„Blizzard Beasts” to płyta, na którą duet Abbath – Demonaz postanowił zaprosić perkusistę. W ten sposób członkiem zespołu został Horgh. Jest to również album mocno osadzony w dotychczasowej stylistyce, ale zwiastujący już nową odsłonę działalności Immortal. Można powiedzieć, że taki przejściowy. Z zaśnieżonych, skalistych grani wciąż sypią się pędzące lawiny blastów, ale lodowaty wiatr zaczyna dąć swoją melodię.
Immortal jest szybki, ostry i szorstki. Siarczysta muzyka doprawiona jest nieprzyjemnym, skrzekliwym wokalem Abbatha. Riffy przewalają się dynamicznie, a cała płyta nie trwa nawet pół godziny. Rzadko kiedy pojawi się solówka, bo zazwyczaj nie ma na nie czasu. Utwory są krótkie, pędzące i jadowite. Wszystkie oprócz dwóch. Osobną bajką jest „Mountains Of Might”. To jest poezja. Majestatyczna i podniosła, prawdziwa górska odyseja. Tu nie są pobijane rekordy prędkości, a oddana jest dostojność i potęga. Do tego są fantastyczne riffy, które powodują, że jest to bardzo melodyjne i porywające. Epickości dodaje środkowe wyciszenie i czysta gitara. Wspaniały hymn północy. Drugim takim szlagierem jest „Nebular Ravens Winter”. Tu również jest sporo melodii, choć jest to kompozycja mocniejsza i szybsza od „Mountains Of Might”. Ze względu na charakterystyczne liryki wyróżniłbym też „Winter Of Ages”, który dopełnia moją ulubioną trójcę z tego albumu.
Cały „Blizzard Beasts” jest niezwykle mroźny. Jest to muzyka ekstremalna i ta szczypta melodyjności zaproponowana przez Immortal tylko tą ekstremalność dopełnia. Klimat w idealny sposób oddaje nieprzyjazną aurę z za koła podbiegunowego, a skrzypiące brzmienie i tnące gitary uderzają zmrożoną bryzą, pokrywając szronem przestrzeń wokół głośników. „Winters of hate, winters of pain, winters of sorrows. These winters awaits.”
Tracklista:
1. Intro
2. Blizzard Beasts
3. Nebular Ravens Winter
4. Suns That Sank Below
5. Battlefields
6. Mountains of Might
7. Noctambulant
8. Winter of the Ages
9. Frostdemonstorm
Wydawca: Osmose Productions (1997)
Ocena szkolna: 5
