Lunapar to wrocławski zespół, którego chcąc określić styl muzyczny, trzeba użyć wielu słów. W internecie dominują takie określenia jak post hardcore, hard rock, aleternative rock/metal i grunge. Faktycznie myślę, że w różnym stopniu, wszystkie one są słuszne, a przekonać się o tym można na wydanej w 2014 roku płycie „Lunapar”.
Mimo, że jest to płyta raczej rockowa, a nie metalowa, to jest to rock mocny, w którym metaliczne gitary kreują twardą i surową rzeczywistość. Momentami jest wręcz mozolnie, ociężale. Nakładając na to wrzeszczący i płaczliwy wokal, robi się trochę sludgeowo. Dużo też jednak żwawszych riffów i melodii. Dużo też ciekawego grania. Lunapar nie szczędzi gitarom energii, a i perkusja dotrzymuje im kroku. Poza tym jest tu taka specyficzna, właśnie może lekko grungeowa atmosfera, która nadaje muzyce retro posmaku. Tego typu mieszanka może wydawać się niebezpieczna, ale jest strawna i podana w odpowiednio poukładany sposób, który powoduje, że utwory są wkręcające, emocjonalne i dają się lubić.
Najlepszy, moim zdaniem, jest trzeci „Up To The Neck”. Jest najbardziej przebojowy, z najbardziej elektryzującym refrenem. Drugi kawałek, na który chciałbym zwrócić większą uwagę to „Nights Of Love”. Również ma płynny i pobudzający refren, ale do tego jest bardzo ciężki i toporny. Tworzy przez to hałaśliwy i brudny, ale harmonijny klimat.
Dobrych numerów jest tu jednak więcej, a właściwie to można do nich zaliczyć wszystkie. Lunapar potrafił stworzyć dzieło równe i zadebiutował bez potknięć i zniżek formy. Nie brakuje pomysłów, różnorodności i muzycznej jakości, a także odwagi związanej z zastosowaniem cięższych brzmień. Nic tylko pochwalić.
Tracklista:
01. Trains Collide
02. Drown Me In Sleep
03. Up To The Neck
04. Red River
05. High Time
06. Voluptous
07. Nights Of Love
08. You’re In
09. Towards The Vortex
10. Slipped Away
11. The Squall
Wydawca: Lunapar (2014)
Ocena szkolna: 4+
