Wracać wciąż do domu Le Guin
Zmierzch Bogów
Poezja :

Ruiny

RUINY

do ruin tego miasta
wlokę mój ciała strzęp
z dawno martwego świata
znów proszę cię...
jak we śnie...

muszę wydostać się stąd
dotknij mnie...
jak we śnie...
nie mogę wyrwać się stąd
ze mną bądź...
jak we śnie...
przez chwilę...
jak we śnie...

teraz...

teraz gdy zrozumiałem
mój błąd
w ich twarzach strach
myśli trujące mózgi
zmieniają słowa
w trupi jad

muszę wydostać się stąd
dotknij mnie...
jak we śnie...
nie mogę wyrwać tych krat
trzymają mnie
jak we śnie...
żelazne dłonie
jak we śnie...

muszę wydostać się stąd
dotknij mnie...
jak we śnie...
nie mogę wyrwać się stąd
ze mną bądź...
jak we śnie...
przez chwilę...
jak we śnie...

teraz...


2009
Komentarz
Średnia ocena: 0
Oceny: 0
starstarstarstarstar

Podobne artykuły