KMFDM - niemiecki zespół założony w 1984 roku. Formacja prócz częstych zmian składu (w ponad 20-letniej historii większy lub mniejszy udział w twórczość grupy miało ponad 20 muzyków) kojarzona jest również z wytworzeniem wokół siebie otoczki propagandowej grupy głoszącej hasła własnego ustroju politycznego nawołującego do odrzucenia i oporu wobec terroryzmu, totalitaryzmowi, globalizmowi, przemocy, ucisku, cenzury oraz wojny. Utwory naszpikowane są często i gęsto samplami, fragmentami transmisji telewizyjnych, wiadomości i przemówień polityków, zazwyczaj z użyciem charakterystycznej dla KMFDM ironii.
Nazwa formacji to skrót od wyrazów: Kein Mehrheit Für Die Mitleid (bez współczucia dla większości, dla mas). Nazwa często bywa błędnie tłumaczona jako Kill Mother Fucking Depeche Mode (zabij skurwysynów Depeche Mode). W sieci znaleźć można także inne propozycje na odszyfrowanie akronimu - Kick My Favorite Drinking Machine, Klingons March Forth During Missions czy Karl Marx Found Dead, Masturbating.Formacja KMFDM założona jako muzyczno/graficzno/multimedialna inicjatywa Saschy Konietzko i niemieckiego malarza/performera Udo Sturma powstała głównie na potrzeby otwarcia wystawy młodych artystów europejskich w Grand Palais. Sturm, powołując do życia ową grupę, kierował się głównie artystycznymi stronami przedsięwzięcia i korzyściami wynikającymi z wypromowania swoich prac, Konietzko natomiast interesowały głównie studyjne nagrania i okazjonalne występy. W tym celu rozpoczął współpracę z ówczesnym właścicielem hamburskiego studia - Raymondem Wattsem oraz Klausem Schandelmaierem "En Esch".
Choć KMFDM wymienia się jednym tchem, obok takich zespołów jak Ministry czy Die Krupps, jako prekursorów wprowadzenia industrialnego rocka i metalu do mainstreamu sam Konietzko wespół z resztą muzyków składu odcinają się nieco od tego "zarzutu" samozwańczo tytułując się jako pionierzy "ultra heavy beat". Najwłaściwszym określeniem pierwszego etapu działalności KMFDM jest "art performance" czyli kolażowanie i bawienie się dźwiękiem, wykorzystywanie z pozoru nie-muzycznych przedmiotów (np. odkurzaczy) jako wypełniaczy tła i instrumentów. Pierwsze albumy niemieckiej grupy składają się głównie z ciężkich sampli i manipulacji dźwiękiem, podstawowym instrumentarium były wówczas jedynie syntezatory i elektroniczna perkusja nadająca krążkom surowe, eksperymentalno-industrialne brzmienie.
W pierwszych latach działalności zespołu powstały płyty: "Opium" (1985), "What Do You Know, Deutschland?" (1986) oraz "Don't Blow Your Top" (1988). Rok później na rynek trafił czwarty album studyjny - "UAIOE", najbardziej odstający od reszty i ukazujący odmienne acz na swój sposób oryginalne spojrzenie na industrial. Materiał mieścił w sobie największą brzmieniową rewolucję. Prócz stałych elementów brzmienia zespołu - fuzji elektronicznych beatów z eksperymentami industrialnymi, samplami i metalem, Konietzko i reszta zaskoczyli także dźwiękowymi skojarzeniami z reggae, rapem, hip-hopem i ska. Kompozycje, od dotychczasowych, wyróżniały także ciekawie wyeksponowane wokale żeńskie, których nie brakuje do dziś (Dorona Alberti, Cheryl Wilson, Christine Siewart, Sigrid Meyer, Jennifer Ginsberg, Abby Travis i Lucia Cifarelli).
