Najeżony doświadczeniem wiersz o wewnętrznej męce młodej dziewczyny, główną przyczyną tej męki jest niezrozumienie i jej kochające wciąż serce . . . .
Krótkie, prozaiczne i głębokie. Mojego autorstwa.
Niegdyś od życia odepchanaKrótkie, prozaiczne i głębokie. Mojego autorstwa.
Przez najbliższe osoby zdeptana
Umierała od środka
Już nie taka niewinna i słodka
Pełna łez nieskończoności
Nie zaznawszy miłości
Sama pośród rozbitych szyb przeszłości
Pośród plagi nicości
Przeżarta do granic możliwości
Pozbawiona gorliwości
I wszelkiego rodzaju wartości
Pozostała na tym świecie sama
Jej dusza umarła
Pozostało po niej tylko gnijące ciało
Prawie nic po niej na tym świecie już nie zostało
Ulotne życia chwile
Niczym długie mile
Zakończyły życia jej kres
Pełen jakże wielkich łez.
Podmuch_wiatru : Po twoim wierszu wnioskuje,że dopiero zaczynasz pisać. W wierszu chci...
Dakota : Calkiem ciekawe. Ale wydaje mi sie, ze rymy zabily cala glebie i to "cos"....
Nenar : Przede wszystkim może lepiej zacząc z białymi wierszami, nie każdy z...
