Namieszał Frontside w 2006 roku swoją czwartą płytą „Absolutus”. Namieszał wprowadzając nowe elementy do swojej muzyki, a to zazwyczaj powoduje zachwyt jednych i narzekanie drugich. Szczególnie kiedy robi się ładniej, ckliwiej i bardziej przystępnie dla szerszej publiczności. I choć takie symptomy rzeczywiście się pojawiły to jednak, w kontekście całości, są to elementy dodatkowe, kreujące rozwój i wspomagające przebojowość, a Frontside wciąż kopie po dupie mieszanką hard, metal i death coreowych stylów.

Kiedyś to człowiek sobie wybierał na jaki koncert pójdzie i nie było problemu. Dla mnie jednak takie beztroskie czasy się skończyły. Kto ma dzieci w ilości większej niż jedno ten wie o co chodzi. Teraz, jak mam akurat wolne, to sobie patrzę czy czasem nie przyjeżdża coś ciekawego. Tak więc wiedząc, że w jeden styczniowy weekend będę mógł się wyrwać z domu, patrzę sobie w internecie, a tu bardzo proszę: Sabaton na Torwarze i Epica z Dragonforce w Progresji i to tego samego dnia. Naprawdę bardzo niefortunny zbieg okoliczności. Gdyby tak połączyć te koncerty, to wyszłaby z tego nie lada gratka, festiwal prawie. No, ale można sobie pomarzyć, a realia rynkowe idą swoim torem i taki prezent z wielu powodów byłby oczywiście niemożliwy. 

“Nie każdy może powiedzieć o siebie, że żyje, ale śmierć zapuka do wszystkich.” Inspektor policji kryminalnej Clemencia Garises odbiera późnym wieczorem informację o popełnieniu morderstwa. Ofiarą jest biały mężczyzna, Abraham van Zyl zastrzelony we własnym domu, znajdującym się w bogatej białej dzielnicy w Windhuku w Namibii. Wszystko wskazuje na to, że była to egzekucja. Jedynym świadkiem zbrodni jest czternastoletnia dziewczynka, córka denata, jednak jest w tak silnym szoku, że policja nie może wyciągnąć z niej żadnych zeznań. Reszta rodziny również jest niechętna do współpracy, co więcej żona zamordowanego - pani van Zyl nie mówi do końca prawdy i ukrywa coś ważnego, co miałoby istotne znaczenie dla przebiegu śledztwa.