretować ponurych/złowieszczych zapowiedzi Carmilli, dotyczących swojej przyszłości).Wyrafinowana gra życia, śmierci i miłości prowadzona przez Carmillę musi doprowadzić do tragicznego finału. W rezultacie interwencji świętej inkwizycji i bliskich Laury, zatroskanych jej pogłębiającą się utratą zdrowia, wampirzyca zostanie unicestwiona. Czy aby jednak na pewno? Co oznaczają tajemnicze widzenia ocalonej Laury, w których wampirzyca nadal stoi u jej boku?
Na zakończenie – krótka rekomendacja: „Carmilla” to świetna, zmysłowa lektura. Wypada ją gorąco polecić, co niniejszym czynię.
Komentarz
Średnia ocena: 0
Oceny: 0
starstarstarstarstar

Podobne artykuły