Nie odnalazłam sie
Lecz powoli mija
Wspomnienie, które wiem
Zostawi zimny cień
Na mojej twarzy i w myœlach
Lecz coœ woła mnie
I każe mi biec
I każe mi tańczyć w blasku œwiec
W krzyk zamieniam œpiew
Na wiatr rzucam gdzieœ
I tańcze bo czasu coraz mniej
Uwalniam now¹ myœl
Tak bardzo chce znów żyć
A naprzód gna głód strachu
Gdy tańcze zapominam
Kłamstwo w którym tkwiłam
Straciłam tak wiele czasu
Czasu coraz mniej....
Nie bede czekać już
Nie myœle płon¹ć
Na stosie złego wspomnienia
Pogarda zgasi ból
Pozwoli mi odpłyn¹ć
Rzek¹ zapomnienia
I szept w blasku œwiec
Na wiatr rzucam gdzieœ
Uciekam, bo czasu coraz mniej
Czasu coraz mniej...
Nie płacze wiec
Czasu coraz mniej...
