Mając w pamięci bardzo dobre wrażenie jakie zrobił na mnie poprzedni album Dezertera, a także spustoszenie jakie tamten materiał siał na koncertach, z dużymi nadziejami przystępowałem do zaznajomienia się z nowym wydawnictwem. Pierwsze, udostępnione w sieci fragmenty, nie zwiastowały jakiejś wolty stylistycznej z czego byłem niezwykle rad. Niestety jednak jako całość „Większy zjada mniejszego” nie wypada tak przekonująco jak „Prawo do bycia idiotą”.

Mam prawo płakać

I ronić suche łzy

Do kieliszka

Mam prawo krzyczeć

I burzyć dookoła

Cały ten świat

Mam prawo kłamać

Bo inni jeszcze szczerzej

Łżą mi wprost w oczy

Mam prawo ranić

Bo wiem co to znaczy

Czuć najtęższy ból

Mam prawo wierzyć

Chociaż nic już nie jest

Godne uwierzenia

Mam prawo mieć

Nadzieję jak bilet

Na ostatnią podróż

Mam prawo zwątpić

W sens wartości

Nieistniejących

Ale nie mam prawa kochać

Gdyż odbieram wtedy komuś

Prawo odwzajemnienia

(czegokolwiek)