Zapomniane.
Powinnam być teraz szczęśliwa.Więc dlaczego nie jestem?
Zbyt daleko. Od życia, od normalności.
Tracę resztki zapleśniałego rozumu. Czuję, że nie ma już powrotu.
Dziwna niemoc w rękach. W słowach.
Dłonie chowam w rękawach. Zimne i blade.
Papierowa skóra ledwo zakrywa czarne dziury po uczuciach i myślach.
Szkarłatna samotność przysuwa się bliżej.
Wszystko blednie, niknie, marnieje. Umiera na moich ustach.
Martwe. Martwe.
Zapomniane.
"Oto mam moje małe Niebo.
Oto mam moje małe Piekło.
Oto mam moją własną Ziemię.
Dlaczego spadam?"
Hunter - Między niebem a piekłem.