Pod koniec 1989 roku ekipa KMFDM wyruszyła na podbój Stanów Zjednocznych. Pierwsza trasa koncertowa grupy odbyła się w 1990 roku i skupiła się głównie na promocji czwartego albumu "UAIOE", które zostało dopuszczone do dystrybucji po USA i Europie. Krótko po amerykańskim tournee Sasha Konietzko i spółka wrócili do Europy w celu nagrywania materiału na piąty album "Naive" (dystrybutorem krążka był label WaxTrax! z którym formacja zawiązała długoletnią umowę) w którym po raz pierwszy wziął udział nowy członek formacji - gitarzysta Günter Schulz (znany jako Svetlana Ambrosius). Wraz z jego pojawieniem się KMFDM zdecydowanie zmierzyło w stronę industrialnego rocka nasyconego głównie gitarowymi riffami oraz elektronicznymi beatami okazjonalnie zastępowanymi potężnym dźwiękiem perkusji.
W 1991 roku Konietzko przeniósł się do Chicago, rok później dołączył do niego En Ench. W tym czasie powstał singiel "Spit" będący ich pierwszym klubowym singlem sklasyfikowanym na 46 pozycji Billboard Dance/Club Play Songs Chart. Wyraźnie zmotywowani sukcesem kawałka Konietzko i Esch zabrali się za prace nad utworami na kolejny album studyjny pod roboczym tytułem "Apart". Ostatecznie nazwę krążka przemianowano na "Money" i wydano w 1992 roku. Pochodzący z niego singiel - "Vogue" stał się jednym z największych klubowych hitów sklasyfikowanym w kwietniowym notowaniu Billboard Dance/Club Play Songs Chart na 19 pozycji. Dwa miesiące później kawałek tytułowy z płyty "Money" wylądował na nieco niższej - 36 pozycji.
W 1992 latach, tuż po trasie promocyjnej z gościnnym udziałem perkusisty Chrisa Vrenny, rdzeń składu KMFDM - Konietzko, Esch, Schulz i drugi gitarzysta Mark Durante, skierowali swoje kroki do studia w celu nagrania materiału na siódmy album pełnometrażowy - "Angst" wydany w 1993 roku. Krążek, w ciągu dwóch lat, sprzedał się w nakładzie 100,000 kopii. Być może spora w tym zasługa kawałka "A Drug Against War" wymierzonego przeciwko mainstremowej muzyce i MTV. Jednak muzyczny kanał nie przejął się zbytnio naganną oceną wartości jej działalności wystawioną przez zespół - klip do utworu przez dłuższy czas emitowany był na antenie stacji a nawet pojawił się w tamtejszej kreskówce "Beavis and Butt-head". Drugi singiel z krążka "Light" nie powtórzył sukcesu poprzednika, musiał zadowolić się jedynie 31 miejscem na Billboard Dance/Club Play Songs Chart w zestawieniu z maja 1994 roku.
Wraz z powrotem do składu Raymonda Wattsa (twórca projektu PIG), co miało miejsce w końcowych miesiącach 1994 roku, KMFDM zabrało się za nagrywanie kolejnych utworów z przeznaczaniem na kolejny w swym dorobku długograj. Materiał z "Nihil", bo o nim mowa, był wyraźnym powrotem do uproszczonej wersji industrial rocka - w nagraniach roiło się od makabrycznych liryków, guturalnych wokali, i elektroniczno-gitarowych sampli oraz loopów. Płytę oddano w ręce fanów 4 kwietnia 1995 roku i w pierwszych 14 miesiącach sprzedaży płyta sprzedano w nakładzie 119,000 kopii. Materiał zasilił m.in. hitowy kawałek w karierze grupy - "Juke Joint Jezebel", który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do obrazu "Bad Boys" i "Mortal Kombat". Kawałek sklasyfikowano na wysokiej 10 pozycji w zestawieniu Billboard 200 i sprzedano w nakładzie 1,8 miliona kopii. Warto zaznaczyć, że "Nihil" było także pierwszym i jedynym albumem z okładką autorstwa innego grafika niż Brute. Na froncie krążka znalazła się graficzna praca Franceski Sundsten, żony Billa Rieflina odpowiadający za partie perkusji w trzech utworach z materiału.
