Shotgun Messiah - szwedzka grupa rockowa (założona w miasteczku
Skövde), działająca od 1985 do 1993 roku. Muzyka zespołu to rock z
elementami hair metalu (lata 1985-89), hard rocka i glamu (lata
1990-1992) oraz industrialnego rocka i metalu (1993).
Początki zespołu sięgają wczesnych lat osiemdziesiątych, wówczas nastoletni basista Tim Skold (pseudonim Tim Tim) oraz gitarzysta Harry Kemppainen (pseudonim
Harry Cody) założyli rockową grupę nazwaną Kingpin bazującą na inspiracjach amerykańskiej i brytyjskiej (Sigue
Sigue Sputnik, Zodiac Mindwarp) sceny hard rockowej, która przeżywała wówczas rozkwit.Pierwszym wydawnictwem będącym zaledwie maleńkim testerem możliwości i talentu muzyków był singiel wydany na 7-calowym winylu "Shout It Out" (numer 1 w Szwecji), który ukazał się w 1987 roku. Krótko przed nagraniem i wypuszczeniem owego nagrania do składu dołączyli właściciel najbujniejszej czupryny w składzie - wokalista Zinny J. San oraz perkusista Pekka Ollinen "Stixx Galore". W tym składzie Kingpin wydał swój debiutancki album "Welcome To Bop City" (wydany tylko w Szwecji). Kilka lat później płyta ukazała się w Stanach Zjednoczonych, a formacja zmieniła nazwę na Shotgun Messiah. Zdobywając popularność w rodzimej Szwecji, grupa przeniosła się do Stanów Zjednoczonych w roku 1988 z nadzieją podbicia tamtejszego rynku. W składzie Bo Stagman "Zinny J. Zan" (wokal), Tim Skold (gitara basowa, programowanie), Harry Kemppainen "Harry Cody" (gitara elektryczna), Pekka Ollinen "Stixx Galore" (perkusja) nagrali ponownie swój płytowy debiut, któremu prócz innego tytułu - "Shotgun Messiah" nadano ogólny anglojęzyczny charakter. Krążek zawierał wczesne dokonania zespołu (jeszcze pod nazwami Act, Shylock i Kingpin) poddane profesjonalnej obróbce dźwięku z dodatkiem efektów i sampli. Podczas gdy po ramówce MTV szalały naprzemiennie dwa pierwsze single Shotgun Messiah - "Don't Care 'Bout Nothin" oraz "Shout It Out", zespół pracował w studiu nad drugą płytą. W międzyczasie ze składem niespodziewanie pożegnał się wokalista Zinny J. San, który nie wytrzymał presji związanej z ogromną popularnością i zainteresowaniem ze strony fanów oraz szumu wokół jego osoby (m.in. często poruszana kwestia jego orientacji seksualnej) i zespołu. Rolę wokalisty przejął basista formacji - Tim Skold. I tak z banalnego, pstrokatego zespołu jakich wiele grupa stała się autentycznie rockowym bandem z ulepszonym i unowocześnionym brzmieniem.
Drugi album studyjny zespołu - "Second Coming" ukazał się ostatecznie w 1992 roku. Wydawnictwo zostało przyjęte przez media niezwykle entuzjastycznie, czego dowodem były "kosmicznie" wysokie pozycje singli z krążka we wszelkich listach przebojów i podsumowaniach. W składzie: Tim Skold, Harry Cody, Bobby Lycon i Stixx zespół zdobył największą popularność. Przewrotnie po odejściu Zinny'iego zespół zaczął liczyć się na amerykańskiej scenie rockowej zyskując w oczach krytyków muzycznych, recenzentów i słuchaczy. Przede wszystkim dokonali tego Tim Skold, który znakomicie wcielił się w rolę wokalisty i jednocześnie kompozytora, oraz Harry Cody, który wspólnie z Timem komponował utwory dla zespołu.
Krótko po wydaniu drugiej płyty na rynku ukazał się płytowy suplement - EPka "I Want More" na której znalazły się nowsze wersje utworów "I Want More", "Babylon", "Nobody's Home" z poprzedniego albumu, czy utwór Iggy'ego Popa i The Stooges "Search And Destroy". Wkrótce po premierze materiału ze składem pożegnali się Stixx i Lycon.
W ramach umowy ze współpracującą z zespołem wytwórnią Relativity Records - Skold i Cody zdecydowali się na powrót do Szwecji gdzie powstał ich trzeci krążek pełnometrażowy "Violent New Breed" zdominowany przez zmechanizowane i industrialne dźwięki. Płyta wydana została w 1993 roku i do dziś uznawana jest przez koneserów za kultowy materiał wyprzedzający swoją formą ówczesne czasy. Najlepsza jakościowo i najbardziej dopracowana płyta w dyskografii zespołu nie znalazła jednak uznania wśród fanów, którzy odebrali nowe wcielenie grupy dość obojętnie. Skutkiem skrajnych recenzji albumu i malejącego zainteresowania dokonaniami duetu było zakończenie działalności Shotgun Messiah. W podjęciu decyzji Skoldowi "pomogła" również nieuczciwa postawa labelu - Relativity Records, który nie wypłacił muzykom honorariów za trzeci album.
Ostatni skład:
Tim Skold - wokal, gitara basowa, programowanie
Ulf Sandquist - programowanie
Harry Kemppainen "Cody" - gitara elektryczna
Bill Bruce - gitara elektryczna (tylko na koncertach)
Pat Guyton - gitara basowa (tylko na koncertach)
B. J. - perkusja (tylko na koncertach)
Byli członkowie zespołu:
Bo Stagman "Zinny J. Zan" - wokal
Bobby Lycan - gitara basowa
Pekka Ollinen "Stixx Galore" - perkusja
Dyskografia:
01. Shotgun Messiah (1989)
02. Second Coming (1991)
03. I Want More (EP) (1992)
04. Violent New Breed (1993)
Oficjalna strona internetowa: brak
