Siekiera - polski zespół rockowy lat 80. XX wieku, pochodzący z Puław.
Najbardziej znany z pierwszego, bardzo krótkiego okresu działalności,
gdy grał punk rocka.Legendę Siekiery zbudował pierwszy - typowo punkowy skład zespołu i tylko jeden (i to nawet niecały) rok 1984 oraz zaledwie kilka koncertów i równie niewiele nagrań.
Początki Siekiery to działający rok wcześniej, też w Puławach, zespół Trafo grający utwory zachodnich kapel punkowych w rodzaju UK Subs, czy Exploited. Na przełomie 1983/84, dwóch muzyków Trafo - Adamski oraz wokalista Tomasz Budzyński wraz z dwoma nowymi muzykami utworzyli zespół Siekiera. Muzykami tymi byli: Dariusz Malinowski oraz Krzysztof Grela.
Pierwszy koncert miał miejsce na wiosnę 1984 roku w warszawskim klubie studenckim Remont, będącym na co dzień miejscem skupiającym undergroundowe nurty muzyki.
O zespole stało się głośno zarówno za sprawą radiowej Rozgłośni Harcerskiej, która zaczęła prezentować nagrania z tego koncertu, jak i za sprawą nazwy zespołu, która określała ducha jego muzyki.
Kolejne dwa koncerty Siekiery odbyły się dopiero kilka miesięcy później na festiwalu w Jarocinie biorąc udział w konkursie, a następnie koncercie laureatów. W październiku po koncercie w klubie Stodoła zespół przestał istnieć w tym składzie, a Budzyński razem z Robertem Brylewskim założyli zespół Armia. Natomiast Adamski, dobierając nowych muzyków zaczął tworzyć inną muzykę, którą ogólnie można określić jako nowofalową.
Najbardziej niezwykły przebieg miał koncert Siekiery na Róbrege. Adamski zetknął się wtedy podobno pierwszy raz z marihuaną, czego efektem było strojenie gitary przez cały czas trwania koncertu (zamiast gry). Częściowo strojenie gitary odbywało się solo, w długich przerwach pomiędzy utworami, częściowo w tle sekcji rytmicznej, usiłującej grać utwory. Wrażenie całego koncertu było psychodeliczne i mogło być odebrane jako zamierzone. We wkładce do płyty "Na Wszystkich Frontach Świata" Robert Jarosz dementuje legendę o upojeniu narkotykowym Adamskiego, która powstała na skutek długiego strojenia gitary lidera. Strojenie to było związane z metoda gry Adamskiego, który zdejmował struny wiolinowe (jako zbyt "radosne" w brzmieniu) i grał jedynie na trzech strunach basowych.
Punkowa wersja Siekiery reprezentowała w sferze muzycznej ortodoksyjną i agresywną odmianę punk rocka, czego efektem były nieraz incydenty na widowni - najczęściej z ochroną imprez, niespodziewającą się takiej muzyki i takiej intensywności tańca pogo. Przykładem może być "napaść" ochroniarzy na publiczność na koncercie w Stodole, która miała miejsce bezpośrednio po rozpoczęciu przez Budzyńskiego wokalu w pierwszym utworze występu. Owe powiększone siły ochrony były skupione z powodu ciągnącej się za zespołem legendy najbardziej niebezpiecznego zespołu punkowego tamtych lat. Legenda ta nie była uzasadniona, natomiast skwapliwie rozwijana w mediach, jak choćby w folderze reklamowym Jarocina, gdzie organizatorzy pisali, iż o zespole "boją się nawet pisać", aczkolwiek sformułowania tego typu odnosiły się do charakteru muzyki zespołu, a nie domniemanych ekscesów na widowni. Sama nazwa zespołu dodawała tu dodatkowej "mocy". Efektem tego wszystkiego była dezorientacja organizatorów imprezy w Stodole i przygotowanie powiększonej grupy ochrony na możliwość wystąpienia "najgorszego". Ochroniarze, całkowicie zaskoczeni charakterem występu, w momencie rozpoczynającego się z estrady "ryku" Budzyńskiego i zaczynającego się w tym momencie tańca pogo na widowni, zaczęli bić i kopać na oślep osoby tańczące najbliżej nich. Imprezę przerwano, jednak po wyjaśnieniach dobiegła ona już w miarę spokojnie do końca.
W sferze tekstowej zespół był przeciwieństwem anarchistyczno-filozoficznych tekstów grupy Dezerter. Muzyce idealnie towarzyszył również podobny w wyrazie głos Budzyńskiego.
Łącznie cała legenda Siekiery to niecały rok działalności, zamykający się w zaledwie sześciu koncertach na pięciu imprezach w trzech miastach. Mimo to zespół wpisał się na trwałe w historię polskiego punka. Zaistniał też na kilku składankach - płyta "Fala" będąca kompilacją muzyki tamtych czasów oraz wydania kasetowe z koncertów (np. Róbrege).
Późniejszy okres Siekiery (już bez Tomasza Budzyńskiego) to wiele koncertów, w tym profesjonalnie zorganizowane trasy koncertowe, niekonwencjonalne (choć jednak emitowane na antenie) teledyski do telewizji, oraz singel i płyta długogrająca ("Nowa Aleksandria"). Była to jednak już zupełnie inna muzyka. Jeszcze rok później, w 1985 roku nowa Siekiera próbowała wystąpić w Jarocinie, jednak z powodu negatywnej reakcji publiczności, występ Siekiery został przez organizatorów przerwany.
Zespół zakończył swoją działalność w 1988 roku z powodu problemów w grupie.
Skład:
Dariusz Malinowski - wokal, gitara basowa
Paweł Młynarczyk - instrumenty klawiszowe
Tomasz Adamski - gitara elektryczna
Zbigniew Musiński - perkusja
Byli członkowie zespołu
Tomasz Budzyński - wokal
Krzysztof Grela - perkusja
Dyskografia:
01. Fala (Split) (1985)
02. Jak Punk To Punk (Split) (1986)
03. Nowa Aleksandria (1986)
04. 22 Polish Punk Classics (Split) (1992)
05. PRL: Punk Rock Later (Split) (2003)
06. Na Wszystkich Frontach Świata (2008)
07. 1984 (2008)
Oficjalna strona internetowa: www.siekiera.serpent.pl