Resztę 1995 roku grupa poświęciła na trasę koncertową promującą święcącą triumfy płytkę "Nihil". W całym tournee wzięli udział zarówno ojciec sukcesu albumu Raymond Watts jaki i Bill Rieflin czym zapoczątkował trwającą blisko pięć lat współpracę z ekipą KMFDM. Niestety pod koniec 1995 roku sytuacja zespołu zaczęła się gmatwać. Zaczęło się od śmierci bliskiego przyjaciela i prezesa wytwórni WaxTrax! Jima Nasha przez co sytuacja wydawnicza KMFDM poważnie się skomplikowała czego następstwem było odejście Wattsa z zespołu.
W, mniej więcej, tym samym czasie (w do końca niewyjaśnionych do dzisiaj okolicznościach) od składu odseparowany został En Esch. Wypuszczony 25 czerwca 1996 roku "Xtort" powstał więc bez jego udziału. Zamiast niego, Konietzko posłużył się muzykami "z zewnątrz" - tj. F.M. Einheitem i Chrisem Connelly. Ten zabieg przyniósł albumowi nie tylko najwyższą pozycję na liście Billboard 200 (miejsce 92) ale również najlepszą sprzedaż - 200,000 egzemplarzy.
Nieco ponad 15 miesięcy później na rynku ukazało się CD - "Symbols". Na materiale spotkali się zarówno byli muzycy KMFDM - Raymond Watts, En Esch, nowi - Tim Skold, przez lata tworzący jego trzon - Konietzko, Schulz, Rieflin, jak i zaproszeni specjalnie na okazję nagrywania tego materiału - Nivek Ogre (Skinny Puppy, ohGr) i Abby Travis.
22 stycznia 1999 roku grupa KMFDM została, na szczęście tylko czasowo, rozwiązana. Według samego Saschy Konietzko, głównym powodem tej decyzji były poważne spory między niektórymi muzykami (głównie między Konietzko a En Eschem i Günterem Schulzem) oraz kompletnie sprzeczne wizje i cele dotyczące przyszłości grupy. Trzy miesiące po fakcie zawieszenia działalności - 20 kwietnia 1999 roku (w dzień masakry w Columbine High School, na rynku ukazała się płyta "Adios". Wymowny tytuł początkowo sugerować miał pożegnanie się z długoletnim wydawcą Wax Trax!, ostatecznie oznaczał również faktyczne pożegnanie się z fanami. Materiał otrzymał w prasie pochlebne recenzje - Gina Boldman z allmusic.com: "Brzmienie nieco gładsze jednak to dalszy ciąg emocjonalnego chaosu w całej swej okazałości", portal PopMatters: "doskonała mieszanka anarchistycznej złości zasilanej elektroniką lat 80 i tym co od lat stanowiło o sile muzyki KMFDM".
Następstwem końca działalności KMFDM było założenie dwóch zupełnie nowych projektów: Slick Idiot (En Esch i Günter Schulz) oraz MDFMK za którym stali Konietzko, Tim Skold oraz Lucia Cifarelli. Jedynym dowodem faktycznego istnienia kapeli był wydany 28 marca 2000 roku album "MDFMK" oraz nagrania do soundtracków "Gravity Games 2000: Summer Sounds, Volume 1" (2000) i "Heavy Metal FAKK2" (2000). Po rozpadzie MDFMK Sascha Konietzko i Lucia Cifarelli zdecydowali o wznowieniu działalności KMFDM, natomiast Tim Skold stał się członkiem zespołu Marilyn Manson.
Powracający w 2002 roku KMFDM postawił na stricte industrial metalowe oblicze ustalając przy tym stały, niezmieniony do dziś, skład: wokal, gitara elektryczna (przewodząca i rytmiczna) i perkusja. Muzycy do dziś nie zrezygnowali natomiast z kolażowania, bawienia się muzyką, autoparodii i traktowania swojej twórczości z przymrużeniem oka - w nagraniach nie brakuje fragmentów przemówień m.in. Helmuta Kohla, telewizyjnego ewangelisty Johna Hagee, Johna F. Kennedy'ego czy Martina Luther Kinga Jr. W kilku utworach pojawiają się również cytaty z filmów m.in. z "The Dark Side Of the Moon" i "Betrayed".
