Zmierzch Bogów
Wracać wciąż do domu Le Guin
Recenzje :

Pure Reason Revolution - The Dark Third

Kolejny raz wytwórnia InsideOutMusic udowodniła, że nie zabiera pod swoje mocne skrzydła, nic nie wartych kapel. Dość długo przysłuchiwałem się tej płycie zanim to ostatecznie postanowiłem napisać o niej kilka zdań. I im dłużej obcowałem z muzyką zawartą na albumie "The Dark Third", tym bardziej pewny jestem, co do ostatecznej oceny. Debiutancki album brytyjskiego kwintetu Pure Reason Revolution to prawdziwa muzyczna perełka na progresywno-rockowym poletku.

Punktem wyjścia jest szeroko rozumiana muzyka rockowa - dodać przy tym należy, że bardzo szeroko. Młodzi Brytyjczycy to bez wątpienia bardzo kreatywni ludzie, którzy wydawać by się mogło, nie uznają żadnych barier stylistycznych, czy też konwencji. Zafundowali nam krążek, na którym to zestawili cała gamę pomysłów odległych od siebie stylowo i połączyli to wszystko za pomoc niezwykle urozmaiconych wokali. Jako, że w swoich szeregach zespół posiada aż czterech muzyków lubiących sobie czasami "zanucić pod nosem" to konieczne było wielowarstwowe zaaranżowanie wokaliz. Efekt? Jednym słowem - powalający.

Na płytę trafiło dziewięć utworów, z których większość trwa więcej niż pięć minut. Pierwszy na płycie - "Aeropause" to solowy popis gitarzysty, a zarazem głównodowodzącego całym tym "zamieszaniem" -Jona Courtney'a. Tym w pełni instrumentalnym numerem w jasny i przejrzysty sposób obnaża on swoją słabość do "floydowych" solówek. Od razu uprzedzam nie mówię tu o taniej imitacji stylu Gilmoura, a o twórczym i wizjonerskim wyrażeniu własnej osoby. Pozostali instrumentaliści rzecz jasna, nie pozostają w tyle. Oprócz typowych rockowych instrumentarium muzycy używają również klawiszy, a i o skrzypcach zapominać nie można. Jim Dobson to chyba najbardziej wszechstronny muzyk w zespole. To właśnie on jest odpowiedzialny za brzmienie tego instrumentu, który nadaje tak wiele kolorytu w kolejnym numerze "Goshen's Remains". Zdarzają się tutaj również, co bardziej przebojowe numery jak "Apprentice Of The Universe" - ach tak eksplozja melodyki w refrenie powala. Dalej jest równie ciekawie, a to już za sprawą trwającego blisko dwanaście minut - "The Bright Ambassordors Of Morning". W tym utworze zespół umiejętnie buduje klimat, łączy dynamikę i melodie, ciężar i delikatność. Osobiście jestem pod ogromnym wrażeniem tego w jaki to zgrabny, a za razem bardzo urozmaicony sposób, zespół zaaranżował nie tylko omawiany numer, ale całość materiału. Jeśli miałbym wymienić już jakiegoś faworyta, to kulminacje płyty stanowi dla mnie utwór "Bullitts Dominae" - chłodny coldwave'owy początek kojarzący się z The Cure, w pełni rekompensuje nam dynamiczna końcówka.

Ta płyta fascynuje, wciąga jak narkotyk, z każdym przesłuchaniem odkrywa przed słuchaczem nowe pokłady piękna. Tak, "The Dark Third" to album, który posiada to coś, co powoduje, że nie sposób pozostać wobec niej obojętnym. Widać, a przede wszystkim słychać, że zespół przemyślał gruntownie swoje kompozycje, przy tym nagrał je na luzie i bez zbytniego wydumania. Bardzo dobry prognostyk na przyszłość.

Tracklista:

01. Aeropause
02. Goshen's Remains
03. Apprentice Of The Universe
04. The Bright Ambassadors Of Morning
05. Nimos And Tambos
06. Voices In Winter/In The Realms Of The Divine
07. Bullitts Dominæ
08. Arrival/The Intention Craft
09. He Tried to Show Them Magic!/Ambassadors Return

Wydawca: InsideOutMusic (2006)
Komentarze
Ignor : Solówka z pierwszego utworu mi osobiście kojarzy się z Pink Floyd. Atmo...
Harlequin : Posłuchałem .... dla mnie takie 7/10 czyli dobre Mieszanka Porcupi...
Harlequin : a ja PPR nie słyszałem jeszcze :D
Średnia ocena: 0
Oceny: 0
starstarstarstarstar

Podobne artykuły