Ustalamy sobie granice - granice w jedzeniu, granic w życiu, granice w relacjach międzyludzkich. Po co nam one?
Postanowisz sobie, że schudnąć - powoli się to udaje, ale i tak przytyjesz - z czystego lenistwa.
Postanowisz sobie, że nie będziesz szukać pracy dorywczej - co to daje? A jednak - szukasz jej.
Postanowisz utrzymywać z kimś relację czysto przyjacielskie - a okazuje się, że istnieje pociąg fizyczny między Wami.
"Ale życie to nie film, scenariusza napisać się nie da." - bardzo mądre stwierdzenie. Nie możemy zaplanować sobie co będziemy robić, a czego nie. Możemy o tym marzyć - jednak nie mamy wpływu na to, że ktoś inny może zburzyć nasze plany.
Po czasie możemy dostrzec, że ktoś burząc nasze plany, przekraczając nasze granice, robi dobrze dla nas - czasem z niekorzyścią dla siebie.
Po co są te granice, skoro tak ciężko utrzymać na nich straż?
Celnicy nie działają jak trzeba - przepuszczają czasami różne osoby.
Marzeniem jest, by były to osoby bez złych środków uzależniających. Uzależniających od siebie.