Warto skupić się także na warstwie graficznej zespołu za którą od ponad 20 lat stoi jeden człowiek - brytyjski grafik Aidan "Brute!" Hughes. Artysta jest nie tylko autorem większości artworków zdobiących okładki płyt zespołu (albumy studyjne, EPki, kompilacje, single) ale również twórcą dwóch teledysków ("A Drug Against War", "Son Of A Gun"), koszulek i innych gadżetów związanych z formacją. Grafiki Hughesa przedstawiają głównie sceny przemocy fizycznej i seksualnej, dominacji rasowej czy płciowej, represji, epizody i (wyolbrzymione i przerysowane) postaci futurystyczne, historyczne itp.
Zespół KMFDM tworzą aktualnie: Sascha Konietzko (wokal, autor tekstów, kompozytor, producent, programista itd.), jego żona Lucia Cifarelli (wokal), Andy Selway (perkusja), Steve White (gitara elektryczna), Jules Hodgson (gitara elektryczna) oraz jako muzyk sesyjny Tim Skold (Shotgun Messiah, Skold, MDFMK, Marilyn Manson). W historii zespołu w składzie udzielali się tacy muzycy jak: Bill Rieflin (Ministry, R.E.M.), Kevin Ogilvie (Skinny Puppy, OhGr), John DeSalvo (Chemlab), F.M. Einheit (Einstürzende Neubauten), Nina Hagen, Raymond Watts (Pig) czy En Esch (Slick Idiot). Ponadto nagrania KMFDM zremiksowane zostały m.in. przez Chemlab, Die Warzau, Nine Inch Nails i My Life Witht The Thrill Kill Kult.
Na przełomie 2007 i 2008 roku do rąk fanów trafiło aż pięć wydawnictw - studyjny album Tohuvabohu" (w języku hebrajskim tytuł płyty oznacza "totalny chaos i kompletne zakłopotanie"), pierwsza w dziejach zespołu płyta z remiksami "Brimborium" oraz trzyczęściowa kompilacja jubileuszowa "Extra Volume".
W połowie 2008 roku ekipa zespołu poinformowała o rozpoczęciu sesji nagraniowej dwóch kolejnych, w zamierzeniu urodzinowych, albumów - "Blitz" i "Skold vs KMFDM". Już sam tytuł drugiego krążka zelektryzował rzeszę fanów zespołu oczekujących na małą rewolucję w nienaruszonych od kilku lat szeregach KMFDM. Pięcioosobowy skład zespołu wzbogacił Tim Skold, muzyk współpracujący w przeszłości z załogą Saschy Konietzko.
W czerwcu 2008 roku rozpoczęła się sesja nagraniowa płyty-pojedynku na gesty, słowa i muzykę - "Skold vs KMFDM". Współpraca Saschy Konietzko z Timem Skoldem była o tyle interesująca, że między czerwcem a październikiem, kiedy nagrywano poszczególne kompozycje - obaj Panowie ani razu nie spotkali się w studio. Materiał na płytę powstawał na dwóch innych kontynentach - podczas gdy Tim Skold aranżował utwory w studio The Unabomber Shack w Kalifornii, Sascha Konietzko nagrywał je i miksował w KommandoZentrale w Hamburgu. Realizacja takiego niecodziennego projektu była możliwa tylko dzięki wymianie plików na serwerze. Konietzko: "Stale wymienialiśmy się na odległość plikami i gotowymi pomysłami. Dzieliła nas 9-godzinna różnica czasowa".
