.
''Mając nadzieję, każdego nowego dnia poruszam się do przodu.
Odpycham lęk jak najdalej i pozwalam mu odejść.
Zostawiając za sobą wszystko, co miało miejsce w przeszłości.
Jestem silna, nie upadnę.
Jestem samotna. Nie mam przyjaciół. Samotność staje się przestarzała.
Siedzę na półce w biurze rzeczy znalezionych.
Spada na mnie deszcz terroru. Wszystko jest ciemnością,
Wspinam się ponad ciemność, zakrztuszoną kurzem.
Mój świat leży w ruinie, niekończąca się noc bez księżyca.
Pojawia się walka łez.
Czy ktoś mnie słyszy?
Czy ktoś mnie widzi?
Czy ktoś rozumie mnie tak naprawdę?
Nikt nie słyszy mego płaczu.
Jestem przezroczysta,
W środku mnie jest ciemność, to tam się chowam.
Mam dziurę w swoim sercu.
które rozpadło się na milion części.''
