W 1981 roku w Nowym Jorku na gruzach punkowej formacji Lubricunts powstał zespół Overkill. Pierwotnie nazwa brzmiała, Virgin Killer (tytuł jednego z albumów Scorpions), lecz ostatecznie zdecydowali się na nazwę Overkill (tytuł jednego z albumów Motorhead). W pierwszym znaleźli się - wokalista Bobby "Blitz" Elsworth, basista D.D Verni i perkusista Rat Skates.
W 1981 roku w Nowym Jorku na gruzach punkowej formacji Lubricunts powstał zespół Overkill. Pierwotnie nazwa brzmiała, Virgin Killer (tytuł jednego z albumów Scorpions), lecz ostatecznie zdecydowali się na nazwę Overkill (tytuł jednego z albumów Motorhead). W pierwszym znaleźli się - wokalista Bobby "Blitz" Elsworth, basista D.D Verni i perkusista Rat Skates. Cała trójka zafascynowana takimi zespołami jak Scorpions czy Motorhead pragneła grac mocniejszą odmianę heavy metalu. Szukając drugiego gitarzysty zespół natknął się na pana Dana Spitza (w późniejszym czasie Anthrax). Lecz niestety Dan był zafascynowany grą Eddiego Van Halen na siłę chciał kopiować jego grę, co nie bardzo pasowało do obranego przez zespół stylu wiec wkrótce później odszedł z zespołu. Pozostała trójka dalej szukała odpowiedniego człowieka by mógł z nimi tworzyć upragniony Heavy metal. W 1982 roku dołączył do nich pan Bobby Gustafson z kapeli Dropouts. Okazał się wystarczająco dobry by zrealizować z nim materiał na pierwsze demo zespołu. I udało się, w tym też roku ukazało się pierwsze demo zespołu zatytułowane "Power In Black". Zespół tym materiałem przekonał do siebie fanów i zaczął grac koncerty na wschodnim wybrzeżu USA. Idąc za ciosem zespół w 1983 roku nagrywa kolejne demo zatytułowane "Rotten To The Core". Materiał ten był zdecydowanie lepszy od poprzedniego i było tylko kwestia czasu, kiedy jakaś wytwórnia weźmie ich pod swoje skrzydła. I stało się. W 1984 roku zespół podpisał swój pierwszy kontrakt z wytwórnią Indie Azra. Dzięki niej światłu ujrzał mini album "Overkill". Lecz wytwórnia nie zadbała dostatecznie o swoich podopiecznych, co zbiegło się z pogorszeniem stosunków z wytwórnią. Całe szczęście, że na rynku istniał już odkrywca takich machin jak Metallica, Exodus czy Anthrax, pan John Zazula. Dostrzegając chęci i dobrą muzykę nowojorczyków Zazula zaproponował podpisanie kontraktu ze swoją wytwórnią Megaforce Records. Efektem tego kontraktu był pierwszy album zespołu wydany w 1985 roku "Fuel The Fire" Cały 1986 rok poświeciła na koncerty u boku Anthrax i Agent Steel.Rok 1987 to rok wydania krążka "Taking Over" płyta ta była zdecydowanie już bardziej thrashowa niż heavy. Zespół zaprezentował na niej bardziej klimat zbliżony do Metallicy, która w tamtych latach robiła oszamiającą karierę. Firma Noise rozprowadzająca płyty po europie widząc, że zespół ma coraz więcej publiczności na starym kontynencie zorganizował wspólna trasę z Helloween oraz Running Wild. Ta wspaniała czwórka zawitała wówczas do polski na Metalmanię '87. Oczywiście nie obyło się bez incydentu. Blitz i D.D zostali aresztowanie przez milicję za próbą zrobienia sobie zdjęcia na tle dworca.
Płyta "Taking Over" sprzedała Sie ku zaskoczeniu wszystkich w astronomicznej ilości 200 000 egzemplarzy. W tym roku również zespół postanowił opuścić Rat Skates który postanowił poświecić się rodzinie. Zespół zdążył jeszcze nagrać z nim mini album, "Fuck You". Kwartet kończy rok zagraniem wspólnego koncertu z Nuclear Assault i Megadeth w Leeds. Do zespołu dołączył pod koniec roku Bob 'Sid' Falck z pochodzenia Szwed.
Rok 1988 zaowocował trzecim albumem zespołu "Under The Influence" Nie odbiegał on stylistycznie od poprzedniego i wyszlifował styl zespołu, który wszyscy łatwo rozpoznawali. Album sprzedał się w liczbie ponad pół miliona egzemplarzy a promocja jego została popatra wieloma koncertami.
