White Lies - dokładnie nie jest znana oficjalna data powstania zespołu. Do tej pory ustalono jedynie, że grupa utworzona została w 2007 roku w West Ealing w Londynie ze zgliszczy formacji Fear Of Flying. Założycielami są Harry McVeigh, Charles Cave i Jack Lawrence-Brown. Ich twórczość wymierzona przeciwko zalewającemu światowy rynek mainstreamowi, to trudna do jednoznacznego ogarnięcia i sklasyfikowania hybryda, na którą składają się zarówno elementy zimnej i nowej fali, alternatywnego, niezależnego rocka i post-punka jak i elektroniki. Londyńskie media wśród inspiracji zespołu wymieniają Arcade Fire, Joy Division, Interpol, The Killers, Echo & The Bunnymen, Tears For Fears oraz The Teardrop Explodes. Wokalna maniera Harry'ego bywa porównywana do stylu Iana Curtisa (Joy Division) i Juliana Cope'a (The Teardrop Explodes).
Nim powstało White Lies, Charles i Jack mieli okazję spotykać się niemal codziennie w murach szkoły North Ealing Primary School (odpowiednik tutejszego liceum, przyp. aut.) do której uczęszczali. Tam właśnie pod bliżej niezidentyfikowaną nazwą zagrali swój pierwszy (i kolejne) amatorski koncert. Późniejszy wokalista White Lies, Harry McVeigh dołączył do składu dwa lata później, wtedy też nad ich głowami zawisł szyld Fear Of Flying, pod którym działali na nieco szerszą skalę do 2007 roku. Cave, pytany w wywiadach o początki zespołu odpowiada żartobliwie: "Fear Of Flying był raczej projektem weekendowym. Nie wiązaliśmy z nim szczególnie wielkich planów". Do czasu kiedy trójka młodzieńców nie otrzymała jakże ważnego wsparcia od The Maccabees, Jamiego T i Laury Marling związanych na co dzień z niezależną sceną rockową ze Zjednoczonego Królestwa. Ich poparcie okazało się zbawienne, krótko po tym fakcie zespół nagrał i wydał podwójnego winylowego singla "Three's A Crowd/Forget-Me-Nots" (grudzień 2006). Producentem materiału był kolaborujący wcześniej z Blur i The Smiths - Stephen Street. Pół roku później stali już na deskach sceny Underage Festival w Victoria Park w Londynie gdzie zagrali przed licznie zgromadzoną publicznością.Dwa tygodnie przed rozpoczęciem edukacji akademickiej, Harry, Charles i Jack zgodnie zdecydowali o rocznym przerwaniu jeszcze nie rozpoczętej nauki na uniwersytecie na rzecz nagrywania nowego materiału. Jak później się okazało nie była to jedyna poważna decyzja, którą przyszło im podjąć. W październiku 2007 roku świeżo upieczeni abiturienci postanowili rozwiązać Fear Of Flying informując o tym w rozpaczliwie zatytułowanym biuletynie na MySpace - "Fear Of Flying Is Dead...". Dobrze zrobili ci, którzy doczytali informację do końca - ów anons kończył się bowiem zdaniem "White Lies Is Alive". Prócz zmiany nazwy na, i tu cytat, "odzwierciedlającą ich dojrzałość" młodzieńcy, o przepraszam, panowie poddali liftingowi swoje brzmienie, które stało się bardziej posępne. Pytany o zmianę nazwy na White Lies Jack odpowiedział: "Po prostu czuliśmy, że powinnyśmy wykonywać te utwory jako inny zespół. Klimat kompozycji podpowiedział nam, iż stosowniejszym będzie grać je jako White Lies. Czuliśmy, że ta nazwa bardziej nadaje się do zespołu. Jest idealnym środkiem wyrazu dla naszych piosenek".
Swój pierwszy koncert, pod nową nazwą, zagrali 27 lutego 2008 roku w Hoxton Square's Bar & Kitchen. Grupa przyznała później, że próby do tego występy trwały przez dwa (!) miesiące. Determinacja i zaangażowanie tria opłaciły się. Grupa zawalona została licznymi ofertami ze strony wytwórni zainteresowanych współpracą. Harry i spółka zadecydowali, iż pierwszym partnerem, któremu powierzą promocyjne i wydawnicze interesy będzie niezależny label Fiction Records. Chwilę później White Lies zadebiutowało na wizji. 30 maja 2008 roku trójka Londyńczyków dostąpiła zaszczytu wystąpienia u boku samego Joolsa Hollanda (pianista, prezenter telewizyjny popularny na Wyspach). Zespół wykonał wówczas dwa nagrania - "Unfinished Business" i "Death". Kolejne tygodnie (a nawet miesiące) upłynęły im pod znakiem koncertów w i poza granicami Wielkiej Brytanii czy wizyt w radiowych progach BBC Radio. W okolicach października w belgijskim ICP Studios rozpoczęła się sesja nagraniowa debiutanckiego albumu, który na czas produkcji otrzymał tymczasowy tytuł "To Lose My Life" zapożyczony od utworu pod tą samą nazwą. Ostatecznie album ujrzał światło dzienne 19 stycznia 2009 roku. Nadejście wydawnictwa poprzedził mini-singiel "To Lose My Life", który ukazał się tydzień wcześniej. Wideo do utworu oglądać było można od 21 listopada na MTV2 i NMEPlaylist.
11 listopada 2008 roku, magazyn New Musical Express ogłosił pełną kadrę ShockWaves NME Awards Tour, odbywających się corocznie objazdowych koncertów z udziałem wyróżnionych przez pismo formacji. Wśród ekipy znalazło się oczywiście White Lies, któremu towarzyszyły Friendly Fires, Florence And The Machine oraz headlinerzy - Glasvegas. Licząca 17 koncertów w 17 miastach trasa wystartowała na początku 2009 roku.
Zespół dzięki debiutanckiej płycie szybko zdobył sławę, o której mogą pomarzyć nieliczni. "To Lose My Life" zadebiutował na pierwszym miejscu UK Albums, ich single przez długi czas utrzymywały się na podium list przebojów (także na Liście Przebojów Radiowej Trójki), trio stało się częstym gościem przeróżnych programów telewizyjnych i radiowych ("Late Show With David Letterman", BBC Radio).
4 lipca 2009 roku White Lies zawitali do Polski uczestnicząc w 7 edycji Heineken Open'er Festival. Ich koncert według opinii organizatorów i licznie zgromadzonej publiczności był jednym z najlepszych występów tej edycji festiwalu.
7 lutego 2010 roku trio ponownie zawitało do Polski - miejscem koncertu była tym razem warszawska Stodoła.
Skład:
Harry McVeigh - wokal, gitara elektryczna
Charles Cave - gitara basowa, boczny wokal
Jack Lawrence-Brown - perkusja
Dyskografia:
01. Unfinished Business (EP) (2008)
02. Death (Single) (2008)
03. To Lose My Life (Single) (2009)
04. To Lose My Life (2009)
05. Farewell To The Fairground (Single) (2009)
06. Bigger Than Us (Single) (2011)
07. Ritual (2011)
Oficjalna strona internetowa: www.whitelies.com
MySpace: www.myspace.com/whitelies
