Jack Off Jill - alternatywno-industrial rockowy zespół z Fort Lauderdale założony w 1992 roku przez Jessickę Foderę, Tenni Ah-Cha-Cha, Robin Moulder oraz Michelle Inhell. W ośmioletniej działalności szeregi formacji przekształcane były kilkakrotnie (sumując wszystkich muzyków tworzących skład Jack Of Jill otrzymujemy niemałą liczbę 12). Formację kapeli zasilał m.in Scott Putesky, współzałożyciel i były gitarzysta Marilyn Manson oraz Chris Vrenna kojarzony ze współpracy z projektami Nine Inch Nails, Tweaker Nine Inch Nails, Stabbing Westward, Skinny Puppy czy KMFDM.
Jedynymi stałymi członkiniami Jack Of Jill, które ze stoickim spokojem przypatrywały się licznym transformacjom składu były Fodera (w zespole odpowiadała za teksty i muzykę) oraz Moulder (główna kompozytorka). Jednym z pierwszych sukcesów JOJ była wspólna trasa ze święcącym triumfy składem Marilyn Manson & The Spooky Kids. Być może występy u boku trupy Warnera sprawiły, że występy Jessiki Fodery i spółki odznaczały się równie sprośnym humorem i niebanalnym podejściem do koncertów.Wielbicielki szkolnych buntów, Tenni Ah-Cha-Cha i Jessicka spotkały się w Piper High School na Florydzie. Jako, że obie lubowały się w prowokacyjnym, zwracającym uwagę zachowaniu oraz manifestowaniu swojej niezależności - uznały, że najlepszą formą ekspresji i demonstrowania swych idei i złośliwych charakterów będzie uformowanie zespołu nawołującego swą muzyką i tekstami do pozbawionego jakichkolwiek nakazów trybu życia. Zanim powstały pierwsze nagrania a Tenni i Jessicka stopniowo przestawiały się z zabawy w zespół w prawdziwe granie, skład uzupełniły Moulder i Inhell. Jako kwartet oficjalnie powołały do życia formację Jack Off Jill. Pierwszym występem grupy był koncert w nocnym klubie The Plus Five Lounge u boku miejscowego składu Marilyn Manson & The Spooky Kids. Żeńska czwórka dość szybko stała się, obok Marilyn Manson, jednym z najbardziej kontrowersyjnych zespołów undergroundowych na Florydzie. Na znak obopólnej przyjaźni powołano nawet wspólny projekt o nazwie Mrs. Scabtree odpowiedzialny za nagranie "Herpes", które wykonano podczas jednego wspólnego giga 5 kwietnia 1992 roku w klubie Plus 5 Lounge na Florydzie (na jednej scenie wystąpili członkowie kapel Jack Off Jill, The Itch, Amboog-A-Lard, Sister Venus oraz przebrani w pstrokate ciuszki muzycy Marilyn Manson z liderem na perkusji, przyp. aut.). Znakiem rozpoznawczym Jack Off Jill jak i Marilyn Manson był... "szokujący" (oczywiście na ówczesne realia, przyp. aut.) performance: muzycy nie szczędzili przybyłym atrakcyjnego (bądź nie) negliżu, seksualnych dewiacji, bezczeszczenia zwierzęcych zwłok, nawoływania do negowania kościelnych i państwowych instytucji, itp.
Nim na amerykańskim rynku muzycznym ukazał się pierwszy oficjalny materiał Jack Off Jill, po miejscowych klubach i stacjach radiowych krążyły nieautoryzowane wydawnictwa, dema i bootlegi kompilowane przez sam zespół i ich fanów. Do dziś sympatycy zespołu z wypiekami na twarzy wymieniają się nabytymi cudem egzemplarzami nieoficjalnych produktów z logo JOJ: "Children 5 And Up", "The Boygrinder Sessions", "Cannibal Song Book" (nagrane przy protekcji Mansona), "Cockroach Waltz" oraz wieloma 7-calowymi "czarnymi naleśnikami".
Pierwszy kontrakt płytowy podpisano dopiero w 1997 roku (Jack Of Jill nie miało tyle szczęścia co Marilyn Manson & The Spooky Kids, których patronem był Trent Reznor, przyp. aut.) z Risk Records. Podpisanie umowy wiązało się również z przenosinami w bardziej pokazowe i tętniące kulturalnymi wydarzeniami miejsce co uderzyło w nienaruszony od lat skład zespołu (Ah Cha Cha i Inhell nie chciały słyszeć o przenosinach z rodzinnej Florydy więc obie panie zastąpiono nowymi muzykami, przyp, aut.). Pierwszym w pełni formalnym wydawnictwem kapeli był 7-calowy winyl "Girl Scout"/"American Made", który ukazał się w marcu 1997 roku. Sześć miesięcy później półki sklepowe zasypał płytowy debiut - "Sexless Demons And Scars" wydany przy pomocy producenta Dona Fleminga (odpowiedzialny za szlif albumu "Pretty On The Inside" grupy Courtney Love - Hole).