Nastał rok 1989 przełomowy rok w karierze Overkill. Dlaczego? Wszystko za pośrednictwem nowego albumu wydanego przez nowojorczyków "The Years Of Decay" Zespół potwierdził swoją klasę i zaeksperymentował na tej płycie. Od pierwszych minut płyty Utwory wręcz wbijają słuchacza w podłogę. Niesamowita siła i moc a wszystko za sprawą basu wysuniętego do przodu i wokalu Blitza, który pierwszy raz zaśpiewał z taką wielka energią, że pozazdrościli mu tego niejedni w metalowym showbiznesie. Zespół ruszył w wielka trasę koncertową trafiając w najdalsze zakątki ziemi, lecz niestety krótko po zakończeniu trasy od zespołu odchodzi Bobby Gustafson, który był przeciwnikiem zatrudnienia do zespołu drugiego gitarzysty. W miejsce Bobbiego skład uzupełniają Merritt Grant i Rob Cannavino. I w tym składzie zespół szykował się do tworzenia materiału na nowy krążek.
Nowy album ukazał się w 1991 roku nakładem Atlantic i nosił tytuł "Horrorscorpe" i również okazał się wielki sukcesem na płycie wyraźnie słychać, iż na dobre wyszła im wymiana jednego gitarzysty na dwóch gdyż album jest jeszcze mocniejszy i urozmaicony. Po ukazaniu się albumu od zespołu odchodzi Sid Falck przyczyna jest konkretna, Sid nie umiał się dogadać z resztą zespołu. Sida zastąpił grający wcześniej w zespole M.O.D. Pan Tim Mallare. W 1991 roku ukazała się również pierwsza kaseta video zespołu nosząca tytuł "Videoscorpe".
Kolejnym etapem w działalności zespołu było wydanie płyty "I Hear Black" w roku 1993 i była to płyta zdecydowanie inna od pozostałych. Utwory były powolne i spotkały się z bardzo chłodnym przyjęciem fanów jak i krytyków muzycznych. Rok ten przyniósł rozwiązaniem kontraktu z Megaforce powodem była większa popularność grunge.
Krytyka ze strony mediów i fanów podziałała piorunująco na muzyków. Rok później po felernym albumie ukazuje się album zatytułowany "W.F.O" (Wide Fucking Open). Po raz pierwszy muzycy w studiu zasiedli za konsoletą, co zaowocowało jeszcze lepszą słyszalnością partii basu niż to było w przypadku "The Years Of Decay" i "Horrorscorpe" Na płycie ukazują się również covery zespołów Black Sabbath oraz Judas Priest nagrane podczas jednej z prób.
Nieuchronnie zbliżała się rocznica wydania pierwszej płyty studyjnej, więc zespół postanowił to jakoś uczcić. Zwięczeniem dziesięciu lat nagrywania płyt i koncertowania było nagranie pierwszej w historii pełnometrażowej płyty koncertowej zatytułowanej "Wrecking Your Neck Live". Zespół w swej kolekcji miał nagrane tylko parę utworów w wersji koncertowej, które znalazły się na mini albumie "Fuck You". Po wydaniu płyty koncertowej fani byli uszczęśliwieni gdyż od dłuższego czasu nalegali by zespół nagrał takowy album. Lecz uroczyste obchody wspaniałej rocznicy zespoły zbiegły się w czasie z odejściem ze składu obydwa gitarzystów - powody odejścia były różne Grant zmienił stan cywilny natomiast Cannavino zajął się profesjonalnym organizowaniem zawodów motocyklowych. Na następców długo niet rzeba było czekać. Nowymi członkami zespołu zostali Joe Comeau (wcześniej grał w zespole Lige Lord gdzie udzielał się wokalnie) oraz pan Sebastian Marino (Anvil). Z owymi panami zespół przystąpił do realizacji następnego albumu, który ukazał się w 1996 roku. Nazwa albumu przypadła do gustu wielu fanom muzyki metalowej, „ The Killing Kind" Był to całkowity powrót do ciężkiego grania. Na albumie można znaleść niesamowite partie gitarowe, fenomenalny wokal, Blitza oraz bogaty warsztat instrumentalny. Zespół niezwłocznie ruszył w trasę koncertową z zespołem Anvil.
Również w tym roku była wytwórnia Overkilla Megaforce wydała ku uciesze fanów ponownie mini album "Fuck You" wzbogacony o demo "Overkill" i dwa nagrania koncertowe z repertuaru Black Sabbath.
Kolejnym krokiem zespołu było wydanie albumu "From The Underground And Below" w 1997. Oczekiwania fanów były wielkie i zespół sprostał im. Overkill zafundował swym wielbicielom kawał dobrego thrashu. Po powrocie z trasy promującej zespół jak by zapadł się pod ziemie. Niewątpliwie duża zasługa leży po stronie wytwórni zespołu, która zaczęła zaniedbywać swych czołowych thrasherów.
Przerwa trwała dwa lata do 1999 roku w tym roku zespół zaskoczył wszystkich albumem "Necroshine". Na albumie można było odczuć już duży wpływ wchodzącego na rynek Nu- metalu chodź był to dalej rasowy thrash. Miłe zaskoczenie było, gdy słuchało się utworu "Revelation" gdyż wokalnie udzieliła się w nim siostra Blitza - Mery. Po wydaniu "Necroshine" zespół postanowił opuścić Sebastian Marino gdyż chciał się poświęcić rodzinie. Miejsce Sebastiana zajął Dave Linsk z Anger On Anger.