Zanim Konietzko i Skold rozpoczęli wzajemną wymianę plików ustalili między sobą żelazne reguły nowego albumu - żadnych żywych gitar i bębnów. Skold: "To jest bardzo elektroniczny album, większość instrumentów wykorzystanych w produkcji to sprzęty analogowe. Świadomie zrezygnowaliśmy z usług gitary elektrycznej by troszeczkę zmylić i zdezorientować naszych fanów".
29 maja 2009 roku rozpoczęła się europejska część jubileuszowej trasy koncertowej pod hasłem - Kein Mitleid Euro Tour 2009. Sascha Konietzko, Lucia Cifarelli, Jules Hodgson, Steven White i Andy Selway zagrali m.in. w Madrycie, Barcelonie, Lipsku (podczas Wave Gotik Treffen), Londynie, Kolonii (w ramach Amphi Festival) czy Bolkowie (na festiwalu Castle Party).
Odnogą urodzinowego tournee i dopełnieniem jej głównej, europejskiej części była seria 40 koncertów po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie (start 23 września 2009 roku w Waszyngtonie, zakończenie 31 października 2009 roku w St. Petersburg). Zespołowi, w roli supporta, towarzyszył australijski duet Angelspit oraz patron medialny ReGen Magazine. W czasie trwania tournee US Kein Mitleid Tour 2009 uruchomiona została platforma FanKam umożliwiająca każdemu potencjalnemu fanowi obecnemu na koncercie zarejestrowanie filmiku z fragmentem występu KMFDM (lub ujęć zza kulis) i opublikowanie go na stronie: fankam.com Klipy posłużą zapewne formacji jako "multimedialny dowód rzeczowy" na rzekomo szykowane jubileuszowe DVD.
Worek z wydawnictwami przewidzianymi na 2010 rok otworzył album "Krieg" wydany 5 stycznia. Drugi w historii istnienia grupy krążek remiksowy wypełniło 12 interpretacji, przetworzeń i re-worków nagrań z "Blitz" dokonanych przez Combichrist, Prong, White Zombie, Static-X, Komor Kommando, Apollo 440, Assemblage 23 czy Dave'a Ogilvie.
1 lutego 2010 roku ukazał się krążek "Day of Light", który symbolicznie zamknął serię "24/7", tj. ciągu 24 ekskluzywnych singli wydawanych na 7-calowych winylach. Wydawnictwa wypuszczane były przez 2 lata w pierwszych dniach kolejnego miesiąca od 29 lutego 2008 roku do 1 lutego 2010 roku. Winyl "Day Of Light" zawierający dwa premierowe kawałki - "Day Of Light" oraz "Beach", wytłoczony został w ilości 250 egzemplarzy. Materiał dostępny był poprzez internetowy sklep KMFDM jednak po 30 godzinach od rozpoczęcia sprzedaży zniknął z katalogu. Limit wydawnictw przewidzianych na 2010 rok wyczerpały kompilacje - "Würst" i "Greatest Shit" oraz reedycje hitowych singli "Godlike 2010" i "Light 2010".
8 marca 2011 roku ukazał się pierwszy od dziewięciu lat singiel KMFDM - "Krank" będący przedsmakiem siedemnastej płyty studyjnej pt. "WTF?!" wydanej 26 kwietnia nakładem Metropolis Records.