Po raczej umiarkowanym początkowym przyjęciu Jack Off Jill w undegroundowe progi, zespół sukcesywnie przekonywał do siebie rzesze koneserów, którzy częstotliwością zapatrywania się w debiutancki album zapewnili grupie najwyższe pozycje list przebojów i sprzedaży oraz stałe miejsce u prawicy lidera alt/industrial rockowych bandów - Marilyn Mansona i Strasznych Dzieciaków. Mimo usilnego przezwyciężenia trudności i zmagania się z kompleksem Marilyn Mansona (niegdyś przyjaciela, koniec końców branżowego rywala, przyp. aut.) Jack Off Jill, regularnie pozostawał w jego cieniu.
Z brzydkiego kaczątka, początkowo grywającego na koncertach drugoplanowe role supportów, zespół po trochu przeistaczał się w jedną z gwiazd shock'n'roll - muzycznej kampanii stanu Floryda zapoczątkowanej przez wspominanego już Briana Warnera vel. Marilyn Manson. Koncerty jako zespół wieczoru, występy przy pełnych salach, znakomite wyniki sprzedaży debiutu spowodowały, że silnie zmotywowana Fodera, prędzej niż planowała, zabrała się z całą resztą za pisanie materiału na kolejny album. W między czasie do sklepów trafił remiksowy dodatek do premierowego albumu - EPka "Covetous Creature" zawierająca m.in. interpretacje projektu Scotta Putesky'ego - SMP. Jessicka i spółka wyruszyli następnie na tournee z Psychotica, podpisując również kolejny kontrakt płytowy, tym razem z labelem Switchblade Symphony.
Między koncertami testowano nowe nagrania na drugi krążek pełnometrażowy oraz odległe brzmieniowo i aranżacyjnie nowe wersje starych utworów. Mimo, że kalendarz koncertowy Jack Off Jill wypełniony był po brzegi zespół nie zrezygnował z propozycji tournee z grupami Marilyn Manson, Monster Magnet i Hole. Tournee miało związek z oficjalnym marcowym pożegnaniem ostatniej formacji ze sceną (Love zdecydowała się na karierę solową). 17 lipca 2000 roku nakładem Risk Records wydano drugą płytę studyjną - "Clear Hearts Grey Flowers" nagraną w absolutnie zreformowanym składzie (Fodera zakończyła m.in. współpracę z gitarzystą Puteskym). Album zawierał m.in. cover Marka Rydena, ukrytą interpretację "Lovesong" (w oryginale The Cure) a produkcją całości przez ostatnie dwa lata pochłonięty był Chris Vrenna (ex-Nine Inch Nails), który przez Foderę uznany został nawet pełnoprawnym członkiem zespołu. Z powodu nieznośnego ciśnienia wewnątrz grupy, licznych zmian składu, które raz po raz nadwyrężały struktury i cierpliwość poszczególnych muzyków, Fodera zdecydowała się na zakończenie działalności Jack Off Jill. Pożegnalny koncert grupy odbył w klubie The Troubadour w Los Angeles w 2000 roku.
Choć od zakończenia działalności Jack Off Jill minęło już dziewięć lat, grupa nadal cieszy się ogromną popularnością a w kręgach przyznających się do integracji z zespołami "mansonopodobnymi" otoczona jest wręcz kultem. Krytycy muzyczni jednogłośnie nadali formacji w pełni zasłużony tytuł "najbardziej nieposkromionej i zawadiackiej goth-legendy". Obecnie Jessica Fodera spełnia się jako artystka-malarka oraz prowadzi działalność grupy Scarling, Robin Moulder nagrywa natomiast z projektem TCR.
Ostatni skład:
Jessicka Fodera - wokal
Robin Moulder "Agent Moulder" - gitara basowa, pianino
Hellen Storer - gitara elektryczna (tylko na koncertach)
Chris Vrenna - perkusja (tylko na koncertach)
Byli członkowie zespołu:
Michelle Oliver "Michelle Inhell" - gitara elektryczna
Jeff Tucci "Ho Ho Spade" - gitara elektryczna
Scott Putesky - gitara elektryczna
Clint Walsh - gitara elektryczna
Claudia Rossi - perkusja
Tenni Arslynian "Tenni Ah-Cha-Cha" - perkusja
Laura Simpson "Lauracet Simpson" - perkusja
Norm Block - perkusja (tylko na koncertach)
Dyskografia:
01. Sexless Demons And Scars (1997)
02. Clear Hearts Grey Flowers (2000)
03. Humid Teenage Mediocrity (Compilation) (2006)
Oficjalna strona internetowa: www.jackoffjill.com
MySpace: www.myspace.com/jackoffjill