Rok 1999 to również rok poświecony na nagranie płyty "Coverkill”, która miała być hołdem dla zespołów, które przez lata inspirowała Overkill. Na albumie znalazły się covery tak znanych artystów, jak Black Sabbath, Manowar, Motorhead, Judas Priest, Jethro Tull, The Ramones czy The Sex Pistols.
Promocja tych dwóch albumów zeszła się w czasie z promocja płyty Annihilatora. Więc zespoły postanowiły razem tuszyć w trasę goszcząc również w Polsce.
Pod koniec 2000 roku ukazał się następny album zespół pod nazwą "Bloodletting" Był to juz jedenasty album w dorobku nowojorczyków. Brzmienie na tym albumie zaskoczyło wszystkich brakowało efektownych solówek, dało się odczuć od pierwszych minut wielki wpływ nu-metalu, brzmienie przytłaczało swym ciężarem. W trasę promującą zespół ruszył z legendą heavy metalu, ex-wokalistą Judas Priest Robem Harfordem, który w tym okresie był czołową twarzą w światowym metalu.
Minęły trzy lata, kiedy zespół postanowił wydać kolejny album i nikt nie wie, czemu tak długo zwlekano a czas miedzy Bloodletting a następną płytą zespół uzupełnił wydaniem DVD pierwszego w swej historii i aż dwóch albumów koncertowych, "Wrecking Everything: Live" oraz "Extended Versions". Również w 2002 roku ukazała się kompilacja najlepszych utworów zespołu.
Przyszedł rok 2003 i zespół ku uciesze fanów wydaje kolejną płytę "Killbox 13" Płyta ta nie rzuciła na kolana była płyta przeciętną. Niczym specjalnie się nie wyrużniając zginęła w tłumie nowych wydawnictw innych zespołów.
W 2005 roku na rynek trafia ostatni album zespołu pod kierownictwem Blitza "ReliXIV" album, na którzy czekali chyba wszyscy fani zespołu. Zachwalany przez członków zespołu jako jeden z najlepszych materiałów, jaki stworzyli. Niestety ich słowa się nie spełniły ten album podzielił fanów na tych, którzy woleli nowy styl zespołu i stary mocno thrashowy. Niczym ten album nie różnił się od poprzedniego.
W tym też roku opuścił zespół perkusista Tim Mallare a zastąpił go Ron Lipnicki z zespołu Havoc Hate.
I tak zespół Overkill odkąd powstał przeżywał wiele wzlotów i upadków, odejść muzyków i przybywania nowych. Teraźniejsze Overkill chciałby się by grało jak dawniej rasowego, thrasha, lecz w gąszczu nowej fali muzyki nu-metalowej nic nigdy niewiadomo. Miejmy tylko nadzieje, że nastaną lepsze czasy dla samego zespołu jak i dla całego thrash metalu.
Skład:
Bobby Ellsworth - wokal
David Linsk - gitara elektryczna
Derek Tailer - gitara elektryczna
Carlos Verni - gitara basowa
Ron Lipnicki - perkusja
Byli członkowie zespołu:
Robert Pisarek - gitara elektryczna (1980-1983)
Dan Spitz - gitara elektryczna (1980-81)
Rich Conte - gitara elektryczna (1981)
Bobby Gustafson - gitara elektryczna (1981-1990)
Rob Cannavino - gitara elektryczna (1990-95)
Merritt Gant - gitara elektryczna (1990-95)
Joe Comeau - gitara elektryczna (1995-99)
Sebastian Marino - gitara elektryczna (1995-2000)
Rat Skates aka Lee Kundrat - perkusja (1980-87)
Mark Archibole - perkusja (1987)
Bob 'Sid' Falck - perkusja (1987-1992)
Mike Portnoy - perkusja (zagrał na jednym koncercie dnia: 29.10.2004)
Tim Mallare - perkusja (1992-2005)
Dyskografia:
01. Black (Demo) (1983)
02. Feel The Fire (Demo) (1984)
03. Overkill (EP) (1985)
04. Feel The Fire (1985)
05. Taking Over (1987)
06. Fuck You (EP) (1988)
07. Under The Influence (1988)
08. The Years Of Decay (1989)
09. Horrorscope (1991)
10. Live To The Core (EP) (1992)
11. I Hear Black (1993)
12. W.F.O. (1994)
13. Wrecking Your Neck (EP) (1995)
14. Wrecking Your Neck (Live) (1995)
15. The Killing Kind (1996)
16. !!!Fuck You!!! And Then Some (Compilation) (1996)
17. From The Underground And Below (1997)
18. Necroshine (1999)
19. Coverkill (1999)
20. Bloodletting (2000)
21. The Masters Of Destruction: Live From The Longhorn (Compilation) (2000)
22. Hello From The Gutter (Compilation) (2002)
23. Wrecking Everything: Live (Live) (2002)
24. Extended Versions (Live) (2002)
25. Then & Now (Compilation) (2002)
26. Killbox 13 (2003)
27. ReliXIV (2005)
28. Immortalis (2007)
Oficjalna strona internetowa: www.wreckingcrew.com
MySpace: www.myspace.com/overkill