Skład:
Sascha Konietzko - wokal, instrumenty klawiszowe, gitara basowa, perkusja
Lucia Cifarelli - wokal
Jules Hodgson - gitara elektryczna
Steven White - gitara elektryczna
Andrew Selway - perkusja
Byli członkowie zespołu:
Cheryl Wilson - wokal (1996, 1999)
Dorona Alberti - wokal (1993, 1996, 1999)
Abby Travis - wokal, gitara basowa (1997)
Christine Siewiert - wokal (1990-1993)
Nina Hagen - wokal (1997)
Evie Camp - wokal (1998)
Jennifer Ginsberg - wokal (1995-1996)
Kevin Ogilvie "Nivek Ogre" - wokal (1997, 1999)
Morgan Adjei - wokal (1989)
Nick Head - wokal (1998)
Nicole Blackman - wokal (1996)
Bruce Breckenfeld - wokal, hammond B3 (1993, 1995, 1996)
Tim Skold - wokal, instrumenty klawiszowe, gitara basowa, perkusja (tylko w studiu)
Raymond Watts - wokal, programowanie, gitara elektryczna i basowa (1986, 1988, 1995, 1997)
En Esch - wokal, instrumenty klawiszowe, gitara elektryczna, gitara basowa, perkusja
Gunter Schulz - wokal. programowanie, gitara elektryczna, gitara basowa
Michael Bassin - wokal, perkusja (1997)
Fritz Whitney - saksofon (1995)
Mark Durante - gitara elektryczna (1993, 1995,1996)
William Tucker - gitara elektryczna (1990, 1998)
Charles Levi - gitara basowa (1998)
Bill Rieflin - programowanie, perkusja (1995, 1996, 1999)
Rudolph Naomi - perkusja (1989, 1990, 1994)
Chris Conelly - brak informacji (1996)
F.M. Eingheit - brak informacji (1996)
Chris Sheperd - brak informacji (?)
Dyskografia:
01. Opium (1985)
02. What Do You Know, Deutschland? (1986)
03. Kickin' Ass (Single) (1987)
04. Don't Blow Your Top (1988)
05. Don't Blow Your Top (Single) (1988)
06. UAIOE (1989)
07. More & Faster (Single) (1989)
08. Virus (Single) (1989)
09. Godlike (Single) (1989)
10. Naïve (1990)
11. Naïve/The Days of Swine & Roses (Single) (1991)
12. Split (Single) (1991)
13. Vogue (Single) (1992)
14. Money (Single) (1992)
15. Help Us/Save Us/Take Us Away (Single) (1992)
16. Money (1992)
17. Sucks (Single) (1992)
18. A Drug Against War (Single) (1993)
19. Angst (1993)
20. Light (Single) (1994)
21. Naïve/Hell To Go (Remixes) (1994)
22. Glory (Single) (1994)
23. Sin Sex & Salvation (EP) (1994)
24. Juke Joint Jezebel (Single) (1995)
25. Juke Joint Jezebel: The Giorgio Morodor Mixes (Single) (1995)
26. Nihil (1995)
27. Brute (Single) (1995)
28. Trust/Juke Joint Jezebel (Single) (1995)
29. Year of the Pig (Compilation) (1995)
30. XTORT (1996)
31. Rules (Single) (1996)
32. Symbols (1997)
33. Beat by Beat (VHS) (1997)
34. MDFMK (Single) (1998)
35. Agogo (1998)
36. Retro (1998)
37. Adios (1999)
38. Beat by Beat (DVD) (2001)
39. Boots (Single) (2002)
40. Attak (2002)
41. Sturm & Drang Tour 2002 (Live) (DVD) (2002)
42. Sturm & Drang Tour 2002 (Live) (2003)
43. WWIII (2003)
44. WWIII Tour 2003 (Live) (DVD) (2004)
45. 84-86 (Compilation) (2004)
46. Hau Ruck (2005)
47. 20th Anniversary Tour 2004 (DVD) (2005)
48. Ruck Zuck (EP) (2006)
49. Best Of 86-05 (2007)
50. Tohuvabohu (2007)
51. Brimborium (Remixes) (2008)
52. Extra Volume 1 (Compilation) (2008)
53. Extra Volume 2 (Compilation) (2008)
54. Extra Volume 3 (Compilation) (2008)
55. Blitz (2009)
56. Skold vs KMFDM (2009)
57. Krieg (Remixes) (2010)
58. Day Of Light (Single) (2010)
59. Godlike 2010 (Single) (2010)
60. Würst (Compilation) (2010)
61. Greatest Shit (Compilation) (2010)
62. Light 2010 (Single) (2010)
63. Krank (Single) (2011)
64. WTF?! (2011)
Oficjalna strona internetowa: www.kmfdm.net
MySpace: www.myspace.com/officialkmfdm
